Afgelopen zondag 23 juni stond de derde en tevens laatste manche voor het EBMC klassement op de planning. Raid des Hautes Fagnes was de wedstrijd, eentje die wel tot de zwaarste van de Benelux gerekend mag worden. Zeker qua technisch niveau en beklimmingen loodzwaar, maar super mooi! Het parcours was dit jaar weer herzien, en op papier was het sowieso al de zwaarste editie ooit, 116km met ruim 3000hm. Dat beloofde wat!
Na mijn laatste wedstrijd de Ardennes Trophy helaas even ziek geweest, maar gelukkig was er nog genoeg tijd om voldoende te trainen. Over de voorbereiding hoefde ik mij dus geen zorgen te maken, en de 16e plek in het EBMC-klassement zorgde daarbij ook nog eens voor een extra motivatie boost.
Alleen kwam daar, zoals ondertussen standaard het geval is, slecht weer opzetten precies enkele dagen voor het event.
Om gek van te worden!! Op de dag zelf viel het gelukkig mee met de regenval, maar het werd hoe dan ook een nat parcours met waarschijnlijk heel veel blubber. En het was verre van warm, zeker met de aanwezigheid van een vrij stevige wind.
Stipt 09:00 was de start en ik mocht mee met de eerste startgroep als licentiehouder...
Na mijn laatste wedstrijd de Ardennes Trophy helaas even ziek geweest, maar gelukkig was er nog genoeg tijd om voldoende te trainen. Over de voorbereiding hoefde ik mij dus geen zorgen te maken, en de 16e plek in het EBMC-klassement zorgde daarbij ook nog eens voor een extra motivatie boost.
Alleen kwam daar, zoals ondertussen standaard het geval is, slecht weer opzetten precies enkele dagen voor het event.
Om gek van te worden!! Op de dag zelf viel het gelukkig mee met de regenval, maar het werd hoe dan ook een nat parcours met waarschijnlijk heel veel blubber. En het was verre van warm, zeker met de aanwezigheid van een vrij stevige wind.
Stipt 09:00 was de start en ik mocht mee met de eerste startgroep als licentiehouder...
Hoogteprofiel RDHF 2013 -- 116km - 3050hm
Op de zware starklim probeerde ik zover als mogelijk voorin te geraken, om vanuit hier met een snelle groep mannen het eerste deel van de wedstrijd door te komen. Dit verliep naar wens, al vond ik het eenmaal in de bossen niet bepaald prettig met andere rijders voor mijn wielen. Voelde me niet direct op het gemak in de snelle en soms erg gladde afdalingen. Het was niet zozeer het vallen waar ik aan dacht, maar meer de angst om lek te rijden.
Maar naarmate de kilometers vorderde kwam het vertrouwen gelukkig helemaal terug. Tempo ging omhoog, haalde wat renners in en het parcours voerde ons door schitterende stukken natuur. Super ruig, niet altijd te fietsen, maar wel echt puur mountainbiken!
De tijd vloog werkelijk voorbij tijdens deze wedstrijd, en voor ik het wist zat ik met twee andere renners al aan de 64km. Hier moest ik helaas even stoppen om mijn bidons te vullen en ik kwam alleen te zitten. Maar al snel haalde ik deze renners weer in, en het was gelijk erop en erover. Ook gaven steeds meer mensen langs de kant een positie aan mij door, wat wel aangaf dat ik goed op weg was. Maar ik wist nou niet of ik in de top-20 of top-30 aan het rijden was met mijn gebrekkige kennis van de Franse taal.
Helaas kwam ik nu wel veel langzamere renners tegen van andere afstanden en vanaf de voorlaatste bevoorrading, kilometer 84, had ik echt even het idee dat ik op de verkeerde route was geraakt. Ik zag maar niemand meer met een rood stuurbordje, dat stond voor de langste afstand. Dit resulteerde in een mentale dip. Rij ik een keer niet lek in deze rit, mis ik een stuk route waardoor ik gediskwalificeerd zou worden bij de finish. Het zou toch niet...
Maar naarmate de kilometers vorderde kwam het vertrouwen gelukkig helemaal terug. Tempo ging omhoog, haalde wat renners in en het parcours voerde ons door schitterende stukken natuur. Super ruig, niet altijd te fietsen, maar wel echt puur mountainbiken!
De tijd vloog werkelijk voorbij tijdens deze wedstrijd, en voor ik het wist zat ik met twee andere renners al aan de 64km. Hier moest ik helaas even stoppen om mijn bidons te vullen en ik kwam alleen te zitten. Maar al snel haalde ik deze renners weer in, en het was gelijk erop en erover. Ook gaven steeds meer mensen langs de kant een positie aan mij door, wat wel aangaf dat ik goed op weg was. Maar ik wist nou niet of ik in de top-20 of top-30 aan het rijden was met mijn gebrekkige kennis van de Franse taal.
Helaas kwam ik nu wel veel langzamere renners tegen van andere afstanden en vanaf de voorlaatste bevoorrading, kilometer 84, had ik echt even het idee dat ik op de verkeerde route was geraakt. Ik zag maar niemand meer met een rood stuurbordje, dat stond voor de langste afstand. Dit resulteerde in een mentale dip. Rij ik een keer niet lek in deze rit, mis ik een stuk route waardoor ik gediskwalificeerd zou worden bij de finish. Het zou toch niet...
