Vandaag werd alweer de zevende wedstrijd van de wintercompetitie verreden, precies halverwege nu. Dit keer lag de ronde in Beegden, daar waar ik vorig jaar ook al een sterke wedstrijd reed. Erg leuke ronde met veel afwisseling. Geen al te gek klimwerk, maar wel een zandheuvel die een paar slopende paden bergop kent. Afgewisseld met zeer snelle stroken verhard terrein, en enkele gave single-tracks maakt het wat mij betreft tot een erg complete ronde.

Qua weer ook niks te klagen vandaag, droog en een fijn zonnetje. Alleen die wind, blij dat mijn helm goed vast zat anders was ik die nu kwijt geweest. Niet alleen maakte deze wind het warm-rijden lastig, ook tijdens de wedstrijd was de rechte strook over start-finish zeer zwaar, omdat we hier de wind vol van voren kregen.

Opstellen voor de start liet wel weer wat opzich wachten, en de meeste deelnemers reden dan ook maar wat zenuwachtig rondjes voorlangs de jurywagen. Ikzelf ook, staan wachten is niks, zeker niet als de wind het koud maakt.

Staan net goed en wel opgesteld, klinkt opeens uit het niets een vaag fluitje…

Na de teleurstellende prestatie in Schweiberg moest en zou ik weer aan mijn normale trainingen toe zien te komen.
Gelukkig hielp het weer al een flinke hand mee, dus de dingen die ik wilde doen op de mountainbike heb ik ook echt kunnen doen. Eindelijk!

Op zaterdag ook nog even het parcours gaan verkennen in Brunssum. Ondanks dat ze er nog mee bezig waren lag het er eigenlijk al perfect geprepareerd bij. Leuke afwisselende ronde met genoeg klimwerk, helemaal een genot om te rijden als het er zo mooi bijligt in de herfst.

Met een goed gevoel huiswaarts gekeerd, wel wetende dat er nog wat regen zou komen. En deze regen kwam ook, en niet zo zuinig ook! Zondagmorgen bij het opstaan werd al snel duidelijk dat het fietsend naar Brunssum niks zou worden, en een enigszins droog parcours konden we ook wel vergeten.

Allemaal slecht voor mijn moraal, en eigenlijk ging ik voor het eerst met ietwat tegenzin...
 

Het zag er zo mooi uit deze zondag. Prachtig weer, de ronde zoals ik had gehoopt dat die zou zijn, genoeg publiek en bekenden en weer een goed gevuld deelnemersveld. Nu ook met meer bekende, altijd leuk! De modder op het parcours viel ook wel mee, was eigenlijk precies goed om het zwaar, uitdagend en spectaculair te maken.

De start procedure was anders als voorgaande jaren, we moesten namelijk opstellen halverwege de langste klim van het parcours. Apart, maar zeker in mijn voordeel.
Dit bleek ook gelijk na het startfluitje, want ik schoot perfect weg en ging meteen de mannen op de voorste rij voorbij.
Samen met David Weishaupt die nog net iets sneller was als mij begonnen we zo met iets voorsprong op de rest aan de eerste volledige ronde.
Deze ronde ging super vlot, en voor mijn gevoel ook gewoon goed en kwam zo door op positie twee.

Een betere uitgangspositie voor de rest van de wedstrijd had ik eigenlijk niet kunnen hebben...

Alweer de vierde wedstrijd voor de wintercompetitie stond deze dag op het programma. En deze keer was het allemaal te doen in Weert (Altweerterheide), op en rondom een ‘oude’ vuilnisbelt. Een flinke grasheuvel waar we over hoofdzakelijk grindpaden onze rondes mochten afleggen. Eindelijk wat meer klimwerk, maar helaas toch weer veel, en voor lange vlakke paden. Niks technisch, maar hoe dan ook zeer zwaar!

Het weer was bij aankomst bewolkt, en er stond een fris windje. Maar opzich in vergelijking met hoe het de rest van de week was best aardig. Wat ik zo zag van de andere wedstrijden viel de modder ook wel mee op de ronde. Gunstig, dacht ik.
Qua mountainbikers was er een goede opkomst, en ik zag meer en meer sterke renners tijdens het warm-rijden voorbij schieten. Dat beloofde dus weer wat voor vandaag!

Nog twijfelend over welke kleding vertrok ik op tijd richting het startvak, toen helaas de eerste regen begon te vallen.

Start liet deze keer ook wat langer opzich wachten als voorgaande weken, dus maar al te blij dat ik voor lange kleding had gekozen. Eenmaal opgesteld ging het snel, al kwam ik alweer niet super snel uit de startblokken. En het lag deze keer niet aan het zand, want we reden op een keurige rechte strook asfalt. Snel starten moet ik dus echt aan werken!

Het regende ondertussen flink hard, en zo vlogen we met 42 man de blubber in…