De ronde die we voorgeschoteld kregen vond ik alleen niet zo heel geweldig. Echt veel zand, helemaal vlak, en best wat onoverzichtelijke stukken waar het zo mis kon gaan. Zaten wel een paar leuke snelle single-tracks in waar je stuurmans kunsten flink op de proef werden gesteld, maar zat je hier achter iemand kwam je er met geen mogelijkheid langs. Kon wel, maar dan lag je zo een meter lager op de motorcross-baan, of je hing in de struiken.
De startstrook was wel heel breed en vrij lang, alleen zoals al gezegd, heel zanderig! Bij het startschot deed ik naar mijn idee niks fout, gelijk goed weg maar op snelheid kwam ik niet echt. Toch niet gewend dat zand? In ieder geval vlogen ze mij aan alle kanten voorbij en kwam ik ernstig in het gedrang voor het eerste smalle pad. Zeker negen tot tien plekken verloren.
Eerste drie rondes reed ik dan eigenlijk ook achter de feiten aan…
Alleen ging ik snel teveel foutjes maken achter elkaar puur door onoplettendheid. Waren echt simpele dingen als het inhalen van een langzamere renner, of net een verkeerd spoor in het zand kiezen. Maar telkens kwam ik dus fout uit waardoor ik in de remmen moest, en even moest wachten op een volgende inhaal mogelijkheid.
Hierdoor ontstond dus telkens een gat, en dit telkens weer dichtrijden kostte gewoon super veel energie op zo’n snelle ronde. Na een derde fout lukte het dan ook niet meer om bij te komen, en reed ik alleen rond op een zesde plek.
Zo zonde achteraf gezien, want had ik in deze situaties telkens attent gereageerd had ik zo tot de laatste ronde mee kunnen doen voor een plekje op het podium.
Nu dus zesde geworden, wat opzich niet slecht is, maar echt tevreden was ik ook zeker niet.