Tweede Pinksterdag betekende dit jaar weer eens de Ardennes Trophy voor mij. Persoonlijk is het niet direct mijn favoriete marathon omdat er in al mijn deelnames tot nu toe altijd wel iets mis ging. Valpartijen, lekke banden, afgebroken derrailleur pad... Teveel losse stenen op dit parcours, geef mij maar de worteltapijten van Waimes!

Het parcours en de omgeving waar het de bikers doorheen voert is verder wel heel mooi, en zwaar! Zeker in het slot van de rit zitten nog ontzettend veel steile en zware beklimmingen. Daar kun je nog meermaals sterven terwijl je de finish al ruikt.

Na de goede prestatie in Waimes had ik er deze keer wel echt zin in! Stralend weer en droge paden is namelijk ook standaard bij deze marathon, toch? Helaas, sinds 2013 niet meer! Veel regen in de dagen voor de wedstrijd, en de ontzettend slecht uitziende vooruitzichten voorspelde weinig goeds. Maar inschrijving stond, en ik zou hoe dan ook gaan!

Wel ervoor gekozen om op mijn trainingsbike te rijden, de mud-bike die al 3 jaar geen stuurbordje meer had gezien...

De start van het zomerseizoen liet dit jaar vrij lang opzich wachten voor mij, maar eindelijk is de kop eraf. Alweer voor de vijfde maal op rij stond ik aan de start in Waimes voor een mooie marathon over 85km en een kleine 1900 hoogtemeters.
Met meer dan genoeg kilometers in de benen en een startplek bij de licentiehouders waren mijn verwachtingen hoog.

Lang zag het er naar uit dat het weer een editie zou worden met een mooi droog parcours, en daarom was mijn doelstelling om onder de 4 uur rijden. Maar helaas mocht het weer eens niet zo zijn, ik had mijn stuurbordje nog niet goed en wel afgehaald of het regende al, en hard ook. Van enkele mensen in het dorp hoorde we ook al dat het in de nacht veel geregend had, dus een droog parcours konden we wel vergeten.

Extra leuk deze ochtend was wel de hoeveelheid bekenden die ik tegen kwam, en dan vooral veel mensen die ik tijdens de Transalp 2011 heb leren kennen. Echt leuk iedereen weer eens even gezien en gesproken te hebben! Ook gelijk een opsteker voor het moraal, ook al het regende het ondertussen pijpenstelen. Althans zo zag en hoorde het zich aan vanuit de auto.

Ondanks dat we ruim op tijd aanwezig waren werd het dus toch een koude start voor mij...