Een bezoekje aan Houffalize blijft toch elke keer weer iets speciaals. Ook al zijn er al jaren geen wereldbeker wedstrijden meer verreden en lijken de tracks van toen langzaam aan opgeslokt te worden door de natuur. Het dorpje ademt zeker weten nog steeds mountainbiken. Super omgeving daar!
In 2008 reed ik hier mijn allereerste ‘cross-country’ (XC) wedstrijd en in de jaren daarop heb ik meermaals deelgenomen aan de marathons en meerdaagse wedstrijden vanuit Houffalize. Alle mogelijke varianten van het wereldbeker parcours kan ik zowat dromen maar het laatste nieuwe ‘Vayamundo’ rondje, reeds drie jaar oud, was voor mij nog steeds onbekend. Alle verhalen beloofde veel goeds en wat ik kon afleiden uit online-beeldmateriaal zou het een zeer technische wedstrijd worden. Wel iets waar ik echt al lang naar uitkeek!
Het parcours goed verkennen vond ik voor mijzelf dan ook een must en heb hier een hele zondag voor uitgetrokken de week vooraf. Eigenlijk stond die dag een wedstrijd in Luxemburg op het programma maar deze werd last-minute door de organisatie afgelast. Opzich wel jammer maar deze verkenning maakte veel goed.
Daarom een uitgebreide blog van zowel de verkenning als de wedstrijd zelf...
In 2008 reed ik hier mijn allereerste ‘cross-country’ (XC) wedstrijd en in de jaren daarop heb ik meermaals deelgenomen aan de marathons en meerdaagse wedstrijden vanuit Houffalize. Alle mogelijke varianten van het wereldbeker parcours kan ik zowat dromen maar het laatste nieuwe ‘Vayamundo’ rondje, reeds drie jaar oud, was voor mij nog steeds onbekend. Alle verhalen beloofde veel goeds en wat ik kon afleiden uit online-beeldmateriaal zou het een zeer technische wedstrijd worden. Wel iets waar ik echt al lang naar uitkeek!
Het parcours goed verkennen vond ik voor mijzelf dan ook een must en heb hier een hele zondag voor uitgetrokken de week vooraf. Eigenlijk stond die dag een wedstrijd in Luxemburg op het programma maar deze werd last-minute door de organisatie afgelast. Opzich wel jammer maar deze verkenning maakte veel goed.
Daarom een uitgebreide blog van zowel de verkenning als de wedstrijd zelf...
Verkenning een week vooraf...
Bij aankomst eerst een beetje te voet gaan rondkijken en daarna als warming-up voor een vaste route gekozen. Een beetje acclimatiseren mooi gezegd. De staat van de ondergrond was prima al waren de wortels en rotspartijen nog vrij nat. Tricky! Echter perfect voor mijn verkenning, zo wist ik tenminste precies waar ik wel of niet kon rijden. En als rijder had je nogal wat opties qua te rijdbare lijnen. Een waar speelparadijs voor de mountainbiker!
In de eerste kilometer van de ronde werd meteen duidelijk hoe lastig het was. Dat het technisch zou zijn was al duidelijk, alleen dat alle klimmen en afdalingen zo steil waren had ik niet gedacht. Videobeelden vertekenen enorm. Banden stonden daarbij ook nog eens veel te hard dus ik schoof alle kanten op. Dit eenmaal goed afgesteld en meer kennis van de paden begon het steeds beter te gaan en kon ik mijn plezier niet op. Wat een prachtig parcours, ge-wel-dig!
In de eerste kilometer van de ronde werd meteen duidelijk hoe lastig het was. Dat het technisch zou zijn was al duidelijk, alleen dat alle klimmen en afdalingen zo steil waren had ik niet gedacht. Videobeelden vertekenen enorm. Banden stonden daarbij ook nog eens veel te hard dus ik schoof alle kanten op. Dit eenmaal goed afgesteld en meer kennis van de paden begon het steeds beter te gaan en kon ik mijn plezier niet op. Wat een prachtig parcours, ge-wel-dig!
Sommige stukken heb ik misschien wel tien keer geprobeerd en nog bleven er paden en lijnen over die ik enkel kon bekijken. Rijden durfde ik ze niet onder deze gladde omstandigheden. En de vangnetten en matrassen had ik ondertussen wel al vaak genoeg van dichtbij mogen aanschouwen. Mijn benen verzuurde tegen het einde van de dag zelfs meer van het terug naar boven klauteren dan van het fietsen zelf. Maar het was zo leuk dat ik eigenlijk nooit wilde stoppen met 'spelen' daar…
Voor de wedstrijd was voor mij nu wel alles duidelijk. Enkel als het droog zou liggen gaf ik de A-lijnen nog een kans, anders verstandig overal de B-lijn aanhouden. Al waren zelfs deze nog steeds uitdagend te noemen. Bij thuiskomst werd ook meteen een kleiner voorblad besteld.
Voor de wedstrijd was voor mij nu wel alles duidelijk. Enkel als het droog zou liggen gaf ik de A-lijnen nog een kans, anders verstandig overal de B-lijn aanhouden. Al waren zelfs deze nog steeds uitdagend te noemen. Bij thuiskomst werd ook meteen een kleiner voorblad besteld.
De wedstrijd zelf...
Op de wedstrijddag zelfs was het mooi zonnig weer. Na een ontspannen heenreis samen met Twan Baar was het tijd voor een korte warming-up en laatste verkenning. Wat een verademing, het parcours was nu kurkdroog en de punten waar ik een week eerder nog de grootste moeite had liepen nu heel soepeltjes en met overtuiging. Enkel bij de laatste downhill hield ik het op de B-lijn en aangezien dit zo lekker ging wilde ik ook niets meer aan ‘mijn route’ wijzigen.
