Het mountainbike-seizoen 2009 zit er weer op voor mij...
Maar de Bart Brentjens Challenge was wel een afsluiting in stijl.
De week voor de laatste rit van het jaar was ik helaas wat ziekjes, al leek het vlak voor het weekend wel allemaal iets beter te gaan maar als je dan op de fiets stapt valt dat toch vies tegen.
Ondanks een verkoudheid toch 4 dagen van te voren weer begonnen met training om tenminste nog een beetje in mijn ritme te komen.
Maar al snel dacht ik dat het niks zou worden want mijn hartslag bleef te hoog en ik kwam al bij de minste beklimmingen adem te kort. Met alleen maar regen werkte het weer ook al niet echt mee, dus het zag er allemaal niet best uit voor de laatste marathon van het seizoen.
En toen was het zondagmorgen en ging de wekker...
Maar de Bart Brentjens Challenge was wel een afsluiting in stijl.
De week voor de laatste rit van het jaar was ik helaas wat ziekjes, al leek het vlak voor het weekend wel allemaal iets beter te gaan maar als je dan op de fiets stapt valt dat toch vies tegen.
Ondanks een verkoudheid toch 4 dagen van te voren weer begonnen met training om tenminste nog een beetje in mijn ritme te komen.
Maar al snel dacht ik dat het niks zou worden want mijn hartslag bleef te hoog en ik kwam al bij de minste beklimmingen adem te kort. Met alleen maar regen werkte het weer ook al niet echt mee, dus het zag er allemaal niet best uit voor de laatste marathon van het seizoen.
En toen was het zondagmorgen en ging de wekker...
