Tweede Pinksterdag betekende dit jaar weer eens de Ardennes Trophy voor mij. Persoonlijk is het niet direct mijn favoriete marathon omdat er in al mijn deelnames tot nu toe altijd wel iets mis ging. Valpartijen, lekke banden, afgebroken derrailleur pad... Teveel losse stenen op dit parcours, geef mij maar de worteltapijten van Waimes!
Het parcours en de omgeving waar het de bikers doorheen voert is verder wel heel mooi, en zwaar! Zeker in het slot van de rit zitten nog ontzettend veel steile en zware beklimmingen. Daar kun je nog meermaals sterven terwijl je de finish al ruikt.
Na de goede prestatie in Waimes had ik er deze keer wel echt zin in! Stralend weer en droge paden is namelijk ook standaard bij deze marathon, toch? Helaas, sinds 2013 niet meer! Veel regen in de dagen voor de wedstrijd, en de ontzettend slecht uitziende vooruitzichten voorspelde weinig goeds. Maar inschrijving stond, en ik zou hoe dan ook gaan!
Wel ervoor gekozen om op mijn trainingsbike te rijden, de mud-bike die al 3 jaar geen stuurbordje meer had gezien...
Het parcours en de omgeving waar het de bikers doorheen voert is verder wel heel mooi, en zwaar! Zeker in het slot van de rit zitten nog ontzettend veel steile en zware beklimmingen. Daar kun je nog meermaals sterven terwijl je de finish al ruikt.
Na de goede prestatie in Waimes had ik er deze keer wel echt zin in! Stralend weer en droge paden is namelijk ook standaard bij deze marathon, toch? Helaas, sinds 2013 niet meer! Veel regen in de dagen voor de wedstrijd, en de ontzettend slecht uitziende vooruitzichten voorspelde weinig goeds. Maar inschrijving stond, en ik zou hoe dan ook gaan!
Wel ervoor gekozen om op mijn trainingsbike te rijden, de mud-bike die al 3 jaar geen stuurbordje meer had gezien...
In al vroegte was ik ter plaatse, en zo kon ik mooi de auto kwijt vlak naast de inschrijving en de douches. Heel belangrijk!
Een grijze sombere ochtend was het, maar nog geen echte regen. Fiets start klaargemaakt, kleding aan, gevuld met eten, klaar om warm te gaan rijden. Begint het te regenen.
Zelfde verhaal dus als in Waimes, geen warming-up maar wachten in de auto tot vlak voor de start.
Was wel nog een stuk fietsen tot aan de start, maar alleen bergaf, super koud. Toen nog tijdje wachten in het startvak terwijl het regende en ik stond zowat te klappertanden. De startklim ging dat ook verre van soepel, benen leken wel te blokkeren. Maar niks rustig aan doen, want daar kwam Gène Rekko al schreeuwende voorbij gevlogen. Gas erop dus!
Maar nog niet goed en wil in het bos of ik vloog al over mijn stuur. Scherpe bocht naar rechts na een afdaling en ik wil insturen vanuit een vrij diep spoor. Stuur dubbel en erover, lekker begin!
De paden die volgde waren zeer vettig, kilometers lange chocolade pudding leek het wel. Mijn lichaamstemperatuur zakte ook nog steeds, evenals het moraal. Aangezien we rond 20 a 25km de finish zouden passeren was de verleiding groot er vroegtijdig mee te stoppen. In deze omstandigheden zag ik mij niet nog 70km rijden, en het materiaal zou dit ook nooit trekken. Niet veel later viel ik ook nog zowat bergop door gestuntel, waardoor ik al helemaal dacht: "Wat doe ik hier?"
Concentratieloos, en al totaal niet bezig met 'koersen'.
Een grijze sombere ochtend was het, maar nog geen echte regen. Fiets start klaargemaakt, kleding aan, gevuld met eten, klaar om warm te gaan rijden. Begint het te regenen.
Zelfde verhaal dus als in Waimes, geen warming-up maar wachten in de auto tot vlak voor de start.
Was wel nog een stuk fietsen tot aan de start, maar alleen bergaf, super koud. Toen nog tijdje wachten in het startvak terwijl het regende en ik stond zowat te klappertanden. De startklim ging dat ook verre van soepel, benen leken wel te blokkeren. Maar niks rustig aan doen, want daar kwam Gène Rekko al schreeuwende voorbij gevlogen. Gas erop dus!
Maar nog niet goed en wil in het bos of ik vloog al over mijn stuur. Scherpe bocht naar rechts na een afdaling en ik wil insturen vanuit een vrij diep spoor. Stuur dubbel en erover, lekker begin!
De paden die volgde waren zeer vettig, kilometers lange chocolade pudding leek het wel. Mijn lichaamstemperatuur zakte ook nog steeds, evenals het moraal. Aangezien we rond 20 a 25km de finish zouden passeren was de verleiding groot er vroegtijdig mee te stoppen. In deze omstandigheden zag ik mij niet nog 70km rijden, en het materiaal zou dit ook nooit trekken. Niet veel later viel ik ook nog zowat bergop door gestuntel, waardoor ik al helemaal dacht: "Wat doe ik hier?"
Concentratieloos, en al totaal niet bezig met 'koersen'.
