Eigenlijk wist ik zaterdagmiddag al dat de wedstrijd van vandaag niet veel zou worden. Gesloopt na zes dagen werken en zondagochtend dus wakker geworden met overal spierpijn. En met de aanhoudende regen was de zin al helemaal weg!
Eenmaal in Blerick was het wel enigzins droog, maar het ritje naar de inschrijving zorgde al voor de nodige modder op de bikes en kleding. Dat beloofde dus wat voor de wedstrijd.

Warm-rijden vervolgens op de weg gedaan, maar helaas niet meer aan parcours-verkenning toegekomen. Niet heel erg want wilde de eerste ronde toch voorzichtig rijden gezien mijn fitheid deze dag.
Start verliep vervolgens vrij goed, niet super, maar zat weer bij de kopgroep erbij. Alleen niet voor lang, want op de eerste glibberige single-track ging ik al de struiken in. Uitgerekend op de strook die ik voor de wedstrijd nog even lopend  was gaan checken om te zien hoe vettig het nou echt in het bos was.

Geen concentratie, benen die gelijk volliepen bij krachtzetten, en dat in de eerste minuten van de wedstrijd...

Ondanks dat er in Simpelveld weer best regen viel deze zondagochtend, was het in Nederweert zo goed als droog toen we daar aan kwamen. Een eerste blik op het parcours was al gelijk een goed teken, dit zag er droog uit. Na de domper van de vorige wedstrijd had ik het namelijk helemaal gehad met het rijden in de blub. 

Samen met Philip Gante en Roger Klomparends deed ik een goede warming-up, dat was nu ook weer normaal mogelijk. 
En rond 13:00 uur gingen we nog even het parcours op om de ronde te verkennen. 
Korte ronde zonder technische stukken, maar ontzettend snel! Twee zwaar lopende stroken, de vele scherpe snelle bochtjes, en enkele heuveltjes maakte het toch tot een vrij zware ronde om te racen. Voor mij tenminste wel!

Mijn start verliep super en zo vlogen we het bos in voor wedstrijd nummer 11...

Omdat er meer sneeuw was gevallen als verwacht iets eerder van huis gegaan deze zondagochtend. Gelukkig waren de wegen gewoon goed begaanbaar en stonden we zo aan het Simonshoekse Bos in Meijel. Tijdens het kijken naar de andere wedstrijden leek de natte zooi op het parcours nog wel mee te vallen. 

Maar  nog voor de start van de veldrijders begon het te regenen. Toen dus maar terug gekropen in de auto, wachtende op het tijdstip om te gaan warm rijden. Maar het bleef regenen, en de bospaden werden met de minuut drassiger! Het warm rijden kwam er niet meer van, waardoor de ronde verkennen deze keer tevens als warming-up moest dienen.

Nog geen minuut aan het verkennen van de ronde of het was mij al duidelijk, dit word één grote slijtageslag vandaag!!
De ronde was vrij lang, dus moest ik ook nog door rijden om op tijd te zijn voor de start. Wel best een leuke ronde, zeker niet de racebaan zoals ik mij had voorgesteld bij de verhalen van andere renners.

Ok, bij droog weer was het zeker een snelle ronde, maar genoeg heuveltjes, bochten en wortels om het leuk te houden...

Een mooi winters tafereel vandaag in Windraak voor de negende wedstrijd van de wintercompetitie. Deze wedstrijd was tevens het Open Limburgs Kampioenschap. Ondanks dat de zon mooi scheen was het toch behoorlijk koud!

Parcours kende twee klimmen, ene vrij steil en lastig door de bevroren ondergrond. De andere minder steil en langer, maar wel aardig wat bochten die drassig waren geworden. Kortom, beide flink zwaar! De bijhorende afdalingen waren opzich leuk, maar niet echt spectaculair. Al was het bij een afdaling telkens heel goed oppassen omdat grote delen bevroren waren, en dus spekglad. Tricky stuff!

Start vond ik niet echt geweldig. Leek wel een knollenveld waar we enkele tientallen meters konden rijden om dan weer vol in de remmen te gaan om tussen boompjes door te slingeren. Gelukkig weinig hinder van ondervonden uiteindelijk, en was ik nog net snel genoeg om aan te pikken bij de kopgroep van een man of 8. 

En zo begon het uurtje afzien op de mountainbike dus weer...

Vandaag bij het opstaan was het nog grijs, grauw en koud in Simpelveld, er dwarrelden zelfs nog enkele verloren sneeuwvlokjes rond. Dat beloofde dus wat voor de wedstrijd. Maar hoe dichter we Beesel in de buurt kwamen des te beter werd. Daar aangekomen scheen zelfs de zon, al bleef het wel goed koud!

Auto parkeren, warm aankleden en warm rijden. Alleen kwam ik erachter dat ik twee paar beenstukken bij mij had en geen armstukken. Balen, want met een jasje rij ik echt niet graag, te warm voor mij tijdens een wedstrijd. Gelukkig kwam de redding van de sponsor, en kon ik armstukken van Bert Toma lenen. Bedankt!

Had wel nog even getwijfeld om in korte kleding te rijden, want in het bos was weinig wind en viel de kou mij uiteindelijk reuze mee, maar durfde het toch niet aan. Nog snel voor de start even de ronde gaan verkennen, en meteen was duidelijk dat het een zware wedstrijd zou worden. Wel een prachtige ronde, vooral qua technische afdalingen echt genieten!

Stipt 13:20 klonk weer het welbekende fluitje en weg waren we…