De start was traditiegetrouw in het centrum van Houffa, vlak bij de tank. Tot halverwege de startklim kon ik mijn startpositie vasthouden maar vlak voor de top kwam ik in de problemen en moest (te) veel plekken prijsgeven. Van plek 8 terug naar 20 schat ik. Ondanks de drukte op de eerste technische secties kon ik overal goed rijden en aan het begin van de eerste volledige ronde was ik al opgeschoven naar plek 15. Deze ronde heb ik enkel kunnen volgen maar het gevoel werd met de minuut beter. Mede ook dankzij de sfeer die deze ronde uitstraalde. Stiekem waan je jezelf opeens in een wereldbeker-wedstrijd, helemaal als je dan de diepte inkeek en zag hoe je voorganger een goede downhill aflegde en verdween achter een grote wolk stof. Super vet! Zijn ook veruit de mooiste omstandigheden om in te koersen al dat stof naar mijn mening!
De start was traditiegetrouw in het centrum van Houffa, vlak bij de tank. Tot halverwege de startklim kon ik mijn startpositie vasthouden maar vlak voor de top kwam ik in de problemen en moest (te) veel plekken prijsgeven. Van plek 8 terug naar 20 schat ik. Ondanks de drukte op de eerste technische secties kon ik overal goed rijden en aan het begin van de eerste volledige ronde was ik al opgeschoven naar plek 15. Deze ronde heb ik enkel kunnen volgen maar het gevoel werd met de minuut beter. Mede ook dankzij de sfeer die deze ronde uitstraalde. Stiekem waan je jezelf opeens in een wereldbeker-wedstrijd, helemaal als je dan de diepte inkeek en zag hoe je voorganger een goede downhill aflegde en verdween achter een grote wolk stof. Super vet! Zijn ook veruit de mooiste omstandigheden om in te koersen al dat stof naar mijn mening!
Voor weer een plek buiten de top-10 was ik echter niet gekomen en ronde twee heb ik de aanval ingezet. Met succes! Vier rijders nu bijgehaald en gereed om in te halen. Enige fout die ik toen maakte was het te dicht op het wiel van mijn voorganger rijden. Hierdoor schoot ik uit mijn pedaal na een onverwachtse rem-actie, vlak voor de laatste afdaling. Met een been los stuiterde ik naar beneden. Bergaf ging nog goed, maar eenmaal beneden haalde ik de bocht niet en kwam met mijn voorwiel in een kuil en klapte mijn stuur in de netten. Een val als gevolg. Niet hard en zonder schade, maar veel tijdsverlies omdat ik mijn stuur niet meer los kreeg uit dat groene net.
Even een domper al herpakte ik mij gelukkig heel snel toen ik eenmaal weer op die fiets zat. Wat zeg ik, een halve ronde later vond ik alweer de aansluiting bij diezelfde concurrenten. Al zag het er wel naar uit dat ook zeker twee van hun gevallen waren. Bij iemand in het wiel rijden was nu zeker geen optie meer en ging meteen vol door. In de laatste ronde bouwde ik zo een mooie voorsprong op en haalde nog een renner in.
Resteerde nog één keer die meest lastige afdaling maar opnieuw kwam ik niet goed uit. Die verdomde wortelen waren mij wederom een keertje de baas. Vermoeidheid was nu ook duidelijk merkbaar. Gelukkig geen val maar wel een stukje verder te voet. Hierdoor moest ik alsnog alles uit de kast halen tot aan de finish om mijn positie te behouden. Wat een strijd!
Uiteindelijk bleek dit goed te zijn voor een 8e plek waar ik zeer zeker tevreden mee ben. De wedstrijd was niet alleen super zwaar maar ook enorm uitdagend waardoor je geen seconde de focus mocht verliezen. Race-modus aan van begin tot eind! Een prachtige ervaring rijker en een koers die ik niet snel zal vergeten, dit was weer eens mountainbiken zoals het hoort!
Even een domper al herpakte ik mij gelukkig heel snel toen ik eenmaal weer op die fiets zat. Wat zeg ik, een halve ronde later vond ik alweer de aansluiting bij diezelfde concurrenten. Al zag het er wel naar uit dat ook zeker twee van hun gevallen waren. Bij iemand in het wiel rijden was nu zeker geen optie meer en ging meteen vol door. In de laatste ronde bouwde ik zo een mooie voorsprong op en haalde nog een renner in.
Resteerde nog één keer die meest lastige afdaling maar opnieuw kwam ik niet goed uit. Die verdomde wortelen waren mij wederom een keertje de baas. Vermoeidheid was nu ook duidelijk merkbaar. Gelukkig geen val maar wel een stukje verder te voet. Hierdoor moest ik alsnog alles uit de kast halen tot aan de finish om mijn positie te behouden. Wat een strijd!
Uiteindelijk bleek dit goed te zijn voor een 8e plek waar ik zeer zeker tevreden mee ben. De wedstrijd was niet alleen super zwaar maar ook enorm uitdagend waardoor je geen seconde de focus mocht verliezen. Race-modus aan van begin tot eind! Een prachtige ervaring rijker en een koers die ik niet snel zal vergeten, dit was weer eens mountainbiken zoals het hoort!
Sfeerimpressie Junioren en Elite wedstrijd op zondag...
Hier onder twee korte filmpjes van de wedstrijden op zondag. Bij de junioren was het parcours nog nat en bij de Elite netjes opgedroogd zoals ook bij mijn wedstrijd het geval was. Zie het verschil!
|
|
|
