Al sinds het einde van de wintercompetitie verheugde ik mij op de start van de Pearl Izumi Cup, een serie van acht uitdagende wedstrijden verspreid over de Benelux. Toen drie weken geleden ook nog een mooie foto-reportage verscheen van de vernieuwde ronde in Beringen kon ik niet wachten om deze te gaan verkennen. De woensdag voor de wedstrijd plande ik deze rit uiteindelijk in en maakte er naast een uitgebreide verkenning, ook gelijk een intensieve mountainbike training van.
Bij aankomst zag ik namelijk direct dat het lastiger en vooral veel zwaarder zou gaan worden dan de foto's deden vermoeden. Rock-gardens in alle soorten en maten, singletracks met listige wortels, jumps, een drop-off en heel veel hoogtemeters. Vooral dat laatste, de beklimmingen, had ik mij serieus op verkeken. Man wat waren deze allemaal lang en steil!
Even kwam de gedachte dan ook wel in mij op of het conditioneel gezien wel verstandig zou zijn om met deze wedstrijd het seizoen te openen?
De training verliep voor de rest verder wel prima en werd ik met de ronde enthousiaster over het parcours. Alle technische stroken gingen goed en nam zonder twijfel de lastigste lijnen. Alleen de drop-off zat mij niet lekker en deze liet ik dan ook schieten deze dag. Tevreden, maar vooral met een heel helder beeld van wat mij te wachten stond keerde ik huiswaarts.
In vorm of niet, hier moest en zou ik van start gaan. Wat een geweldig mooi mountainbike parcours!
Bij aankomst zag ik namelijk direct dat het lastiger en vooral veel zwaarder zou gaan worden dan de foto's deden vermoeden. Rock-gardens in alle soorten en maten, singletracks met listige wortels, jumps, een drop-off en heel veel hoogtemeters. Vooral dat laatste, de beklimmingen, had ik mij serieus op verkeken. Man wat waren deze allemaal lang en steil!
Even kwam de gedachte dan ook wel in mij op of het conditioneel gezien wel verstandig zou zijn om met deze wedstrijd het seizoen te openen?
De training verliep voor de rest verder wel prima en werd ik met de ronde enthousiaster over het parcours. Alle technische stroken gingen goed en nam zonder twijfel de lastigste lijnen. Alleen de drop-off zat mij niet lekker en deze liet ik dan ook schieten deze dag. Tevreden, maar vooral met een heel helder beeld van wat mij te wachten stond keerde ik huiswaarts.
In vorm of niet, hier moest en zou ik van start gaan. Wat een geweldig mooi mountainbike parcours!
Met stralend weer op de wedstrijddag, eindelijk zon met een aangename temperatuur, viel voor mij eigenlijk al direct een deel van de 'wedstrijd-stress' weg. Heerlijk! Na een korte warming-up over het asfalt in Beringen, om de laatste zenuwen te lossen, gelijk weer het parcours op gegaan voor een laatste verkenning. Of ja verkenning, eigenlijk hoefde ik alleen nog maar even te checken of ik de drop-off nu wel durfde te rijden. En met succes, niet voor niets dus nog extra op geoefend thuis.
Met een goed gevoel nam ik zo plaats in het startvak en dat ik bijna helemaal achteraan stond kon mij vandaag weinig schelen. Deelnemen was belangrijker dan winnen. Gewoon genieten en zien waar het schip zou stranden.
Op de lange startklim probeerde ik wel gedoseerd wat plekken goed te maken maar halverwege liep het helemaal vast. Weinig voordeel hier uit kunnen halen en omdat het tempo zo laag kwam te liggen werd het alleen maar zwaarder helaas.
Pas na de tweede klim ging het deelnemersveld op een lint en kon je eindelijk lekker vrij uit rijden. Maar ik schrok op dat moment wel even van mijn hartslag die constant 190 of hoger aantikte. Wat een intens parcours! Hoe lang moeten we nog? Hoe wil ik onder deze omstandigheden nou doseren? Dit trek ik nooit vier rondes...