Bij de doorkomst zag ik Gène toen wel vol ervoor gaan, en dit gaf mij ook net de boost die ik nodig had om door te rijden. Het materiaal leek zich ook wel aardig te houden en ik begon zelfs vertrouwen te krijgen op de soms super gladde paden. Dat gaf weer moraal! Lang probeerde ik in de buurt van Gène te blijven, een bekende in de buurt om aan op te trekken is wel zo fijn zo blijkt maar, en we bleven dan ook vrij lang bijeen. Soms hij iets sterker, dan weer ik...
Uiteindelijk ben ik ergens bergop nietsvermoedende van hem weggereden en ben ik een beetje alleen op avontuur gegaan. Het parcours leek uitgestorven, maar heel af en toe haalde ik toch andere renners in. Meestal met pech, of al helemaal leeg gereden. Heel sporadisch kwam nu ook het zonnetje door en ik begon er zowaar nog van te genieten ook.
Een top tijd zou het niet worden, alhoewel ik geen richtlijn had voor deze omstandigheden, maar de finish halen zou toch al een hele prestatie opzich zijn deze dag. Dat was zeker!
De modder werd wel steeds plakkeriger nu, waar is de regen als je hem nodig hebt, en sommige afdalingen werden zo vettig dat ik er op mijn kont naar beneden gegleden ben. Fietsen of lopen was op sommige aan gort gereden stukken (tijdelijke paden door weilanden) echt geen doen meer. Loodzware fiets plus een ketting die nu geregeld vast sloeg voren. Chainsuck.
Zo werd het slot van deze rit, waarvan ik weet dat het heel zwaar is, deze keer dus écht zwaar! De bevoorrading op 11km voor de finish die ik normaal altijd oversla kwam nu echt als geroepen, even twee flinke stukken rijstenvlaai naar binnen en verder. Dit pakte goed uit en maakte op de laatste klim voor de finish nog zeker 4 plekken goed, renners die ik eerder had moeten laten gaan doordat ik te vaak tot stilstaand kwam bergop. Chainsuck, grrrr!
Ontzettend gesloopt bereikte ik zo de finish, wat goed bleek te zijn voor een 62e plek overall. 644 inschrijving, 445 starters, waarvan er 225 daadwerkelijk de finish gehaald hebben. Zegt denk ik wel wat over deze rit...
Sfeerimpressie met dank aan Sportograf: http://www.sportograf.com/bestof/1966/
Uiteindelijk ben ik ergens bergop nietsvermoedende van hem weggereden en ben ik een beetje alleen op avontuur gegaan. Het parcours leek uitgestorven, maar heel af en toe haalde ik toch andere renners in. Meestal met pech, of al helemaal leeg gereden. Heel sporadisch kwam nu ook het zonnetje door en ik begon er zowaar nog van te genieten ook.
Een top tijd zou het niet worden, alhoewel ik geen richtlijn had voor deze omstandigheden, maar de finish halen zou toch al een hele prestatie opzich zijn deze dag. Dat was zeker!
De modder werd wel steeds plakkeriger nu, waar is de regen als je hem nodig hebt, en sommige afdalingen werden zo vettig dat ik er op mijn kont naar beneden gegleden ben. Fietsen of lopen was op sommige aan gort gereden stukken (tijdelijke paden door weilanden) echt geen doen meer. Loodzware fiets plus een ketting die nu geregeld vast sloeg voren. Chainsuck.
Zo werd het slot van deze rit, waarvan ik weet dat het heel zwaar is, deze keer dus écht zwaar! De bevoorrading op 11km voor de finish die ik normaal altijd oversla kwam nu echt als geroepen, even twee flinke stukken rijstenvlaai naar binnen en verder. Dit pakte goed uit en maakte op de laatste klim voor de finish nog zeker 4 plekken goed, renners die ik eerder had moeten laten gaan doordat ik te vaak tot stilstaand kwam bergop. Chainsuck, grrrr!
Ontzettend gesloopt bereikte ik zo de finish, wat goed bleek te zijn voor een 62e plek overall. 644 inschrijving, 445 starters, waarvan er 225 daadwerkelijk de finish gehaald hebben. Zegt denk ik wel wat over deze rit...
Sfeerimpressie met dank aan Sportograf: http://www.sportograf.com/bestof/1966/
Over het resultaat ben ik gezien de omstandigheden meer dan tevreden. De 'mudbike' waarvoor ik gekozen had heeft zijn werk prima gedaan, al rijdt de S-works met 2x10 setup toch een heel stuk fijner. Een triple is toch echt te omslachtig en langzaam!
Verder nog een leuk feitje als ik het klassement bekijk, ik ben als 3e Nederlander over de finish gekomen op het Belgisch Kampioenschap. Houd verder niks in, maar wel leuk...
Nu staat Saarschleifen aanstaande zondag op het programma, hele mooie marathon en tevens als Open NK fungeert. Alleen zijn de weersvooruitzichten opnieuw slecht, klinkt misschien negatief, maar bij slecht weer pas ik deze keer..
Even helemaal klaar met de modder!
Verder nog een leuk feitje als ik het klassement bekijk, ik ben als 3e Nederlander over de finish gekomen op het Belgisch Kampioenschap. Houd verder niks in, maar wel leuk...
Nu staat Saarschleifen aanstaande zondag op het programma, hele mooie marathon en tevens als Open NK fungeert. Alleen zijn de weersvooruitzichten opnieuw slecht, klinkt misschien negatief, maar bij slecht weer pas ik deze keer..
Even helemaal klaar met de modder!
RSS-feed