De start van het zomerseizoen liet dit jaar vrij lang opzich wachten voor mij, maar eindelijk is de kop eraf. Alweer voor de vijfde maal op rij stond ik aan de start in Waimes voor een mooie marathon over 85km en een kleine 1900 hoogtemeters.
Met meer dan genoeg kilometers in de benen en een startplek bij de licentiehouders waren mijn verwachtingen hoog.
Lang zag het er naar uit dat het weer een editie zou worden met een mooi droog parcours, en daarom was mijn doelstelling om onder de 4 uur rijden. Maar helaas mocht het weer eens niet zo zijn, ik had mijn stuurbordje nog niet goed en wel afgehaald of het regende al, en hard ook. Van enkele mensen in het dorp hoorde we ook al dat het in de nacht veel geregend had, dus een droog parcours konden we wel vergeten.
Extra leuk deze ochtend was wel de hoeveelheid bekenden die ik tegen kwam, en dan vooral veel mensen die ik tijdens de Transalp 2011 heb leren kennen. Echt leuk iedereen weer eens even gezien en gesproken te hebben! Ook gelijk een opsteker voor het moraal, ook al het regende het ondertussen pijpenstelen. Althans zo zag en hoorde het zich aan vanuit de auto.
Ondanks dat we ruim op tijd aanwezig waren werd het dus toch een koude start voor mij...
Met meer dan genoeg kilometers in de benen en een startplek bij de licentiehouders waren mijn verwachtingen hoog.
Lang zag het er naar uit dat het weer een editie zou worden met een mooi droog parcours, en daarom was mijn doelstelling om onder de 4 uur rijden. Maar helaas mocht het weer eens niet zo zijn, ik had mijn stuurbordje nog niet goed en wel afgehaald of het regende al, en hard ook. Van enkele mensen in het dorp hoorde we ook al dat het in de nacht veel geregend had, dus een droog parcours konden we wel vergeten.
Extra leuk deze ochtend was wel de hoeveelheid bekenden die ik tegen kwam, en dan vooral veel mensen die ik tijdens de Transalp 2011 heb leren kennen. Echt leuk iedereen weer eens even gezien en gesproken te hebben! Ook gelijk een opsteker voor het moraal, ook al het regende het ondertussen pijpenstelen. Althans zo zag en hoorde het zich aan vanuit de auto.
Ondanks dat we ruim op tijd aanwezig waren werd het dus toch een koude start voor mij...
Vanaf het startschot dacht ik maar aan één ding, zo snel, en zover als mogelijk naar voren zien te komen. Dit ging ook redelijk goed op de startklim al was er helaas wel al een groot gat ontstaan tot aan de kopgroep. Beetje tussen twee groepen in ging ik toen het veld in en probeerde waar mogelijk zo hard te rijden als ik kon.
Tot aan de eerste noemenswaardige offroad-klim had ik nog hoop de kopgroep te bereiken, maar toen ik eenmaal zag hoe snel deze kleine 30 man naar boven reden paste ik hier toch maar voor. Gegarandeerd dat ik mijzelf dan helemaal had opgeblazen.
Het parcours was vooral in het begin zeer nat en glibberig, en vooral met al die wortels heel erg oppassen, helemaal als andere renners ook nog voor je beginnen te vallen.
Rond een half uur koers begon ik her en der al wat pijntjes te voelen, maar ik zat in een goed groepje van 3 a 4 man dus ik deed alles eraan om erbij te blijven. Wilde hoe dan ook alles eruit halen wat erin zat vandaag!
Na twee uur wedstrijd reed ik nog steeds bij dezelfde mensen, en passeerde we het bordje 40km. Netjes op schema dacht ik en de pijntjes leken opeens ook even helemaal weg te zijn.
De mooie technische paden volgende zich nu in rap tempo op en aangezien er aparte stroken voor elke afstand waren hadden we eindelijk eens alle ruimte op de paden. Van te voren al echt op verheugd om deze paden weer te mogen en kunnen rijden, en als het dan ook nog allemaal lukt is dit gewoon geweldig. Daarvoor ga ik nu naar Waimes!
Tot aan de eerste noemenswaardige offroad-klim had ik nog hoop de kopgroep te bereiken, maar toen ik eenmaal zag hoe snel deze kleine 30 man naar boven reden paste ik hier toch maar voor. Gegarandeerd dat ik mijzelf dan helemaal had opgeblazen.
Het parcours was vooral in het begin zeer nat en glibberig, en vooral met al die wortels heel erg oppassen, helemaal als andere renners ook nog voor je beginnen te vallen.
