Twee dagen later ondertussen, nog steeds aan het nagenieten, maar een beknopte beschrijving maken van deze epische ervaring lijkt haast onmogelijk. Er zat zoveel moois in deze knotsgekke rit dat het eigenlijk zonde is om niet alles tot in detail uit te tikken. Niet ideaal op Strava, maar misschien wel een ideetje voor mijn website schiet mij nu ineens te binnen. Bijna drie jaar zonder updates, maar nog steeds online.

Enfin, waar kwam deze uitdaging eigenlijk zo opeens vandaan?? Geen wedstrijden of events, geen doel om naar toe te trainen, maar wel een merkbare stijging van mijn vormpeil. Daar moest ik iets mee doen, en het liefst op korte termijn. Vervolgens de kalender erbij gepakt, wat zijn de weersvooruitzichten, wat zijn de opties op mijn ‘to-do-list’.  

Duidelijk, dat gaat Limburg Epic worden, geen twijfel over mogelijk. Het idee ooit ontstaan in 2015 of 2016 dankzij Rob Meeuwessen. Verder dan wat verkennen en meedenken over de route ben ik nooit gekomen. Of het was bar slecht weer, of ik kon niet op de desbetreffende datum dat er een editie zou plaatsvinden.

Wat is Limburg Epic dan precies zul je jezelf nu dan wel afvragen...

Na maar liefst 9 maanden zonder wedstrijden mocht ik dit weekend dan eindelijk weer eens de licentie tevoorschijn halen en een rugnummer opspelden. Afgelopen winter heel lang ziek geweest door allerlei allergieën, met een hoop ontstekingen in mijn lijf tot gevolg. Hierdoor maanden vanaf de zijlijn moeten toekijken. Geen sport, geen training, niks.

Vervolgens terugkomen op niveau duurde ook nog eens veel langer dan verwacht, zelfs een basisconditie kweken was al een hels karwei, laat staan in vorm geraken voor een wedstrijd. Dit was wel een flinke domper na zo'n mooi zomerseizoen als vorig jaar en wetende dat het NK verreden zou worden op mijn 'thuiscircuit' in Landgraaf.

Gelukkig toch nog net op tijd een beetje fit kunnen worden en in de weken vooraf het parcours in Landgraaf zeer uitgebreid wezen verkennen. Niet alleen als oefening en training, nee ook omdat het gewoon een heerlijk rondje is om te rijden. Zeker met de wijzigingen die doorgevoerd waren voor het NK was de ronde wederom een stukje zwaarder en technischer geworden. Top!

Motto van deze race was: "Deelnemen is belangrijker dan winnen".

Alweer de laatste wedstrijd  van de Benelux Cup 2016 deze dag. Helaas door het missen van de wedstrijd in Luxemburg een week eerder waren mijn kansen op een 5e plaats algemeen verkeken,  maar de motivatie was er zeker niet minder om. Watersley blijft toch wel een van mijn favoriete rondjes en zoals gewoonlijk was de ronde weer ietwat gewijzigd ten opzichte van alle voorgaande keren. Blijft leuk zo dat stuk bos. De ronde was ditmaal zeer compact die alleen maar omhoog of omlaag leek te gaan met genoeg technische hindernissen. Genieten, zowel voor de deelnemers als de toeschouwers!

Week van te voren nadrukkelijk op de rock-garden gaan trainen, nog nooit in wedstrijdverband gereden. En tevens de rest van de paden weer eens even fris in het geheugen gereden, kom helaas toch niet vaak genoeg daar. Het vernieuwde stuk over de boomstammen viel direct op enwas leuk gedaan, hier en daar nog wat extra draai en keer werk plus een zandstrook. Voor de rest de bekende paden en steile beklimmingen. Mooie ronde maar heel zwaar in deze lay-out!

Heerlijk weertje op de wedstrijddag zelf wat betekende op de fiets richting de koers, altijd fijn...

De resultaten laten momenteel een mooie stijgende lijn zien en de trainingen verlopen ook nog steeds erg lekker. Als de weersvooruitzichten dan ook nog een overduidelijk zonnig raceweekend voorspellen dan is mijn motivatie meestal wel op zijn hoogtepunt. In Limburg was de temperatuur misschien iets te veel van het goede, maar eenmaal gearriveerd in de buurt van Zoetermeer was het een heel stuk beter uit te houden.

Twee jaar geleden had ik op vrijdag mijn tentje uitgegooid op een nabij gelegen camping, dit jaar verbleef ik bij kennissen in het plaatsje Berkel en Rodenrijs. Een stuk meer comfort en nog steeds het parcours op fiets afstand, ideaal dus. Vrijdag namiddag de ronde gaan verkennen en die lag er super bij. Enkel de lus om de skihal was nieuw voor mij maar kende verder weinig verrassingen. Technisch gezien heeft het parcours ook geen echt lastige passages maar dat maakt de ronde er zeker niet minder leuk op. Korte steile klimmetjes en veel scherpe bochten volgen zich in rap tempo op, zeer afwisselend en zwaar!

Na twee volledige rondes verkennen wist ik genoeg en was ik klaar voor de strijd op zaterdag ochtend...

Een bezoekje aan Houffalize blijft toch elke keer weer iets speciaals. Ook al zijn er al jaren geen wereldbeker wedstrijden meer verreden en lijken de tracks van toen langzaam aan opgeslokt te worden door de natuur. Het dorpje ademt zeker weten nog steeds mountainbiken. Super omgeving daar!

In 2008 reed ik hier mijn allereerste ‘cross-country’ (XC) wedstrijd en in de jaren daarop heb ik meermaals deelgenomen aan de marathons en meerdaagse wedstrijden vanuit Houffalize. Alle mogelijke varianten van het wereldbeker parcours kan ik zowat dromen maar het laatste nieuwe ‘Vayamundo’ rondje, reeds drie jaar oud, was voor mij nog steeds onbekend. Alle verhalen beloofde veel goeds en wat ik kon afleiden uit online-beeldmateriaal zou het een zeer technische wedstrijd worden. Wel iets waar ik echt al lang naar uitkeek!

Het parcours goed verkennen vond ik voor mijzelf dan ook een must en heb hier een hele zondag voor uitgetrokken de week vooraf. Eigenlijk stond die dag een wedstrijd in Luxemburg op het programma maar deze werd last-minute door de organisatie afgelast. Opzich wel jammer maar deze verkenning maakte veel goed.

Daarom een uitgebreide blog van zowel de verkenning als de wedstrijd zelf...