Afgelopen zondag stond Liessel op het programma. Ik was weer helemaal fit en stiekem dacht ik dan ook wel aan een podiumplek deze zonnige, maar vrij koude dag. 

De ronde die we voorgeschoteld kregen vond ik alleen niet zo heel geweldig. Echt veel zand, helemaal vlak, en best wat onoverzichtelijke stukken waar het zo mis kon gaan. Zaten wel een paar leuke snelle single-tracks in waar je stuurmans kunsten flink op de proef werden gesteld, maar zat je hier achter iemand kwam je er met geen mogelijkheid langs. Kon wel, maar dan lag je zo een meter lager op de motorcross-baan, of je hing in de struiken.

De startstrook was wel heel breed en vrij lang, alleen zoals al gezegd, heel zanderig! Bij het startschot deed ik naar mijn idee niks fout, gelijk goed weg maar op snelheid kwam ik niet echt. Toch niet gewend dat zand? In ieder geval vlogen ze mij aan alle kanten voorbij en kwam ik ernstig in het gedrang voor het eerste smalle pad. Zeker negen tot tien plekken verloren.

Eerste drie rondes reed ik dan eigenlijk ook achter de feiten aan…

Na een goede seizoensstart in Baarlo had ik gehoopt lekker mijn rust te kunnen pakken, en vervolgens wat trainingen af te werken om een nog beter resultaat in Horst neer te zetten. De Bart Brentjens Challenge had ik hiervoor ook al van mijn programma geschrapt. Helaas liep alles heel anders als geplant. Ik werd namelijk vrij snel ziek na de eerste wedstrijd van het seizoen. Balen!

Met in totaal één uurtje op de mountainbike, en drie kwartier op de Tacx in twee weken kwam zondag 21 oktober dan eigenlijk ook te snel voor mij. Geen ritme, geen vertrouwen dat ik voldoende was uitgeziekt, en over de inspanningen van de eerste rondes wilde ik al helemaal niet nadenken.

Gelukkig zat het weer vandaag wel helemaal mee, gewoon zomerse omstandigheden! En het parcours was ook wel goed te doen dacht ik na een rondje verkennen. Veel zand, genoeg bochtenwerk en niet al te gek klimwerk. Iets waar ik voor een keertje wel eens blij mee was. 

Mijn doel voor vandaag was: "Maximaal profeit uit de gunstige startpositie halen, en dan zien te overleven om zo min mogelijk punten voor het klassement te verspelen."

Lang naar deze dag uitgekeken, maar vandaag mochten we dan eindelijk los gaan in Baarlo, de start van de wintercup 2012-2013. Dit jaar ga ik voor het eerst de hele competitie rijden met een zo hoog mogelijke plaats in het eindklassement als doelstelling.

Het parcours vandaag was veel draaien en keren op vrij smalle paadjes met af en toe een tricky beklimming.  Inhalen was niet makkelijk, en in de bochten was het telkens uitkijken met al dat zand. Gelukkig lag het  rondje er wel perfect bij, geen blubber, iets wat ik echt niet had verwacht na al die regenval. Kortom een hele leuke en uitdagende ronde! 

Het deelnemersveld was vrij groot, ik schat een man of 40 stonden er aan de start, maar gelukkig kon ik met nummer 15 vrij goed voorin starten. En dit scheelt echt enorm!

Start kon beter, maar nog voordat het echt smal werd kon ik aansluiten bij de eerste tien...