Tot mijn opluchting kwam dan eindelijk toch weer een bord met een splitsing naar de 115km, ik zat nog goed en had waarschijnlijk ook niks gemist. Toen volgde een van de zwaarste beklimmingen uit de rit, op 25km voor het einde, en deze liep echt lekker, dat geeft moraal! Het aftellen van de beklimmingen was nu ook begonnen, nog maar drie stuks te gaan van de twintig genummerde stroken met serieuze hellingspercentages.
Zo kwam ik na dik 6 uur op de afdaling die uitkomt in de buurt van de start/finish, althans dat was altijd zo in de voorgaande edities waaraan ik heb deelgenomen. Echter dit kon niet kloppen want ik kwam kilometers te kort, en moest nog één beklimming rijden, was ik dan toch (alsnog) verkeerd gereden?
Een andere renner die ik ondertussen had bijgehaald was ook helemaal ervan overtuigd dat we zo gingen finishen, en begon zelfs een sprint aan te trekken op een korte helling bergop om nog even snel voor mij de allerlaatste single-track in te duiken.
Dit liet ik niet gebeuren en vloog zo het bos uit waar ook gelijk alles duidelijk werd. De organisatie had nog een verrassing, oftewel een toetje voor de twee langste afstanden.
Wat volgde was een hele lange, soms technische klim die ons uiteindelijk naar een downhill-track leidde wat als afsluiting van de rit moest dienen. Het toetje! Heel leuk, als je nog fris bent, maar aangezien de beklimming van te voren belachelijk zwaar was kon ik hier eigenlijk niet echt meer van genieten. Helemaal gesloopt hing ik aan mijn fiets in die afdaling, en mijn armen hielden het bijna niet meer. Zeker een gaaf toetje, maar niet zonder gevaar!
Op de streep klokte ik een tijd af van 06:35:18uur dat uiteindelijk goed bleek te zijn voor een 19e plek overall, en 7e in mijn categorie. Dik en dik tevreden, maar het enige wat ik nog kon na de finish was de fiets naast me neerleggen om vervolgens zelf gelijk neer te ploffen op de grond. Echt volledig gesloopt!!
Voor de beeldvorming van het parcours, check deze mooie 'onboard' videocompilatie!!
Zo kwam ik na dik 6 uur op de afdaling die uitkomt in de buurt van de start/finish, althans dat was altijd zo in de voorgaande edities waaraan ik heb deelgenomen. Echter dit kon niet kloppen want ik kwam kilometers te kort, en moest nog één beklimming rijden, was ik dan toch (alsnog) verkeerd gereden?
Een andere renner die ik ondertussen had bijgehaald was ook helemaal ervan overtuigd dat we zo gingen finishen, en begon zelfs een sprint aan te trekken op een korte helling bergop om nog even snel voor mij de allerlaatste single-track in te duiken.
Dit liet ik niet gebeuren en vloog zo het bos uit waar ook gelijk alles duidelijk werd. De organisatie had nog een verrassing, oftewel een toetje voor de twee langste afstanden.
Wat volgde was een hele lange, soms technische klim die ons uiteindelijk naar een downhill-track leidde wat als afsluiting van de rit moest dienen. Het toetje! Heel leuk, als je nog fris bent, maar aangezien de beklimming van te voren belachelijk zwaar was kon ik hier eigenlijk niet echt meer van genieten. Helemaal gesloopt hing ik aan mijn fiets in die afdaling, en mijn armen hielden het bijna niet meer. Zeker een gaaf toetje, maar niet zonder gevaar!
Op de streep klokte ik een tijd af van 06:35:18uur dat uiteindelijk goed bleek te zijn voor een 19e plek overall, en 7e in mijn categorie. Dik en dik tevreden, maar het enige wat ik nog kon na de finish was de fiets naast me neerleggen om vervolgens zelf gelijk neer te ploffen op de grond. Echt volledig gesloopt!!
Voor de beeldvorming van het parcours, check deze mooie 'onboard' videocompilatie!!
Een super rit voor mij dit keer, geen materiaalpech en eindelijk een goed resultaat neergezet bij deze marathon. Maar of ik hem nog een keer rij in deze omstandigheden, ik betwijfel het. Hoe mooi en uitdagend het parcours ook is, in droge omstandigheden is het echt veel leuker vind ik. Sowieso pas ik voorlopig voor een marathon wanneer het niet droog blijkt te zijn, al die modder, regen en kou meer dan zat nu!
Mijn volgende wedstrijd is nu al op zeer korte termijn, namelijk a.s. zaterdag in Landgraaf. Hier neem ik dit jaar deel aan de wedstrijd voor licentiehouders, in de categorie Amateurs.
Start is om 09:30 en dan mogen we ons 75min uitleven op een vernieuwd parcours over de Wilhelminaberg.
Ook echt mountainbiken! ..ongeacht het weer, deze wedstrijd rij ik wel zeker!
Mijn volgende wedstrijd is nu al op zeer korte termijn, namelijk a.s. zaterdag in Landgraaf. Hier neem ik dit jaar deel aan de wedstrijd voor licentiehouders, in de categorie Amateurs.
Start is om 09:30 en dan mogen we ons 75min uitleven op een vernieuwd parcours over de Wilhelminaberg.
Ook echt mountainbiken! ..ongeacht het weer, deze wedstrijd rij ik wel zeker!
