Met het aanhoudende slechte weer met soms hevige neerslag weet je maar nooit hoe zo'n omloop erbij ligt. Maar na vier rondes mocht ik gerust concluderen dat het allemaal wel meeviel. Uiteraard veel modder en water onderaan de berg, maar de technische paden zowel bergop als bergaf waren prima te doen! Een enkel stukje, omhoog over wortels, moest er gelopen worden. Die strook is overigens nog bijna elk jaar problematisch. Nat of droog, altijd zeer lastig!
Toen op vrijdag tegen de avond aan nog een laatste course-check gedaan en ondanks dat er alweer een heftige storm had huisgehouden op de berg, was de staat van het parcours nog steeds prima in mijn optiek. Wel waren last-minute nog de paden van, en naar de berg gewijzigd. Dit i.v.m. een ander event op zondag. Mijn eerste indruk was opzich wel positief. Minder snel en meer onverhard, misschien zelfs nog ietsjes mooier als voorheen?
Ik was gerustgesteld, laat die wedstrijd maar komen...
Op de nieuwe strook gras, die voor geen meter liep, verloor ik toen helaas ook nog wat plekken en ging zo pas rond plek 20 voor de eerste keer de berg op. Een tegenvaller. Maar vertrouwende op eigen kracht en parcourskennis haalde ik al weer snel de nodige renners in. Vooral bergaf waar mensen weggleden van de ideale lijn kon ik fijn profiteren.
In ronde twee kreeg ik de smaak helemaal te pakken en kon aansluiting vinden bij twee renners die streden om plek 7. Lang kon ik volgen maar in ronde drie na ongeveer 45 min koers stortte ik helemaal in. Opgeblazen, niet op de beklimmingen maar op de vlakke stroken richting de berg. Man wat was de aanloop naar de berg nu zwaar met die nieuwe paden!
Gevoelsmatig pakte dit redelijk goed uit en kon mezelf enigzins herpakken. Van racen was er echter geen sprake meer, het was nu enkel nog stand zien te houden. De laatste 2 kilometer heb ik nogmaals mijn longen uit mijn lijf moeten rijden en bleef de twee achtervolgers nipt voor tot aan de meer. Dit was uiteindelijk goed voor een 11e plek, mede omdat er ook nog iemand wegviel met lek in de laatste ronde...
Maar algeheel een zeer zware wedstrijd dus! Met zeker niet het resultaat waar ik op had gehoopt helaas. Waar ik vorig jaar bijna 90min. vol gas kon gaan in de volle zon was deze dag de koek al op na 45 minuten... Achja, volgend jaar beter zullen we maar zeggen!
Volgend jaar is de Wilhelminaberg in Landgraaf het decor voor het Nederlands Kampioenschap mountainbike. Hopelijk krijgen we dan weer de oude 'vertrouwde' ronde terug en word de nadruk indien mogelijk misschien nog iets meer op de berg gelegd. Goed weer zou ook wel mooi meegenomen zijn want voor de resterende wedstrijden werd het parcours als maar slechter dit weekend. Zelfs zo slecht dat op zondag enkele mooie afdalingen volledig geschrapt moesten worden omdat ze compleet kapot gereden waren of veel te glad erbij lagen. Erg zonde.
Ondanks dat het NK voor dit jaar vlak voor de deur staat kijk ik toch al veel meer uit naar de kampioenschappen in 2017...