Toch ondervond ik hier vrijwel nooit hinder van en na de eerste doorkomst begon het eigenlijk alleen maar beter en beter te draaien. Dit bevestigden ook mijn rondetijden, die werden steeds iets sneller...
Met een goed gevoel nam ik zo plaats in het startvak en dat ik bijna helemaal achteraan stond kon mij vandaag weinig schelen. Deelnemen was belangrijker dan winnen. Gewoon genieten en zien waar het schip zou stranden.
Op de lange startklim probeerde ik wel gedoseerd wat plekken goed te maken maar halverwege liep het helemaal vast. Weinig voordeel hier uit kunnen halen en omdat het tempo zo laag kwam te liggen werd het alleen maar zwaarder helaas.
Pas na de tweede klim ging het deelnemersveld op een lint en kon je eindelijk lekker vrij uit rijden. Maar ik schrok op dat moment wel even van mijn hartslag die constant 190 of hoger aantikte. Wat een intens parcours! Hoe lang moeten we nog? Hoe wil ik onder deze omstandigheden nou doseren? Dit trek ik nooit vier rondes...
Toch ondervond ik hier vrijwel nooit hinder van en na de eerste doorkomst begon het eigenlijk alleen maar beter en beter te draaien. Dit bevestigden ook mijn rondetijden, die werden steeds iets sneller...
Maar vooral het plezier wat ik uit de technische afdalingen haalde maakte het afzien op de beklimmingen een stuk dragelijker. Het constant focussen en anticiperen op een volgende hindernis blijft zo leuk, zeker als je op die manier dan ook nog vrij makkelijk wat plekken kunt opschuiven, al bleven sommige afdalingen keer op keer spannend. Een foutje of moment van twijfel zou keihard afgestraft worden op deze berg.
Ronde drie maakte ik uiteindelijk de meeste plekken goed, zowel bergop als bergaf. De meeste strijd leverde ik echter in de laatste ronde in de hoop nog twee renners te kunnen pakken. Overal maximaal gereden wat nogmaals een extra dimensie aan het parcours gaf maar ik kwam helaas net te kort.
Volledig gesloopt rolde ik zo na 70 minuten wedstrijd als 19e over de finish. Fantastisch mooie wedstrijd in alle opzichten!
Met een iets gunstigere startpositie had er misschien nog wel meer in gezeten denk je dan achteraf, maar voor nu was het goed, dat het beter kan mag ik dan een volgende keer gaan bewijzen. Maar eer het zover is zal eerst nog een lange trainingsperiode volgen, de wedstrijd in Eupen is namelijk pas op 4 juni. Wat ik in de tussentijd nog meepik aan wedstrijden weet ik op het moment van schrijven nog niet.
Dit was in ieder geval al een fijne opsteker, lekker om zo een nieuw seizoen van start te gaan!
Ronde drie maakte ik uiteindelijk de meeste plekken goed, zowel bergop als bergaf. De meeste strijd leverde ik echter in de laatste ronde in de hoop nog twee renners te kunnen pakken. Overal maximaal gereden wat nogmaals een extra dimensie aan het parcours gaf maar ik kwam helaas net te kort.
Volledig gesloopt rolde ik zo na 70 minuten wedstrijd als 19e over de finish. Fantastisch mooie wedstrijd in alle opzichten!
Met een iets gunstigere startpositie had er misschien nog wel meer in gezeten denk je dan achteraf, maar voor nu was het goed, dat het beter kan mag ik dan een volgende keer gaan bewijzen. Maar eer het zover is zal eerst nog een lange trainingsperiode volgen, de wedstrijd in Eupen is namelijk pas op 4 juni. Wat ik in de tussentijd nog meepik aan wedstrijden weet ik op het moment van schrijven nog niet.
Dit was in ieder geval al een fijne opsteker, lekker om zo een nieuw seizoen van start te gaan!
RSS-feed