Rond een half uur koers begon ik her en der al wat pijntjes te voelen, maar ik zat in een goed groepje van 3 a 4 man dus ik deed alles eraan om erbij te blijven. Wilde hoe dan ook alles eruit halen wat erin zat vandaag!
Na twee uur wedstrijd reed ik nog steeds bij dezelfde mensen, en passeerde we het bordje 40km. Netjes op schema dacht ik en de pijntjes leken opeens ook even helemaal weg te zijn.
De mooie technische paden volgende zich nu in rap tempo op en aangezien er aparte stroken voor elke afstand waren hadden we eindelijk eens alle ruimte op de paden. Van te voren al echt op verheugd om deze paden weer te mogen en kunnen rijden, en als het dan ook nog allemaal lukt is dit gewoon geweldig. Daarvoor ga ik nu naar Waimes!
Zo bereikte ik nog vrij fit en zonder materiële schade de skipiste van D'Ovifat. Bij de mensen om mij heen leek de brandstoftank wel al ver leeg, en sommige gaven dit zelfs zelf aan. Werd nu dus ieder voor zich. Na een degelijk klim hield ik boven aan de piste even een geplande pitstop, bidons vullen, bril schoonmaken, hap eten en weer verder. Echt blij dat ik de bril weer op had, ook al zat er nog iets in mijn oog wat er maar niet uit wilde.
En zo begon ik alleen aan de finale van deze marathon, een dikke 25km vol gas erop over niet al te spannende paden meer.
Ik haalde alleen maar renners in, en ik was soms zelf verbaasd over hoe makkelijk ik nog tempo kon blijven rijden. Jammer dat ik op sommige paden wel wat vertraging had door rijders van andere afstanden. Blijft toch een knelpunt bij die massale wedstrijden, jammer en onnodig irritatie bij zowel de snellere als de langzamere deelnemers.
Zo bereikte ik in 04:22:17uur de finish, wat goed bleek te zijn voor een 33e plek overall op de langste afstand. Uiteraard meer dan tevreden met dit resultaat, al viel er nog weinig te lachen het eerste kwartier na de streep. Mijn rechter ook was zo geïrriteerd van de modder dat ik het al een uur amper meer kon openhouden. Nog nooit meegemaakt zo erg!
De doelstelling van rond de 4uur rijden alleen niet gehaald, maar was gezien de toch wel zware omstandigheden ook niet echt realistisch geweest. Op een vastgelopen ketting (was het de modder of toch schakelfoutje na een beek doorsteek??) en een iets te lange pitstop na, een foutloze wedstrijd gereden voor mijn gevoel. En dat is het belangrijkste en geeft veel vertrouwen voor de aankomende marathons!
Voorlopig dus toch weer even wat marathons rijden, XC-wedstrijden volgen later dit seizoen pas weer...
Voor de mensen die de link in de tekst gemist hebben, hier mijn beelden van de beklimming van de skipiste en finishstrook.
En zo begon ik alleen aan de finale van deze marathon, een dikke 25km vol gas erop over niet al te spannende paden meer.
Ik haalde alleen maar renners in, en ik was soms zelf verbaasd over hoe makkelijk ik nog tempo kon blijven rijden. Jammer dat ik op sommige paden wel wat vertraging had door rijders van andere afstanden. Blijft toch een knelpunt bij die massale wedstrijden, jammer en onnodig irritatie bij zowel de snellere als de langzamere deelnemers.
Zo bereikte ik in 04:22:17uur de finish, wat goed bleek te zijn voor een 33e plek overall op de langste afstand. Uiteraard meer dan tevreden met dit resultaat, al viel er nog weinig te lachen het eerste kwartier na de streep. Mijn rechter ook was zo geïrriteerd van de modder dat ik het al een uur amper meer kon openhouden. Nog nooit meegemaakt zo erg!
De doelstelling van rond de 4uur rijden alleen niet gehaald, maar was gezien de toch wel zware omstandigheden ook niet echt realistisch geweest. Op een vastgelopen ketting (was het de modder of toch schakelfoutje na een beek doorsteek??) en een iets te lange pitstop na, een foutloze wedstrijd gereden voor mijn gevoel. En dat is het belangrijkste en geeft veel vertrouwen voor de aankomende marathons!
Voorlopig dus toch weer even wat marathons rijden, XC-wedstrijden volgen later dit seizoen pas weer...
Voor de mensen die de link in de tekst gemist hebben, hier mijn beelden van de beklimming van de skipiste en finishstrook.
