Onverwachts mooie winterse trainingsrit...

Eigenlijk verlang ik echt naar de lente, lekker kilometers maken op de fiets onder het genot van een zonnetje. Geen gedoe meer met al die kleding of fietsen die schoon gemaakt moeten worden terwijl het sneeuwt en vriest... Nee, gewoon lekker korte broek en t-shirt-tje aan en rijden maar, bij thuiskomst fiets aan de haak en klaar!

Na een ruime periode van rust en wat feestjes de draad ondertussen wel weer opgepakt met trainen, maar tot nu toe zijn de voorbereiding op het zomerseizoen nog allemaal binnen uitgevoerd. Al ruim één maand niet meer buiten op een fiets gezeten! Daar moest dus snel verandering in komen en het liefst dit weekend, ook al leek het weer in de verste verte niet op de lente. 

Echter een goed pak sneeuw vind ik toch elke keer een uitnodiging om de mountainbike van stal te halen...

Op zaterdag omdat de hoeveelheid sneeuw nog niks voorstelde lekker twee uurtjes in de sportschool gaan trainen. Bij thuiskomst duurde het toen niet lang meer of de sneeuw bleef zichtbaar liggen. De voorspelling zagen er ook veelbelovend uit dus snel de garage in en een mountainbike geprepareerd. Zo gezegd, zo gedaan, en het kon mij niet snel genoeg zondagochtend zijn...

Redelijk vroeg op voor een zondag, en gelijk het rolluik omhoog om te kijken hoe het buiten was. En het was wit, heel wit! 
Er viel nog volop sneeuw en ik zag een pak liggen van zeker 15 tot 20cm verse sneeuw! Ontbijtje maken en nog even wachten tot het iets warmer qua temperatuur werd. Online kreeg ik wel al melding dat het niet te doen was in de sneeuw op de bike, maar ik wilde hoe dan ook even erop uit. 

Als doel had ik het Drielandenpunt gekozen, deze keer niet omdat het daar zo mooi biken is maar puur om te checken hoeveel sneeuw daar lag. Wilde zoveel mogelijk offroad rijden, weg van de pekel, en het liefst zo min mogelijk hoogtemeters... Door de sneeuw rijden is immers al zwaar genoeg, en over mijn conditie twijfelde ik toch wel een beetje.

Eenmaal op pad zo snel mogelijk de landwegen in gedoken, om zo via Baneheide richting Nyswiller af te dalen. De sneeuw kraakte ontzettend onder de wielen, en geregeld zat ik tot de naven in de sneeuw. Toch was het eigenlijk best goed te fietsen, zolang de ondergrond maar mooi vlak was ging het prima. Overal vloog de sneeuw me om de oren, en de fiets leek binnen no-time een groot sneeuwblok. Heerlijk!

Laatste stuk tot boven aan de Vaalserberg wel even op de verharde weg gereden, te steile offroad beklimmingen waren inderdaad niet echt te fietsen en ik moest ook de hartslag in de gaten houden. Niet te gek, rustig aan!
Hier toen even iets gegeten en genoten van het uitzicht, om vervolgens richting het Vijlenerbos te rijden. 

Wat toen volgde waren echt kilometers lang puur genieten. Mede te danken aan de geweldig mooie sporen in de sneeuw gemaakt door mensen die aan het langlaufen waren, en het tempo liep dan ook al snel vrij hoog op. Wel binnen het spoor blijven, anders lag je gegarandeerd onderuit. Toetje van de dag was de afdaling bij Camerig! Dit ging echt makkelijker als wanneer er geen sneeuw ligt was mijn idee, de sneeuw filterde zowat alle stenen weg zo leek het wel.

Eenmaal beneden via Epen, Mechelen, Partij en Nyswiller lekker rustig uitgefietst en zo kwam ik na iets meer dan 3 uur weer terug thuis. Niks koud, intensiviteit echt netjes gehouden en zoveel fun gehad op de mountainbike, top!
Had graag nog wat uurtjes willen doorrijden, maar moest er ook rekening ermee houden dat ik morgenochtend op sportkeuring moet. En lijkt mij niet slim om daar helemaal brak aan te komen...

Sneeuw was dus weer genieten deze zondag, maar nu hoop ik toch echt dat het snel beter weer word zodat er eindelijk een echt stevige basis gelegd kan worden voor de zomer! 

..en weer bijna thuis.