"Sinds 2010 heeft Rapha elk jaar een feestelijke fietschallenge gepland: vijfhonderd kilometer tussen kerstavond en oudejaarsavond. De #Festive500 is in het zuiden van Engeland gestart, maar is de afgelopen 10 jaar tot een mondiale challenge uitgegroeid. Samen hebben we meer dan 130 miljoen kilometer gereden en de challenge is inmiddels een overgangsritueel voor wielrenners geworden. In 2020 viert de challenge zijn elfde verjaardag en introduceren we meer manieren dan ooit om de afstand tijdens de feestelijke periode te voltooien." - Rapha Strava Club 

In alle voorgaande jaren nooit deelgenomen aan dit event. Of het was niet te combineren met de winterwedstrijden, of ik was simpelweg niet voldoende actief op de fiets in deze periode van het jaar. Maar juist dit soort evenementen zijn in zo'n vreemd jaar als 2020 een zeer welkome afleiding. En daarbij ook gewoon prima uitvoerbaar ondanks alle maatregelen en semi-lockdown omstandigheden.

Mijn eerste concept was de challenge uitrijden in twee dagen met een off- en een onroad etappe. Alleen met de hoeveelheid neerslag de laatste tijd werd het offroad plan al snel geschrapt. En de twee ritten heb ik uiteindelijk nog gewijzigd in drie. De uren op de fiets in het donker waren mij toch eigenlijk iets aan de hoge kant. Zoals gewoonlijk wilde ik al mijn ritten conditioneel uitdagend maken en voorzien van voldoende avontuur. Telkens opzoek blijven gaan naar nieuwe paden, wegen en plaatsen.

De routes klaar, nu enkel nog een paar dagen werken en dan kon het feest beginnen. Mijn eerste rit zou ik wel pas op vrijdag de 25e rijden, Eerste kerstdag. De 24e wilde ik eerst eens lekker uitslapen, uitrusten van het drie weken overwerken en het materiaal tip-top in orde maken.

Maar als dan het woordje sneeuw valt kan wat mij betreft de wekker niet snel genoeg gaan voor de eerste etappe...

Twee dagen later ondertussen, nog steeds aan het nagenieten, maar een beknopte beschrijving maken van deze epische ervaring lijkt haast onmogelijk. Er zat zoveel moois in deze knotsgekke rit dat het eigenlijk zonde is om niet alles tot in detail uit te tikken. Niet ideaal op Strava, maar misschien wel een ideetje voor mijn website schiet mij nu ineens te binnen. Bijna drie jaar zonder updates, maar nog steeds online.

Enfin, waar kwam deze uitdaging eigenlijk zo opeens vandaan?? Geen wedstrijden of events, geen doel om naar toe te trainen, maar wel een merkbare stijging van mijn vormpeil. Daar moest ik iets mee doen, en het liefst op korte termijn. Vervolgens de kalender erbij gepakt, wat zijn de weersvooruitzichten, wat zijn de opties op mijn ‘to-do-list’.  

Duidelijk, dat gaat Limburg Epic worden, geen twijfel over mogelijk. Het idee ooit ontstaan in 2015 of 2016 dankzij Rob Meeuwessen. Verder dan wat verkennen en meedenken over de route ben ik nooit gekomen. Of het was bar slecht weer, of ik kon niet op de desbetreffende datum dat er een editie zou plaatsvinden.

Wat is Limburg Epic dan precies zul je jezelf nu dan wel afvragen...

Na maar liefst 9 maanden zonder wedstrijden mocht ik dit weekend dan eindelijk weer eens de licentie tevoorschijn halen en een rugnummer opspelden. Afgelopen winter heel lang ziek geweest door allerlei allergieën, met een hoop ontstekingen in mijn lijf tot gevolg. Hierdoor maanden vanaf de zijlijn moeten toekijken. Geen sport, geen training, niks.

Vervolgens terugkomen op niveau duurde ook nog eens veel langer dan verwacht, zelfs een basisconditie kweken was al een hels karwei, laat staan in vorm geraken voor een wedstrijd. Dit was wel een flinke domper na zo'n mooi zomerseizoen als vorig jaar en wetende dat het NK verreden zou worden op mijn 'thuiscircuit' in Landgraaf.

Gelukkig toch nog net op tijd een beetje fit kunnen worden en in de weken vooraf het parcours in Landgraaf zeer uitgebreid wezen verkennen. Niet alleen als oefening en training, nee ook omdat het gewoon een heerlijk rondje is om te rijden. Zeker met de wijzigingen die doorgevoerd waren voor het NK was de ronde wederom een stukje zwaarder en technischer geworden. Top!

Motto van deze race was: "Deelnemen is belangrijker dan winnen".

Alweer de laatste wedstrijd  van de Benelux Cup 2016 deze dag. Helaas door het missen van de wedstrijd in Luxemburg een week eerder waren mijn kansen op een 5e plaats algemeen verkeken,  maar de motivatie was er zeker niet minder om. Watersley blijft toch wel een van mijn favoriete rondjes en zoals gewoonlijk was de ronde weer ietwat gewijzigd ten opzichte van alle voorgaande keren. Blijft leuk zo dat stuk bos. De ronde was ditmaal zeer compact die alleen maar omhoog of omlaag leek te gaan met genoeg technische hindernissen. Genieten, zowel voor de deelnemers als de toeschouwers!

Week van te voren nadrukkelijk op de rock-garden gaan trainen, nog nooit in wedstrijdverband gereden. En tevens de rest van de paden weer eens even fris in het geheugen gereden, kom helaas toch niet vaak genoeg daar. Het vernieuwde stuk over de boomstammen viel direct op enwas leuk gedaan, hier en daar nog wat extra draai en keer werk plus een zandstrook. Voor de rest de bekende paden en steile beklimmingen. Mooie ronde maar heel zwaar in deze lay-out!

Heerlijk weertje op de wedstrijddag zelf wat betekende op de fiets richting de koers, altijd fijn...

De resultaten laten momenteel een mooie stijgende lijn zien en de trainingen verlopen ook nog steeds erg lekker. Als de weersvooruitzichten dan ook nog een overduidelijk zonnig raceweekend voorspellen dan is mijn motivatie meestal wel op zijn hoogtepunt. In Limburg was de temperatuur misschien iets te veel van het goede, maar eenmaal gearriveerd in de buurt van Zoetermeer was het een heel stuk beter uit te houden.

Twee jaar geleden had ik op vrijdag mijn tentje uitgegooid op een nabij gelegen camping, dit jaar verbleef ik bij kennissen in het plaatsje Berkel en Rodenrijs. Een stuk meer comfort en nog steeds het parcours op fiets afstand, ideaal dus. Vrijdag namiddag de ronde gaan verkennen en die lag er super bij. Enkel de lus om de skihal was nieuw voor mij maar kende verder weinig verrassingen. Technisch gezien heeft het parcours ook geen echt lastige passages maar dat maakt de ronde er zeker niet minder leuk op. Korte steile klimmetjes en veel scherpe bochten volgen zich in rap tempo op, zeer afwisselend en zwaar!

Na twee volledige rondes verkennen wist ik genoeg en was ik klaar voor de strijd op zaterdag ochtend...