Pearl Izumi Cup #6 - Zoetermeer (NL)

De resultaten laten momenteel een mooie stijgende lijn zien en de trainingen verlopen ook nog steeds erg lekker. Als de weersvooruitzichten dan ook nog een overduidelijk zonnig raceweekend voorspellen dan is mijn motivatie meestal wel op zijn hoogtepunt. In Limburg was de temperatuur misschien iets te veel van het goede, maar eenmaal gearriveerd in de buurt van Zoetermeer was het een heel stuk beter uit te houden.

Twee jaar geleden had ik op vrijdag mijn tentje uitgegooid op een nabij gelegen camping, dit jaar verbleef ik bij kennissen in het plaatsje Berkel en Rodenrijs. Een stuk meer comfort en nog steeds het parcours op fiets afstand, ideaal dus. Vrijdag namiddag de ronde gaan verkennen en die lag er super bij. Enkel de lus om de skihal was nieuw voor mij maar kende verder weinig verrassingen. Technisch gezien heeft het parcours ook geen echt lastige passages maar dat maakt de ronde er zeker niet minder leuk op. Korte steile klimmetjes en veel scherpe bochten volgen zich in rap tempo op, zeer afwisselend en zwaar!

Na twee volledige rondes verkennen wist ik genoeg en was ik klaar voor de strijd op zaterdag ochtend...

Enige wat knaagde was het feit dat ik in de laatste afdaling over de rockgarden een steen had geraakt wat resulteerde in een deuk in mijn achtervelg. Zou de band het houden of moest ik toch een binnenband erin leggen? De band bleef gelukkig de hele nacht op druk dus besloot ik om gewoon tubeless van start te gaan. Zonder mij nog druk te maken over die band begon ik mijn warming-up maar een goed 'race' gevoel wilde maar niet komen. 09:15uur starten, veel te vroeg was mijn enige gedachte.

Vanaf de tweede startrij kwam ik vervolgens toch goed uit de startblokken en kon op zowel het asfalt als de gras stroken mijn positie netjes vasthouden. De eerste halve rond ging ik zo netjes achter de kopgroep aan, een tempo wat niet eens zo overdreven snel was. Prima start dus. Na de eerste serie beklimmingen te hebben afgewerkt kwamen we op een plateau uit waar een smalle track lag met aan beide kanten opstaande randjes en veel gras. Oppassen geblazen want dit was nog nat van de dauw. Deze gedachte was nog niet geheel uit mijn hoofd of  voor mij schoven al drie man onderuit. Behendig kon ik iedereen ontwijken en kwam zo in heel goede positie te rijden.

Een paar sterke renners kwamen wel snel terug maar voor de rest veranderde lange tijd niet veel aan de posities. Totdat ik het na ongeveer 30minuten koers opeens ontzettend snel warm begon te krijgen. Het zweet liep nu in straaltjes langs mijn gezicht en al snel moest ik lossen. Dan toch opgeblazen?

Meteen voor eigen tempo gekozen in de hoop even iets te kunnen herstellen. Al mijn directe concurrenten voor het klassement hadden mij nu reeds gepasseerd, maar echt veel terrein verloor ik nooit. Tot mijn verbazing kon ik opeens zelfs terug aansluiting vinden, helemaal te danken aan de meest steile klimmetjes. Toen opnieuw ook nog enkele renners ten val kwamen of weg vielen met een lekke band vlak voor mij kreeg ik het geloof terug. Dit resulteerde in een tweede adem. In de voorlaatste ronde was nu ook duidelijk de vermoeidheid bij de anderen merkbaar en hier profiteerde ik direct van. Bij het ingaan van de laatste rond had ik wel nog twee à drie man in mijn wiel zitten maar na nogmaals stevig doortrekken op de steilste stukken kon ik hun alle drie lossen.

Ondanks die sterke laatste ronde kreeg ik verder niemand meer in het vizier waardoor ik op een 7e plek bleef steken. Een resultaat waar ik uiteindelijk zeker tevreden over kan zijn en ook nog eens goed was voor een stijging van twee plaatsen in het klassement. Al met al een hele mooie wedstrijd in Zoetermeer deze keer!

Nog twee wedstrijden te gaan nu. Alleen is de wedstrijd in Luxemburg nog een twijfelgeval omdat ik dat weekend eigenlijk ook al andere plannen heb. Maar met één puntje achterstand op nummer vijf moet ik hier de komende weken toch nog maar eens goed over nadenken. De finale in Sittard (Watersley) op 24 september rij ik uiteraard zeker!