Het ondertussen toch wel standaard zondagmorgen-ritueel had zich weer voltrokken en in alle vroegte reed ik richting Fabian om daar plaats te nemen in de 'A-Team bus' van Lars Sijben die dit weekend onze chauffeur was voor de rit in Olne. Voor hemzelf werd dit trouwens zijn eerste mountainbike-marathon! Maar eerst moest Peter nog opgehaald worden voordat we richting de startlocatie konden doorcruisen. Nog enigszins op tijd kwamen we aan in Wijlre dankzij een sluiproute van ´Face Roosenboom´ en met maar 10 minuten achterstand op het schema reden we binnendoor richting Olne.
Met wat assistentie van de TomTom (die ondertussen was ingesteld op een vrouwelijke stem met Belgisch accent) kwamen we toch netjes voor 08:00uur aan bij de startaccommodatie (2 weilanden en een kantine plus overdekte barbecue) waar we ons gelijk richting de inschrijven begaven. Meteen zagen we ook al de nodige bekenden waaronder Sjoerd en Winand waarmee we hadden afgesproken, en de mannen van Toma Cycles vielen ons ook gelijk op. De inschrijving verliep soepel alleen moesten we ons nu nog gaan aankleden en de bikes 'ready-to-race' maken. Bij de een ging dit allemaal wat sneller als de ander, maar ikzelf was duidelijk de langzaamste… En dit terwijl ik nog wel de minste kleding aan had, een zomer-outfit vond ik namelijk voldoende die ochtend want het was zeker niet koud meer, plus het was droog.
Wel had ik deze keer dubbel zoveel reserve materiaal in me shirt gestopt zodat het drama van vorig jaar zich niet kon herhalen, toen de rit namelijk een hel werd door 3 lekke banden!
En zo vertrokken we allemaal een kleine 10min.voor de start richting het start-weiland, al moest Peter wel nog even terug geroepen worden omdat hij gewoon zonder helm vertrok.. Kwam dit door de gezelligheid in de groep, of waren het stiekem toch wat zenuwen waardoor ie gewoon zijn hoofddeksel vergat??
Redelijk in het midden van het deelnemers ging ik zo van start voor mijn derde Olne-Spa-Olne...
Met wat assistentie van de TomTom (die ondertussen was ingesteld op een vrouwelijke stem met Belgisch accent) kwamen we toch netjes voor 08:00uur aan bij de startaccommodatie (2 weilanden en een kantine plus overdekte barbecue) waar we ons gelijk richting de inschrijven begaven. Meteen zagen we ook al de nodige bekenden waaronder Sjoerd en Winand waarmee we hadden afgesproken, en de mannen van Toma Cycles vielen ons ook gelijk op. De inschrijving verliep soepel alleen moesten we ons nu nog gaan aankleden en de bikes 'ready-to-race' maken. Bij de een ging dit allemaal wat sneller als de ander, maar ikzelf was duidelijk de langzaamste… En dit terwijl ik nog wel de minste kleding aan had, een zomer-outfit vond ik namelijk voldoende die ochtend want het was zeker niet koud meer, plus het was droog.
Wel had ik deze keer dubbel zoveel reserve materiaal in me shirt gestopt zodat het drama van vorig jaar zich niet kon herhalen, toen de rit namelijk een hel werd door 3 lekke banden!
En zo vertrokken we allemaal een kleine 10min.voor de start richting het start-weiland, al moest Peter wel nog even terug geroepen worden omdat hij gewoon zonder helm vertrok.. Kwam dit door de gezelligheid in de groep, of waren het stiekem toch wat zenuwen waardoor ie gewoon zijn hoofddeksel vergat??
Redelijk in het midden van het deelnemers ging ik zo van start voor mijn derde Olne-Spa-Olne...
Klaarmaken voor de start...
Al hobbelend kwam het peleton op gang in het knollenveld en na nog geen 20 meter koers vlogen al enkele renners over elkaar heen wat meteen zorgde voor het eerste obstakel van de rit. De start was min of meer dus al mislukt want ik zag gelijk dat ‘mijn team-genoten’ het weiland verlieten terwijl ik nog een aardig stuk door het gras moest en veel renners voor me had. Om geen risico's te nemen deed ik het dus ook maar wat rustiger aan wat na amper 3km een juiste beslissing bleek want opnieuw lagen er mensen op de grond, weer een valpartij.
Pas op de eerste onverharde beklimming vond ik het tijd worden om wat verder naar voren te rijden en al sneller dan gedacht kreeg ik Peter en Lars Toma weer in het zicht. Snel zocht ik de aansluiting en gelijk vormden we een fijn groepje waarmee we het tempo lekker hoog hielden. Het gat tot het groepje waar Winand in zat konden we alleen niet gelijk dichtrijden, maar vond het tempo ook wel ff goed zo want helemaal warm gereden was ik zeker nog niet (en nee dat kwam niet door te weinig kleding, want korte broek/korte mouw was een prima keuze!).
Helaas sloeg na een kleine 20km toch al het noodlot toe voor Lars, dit in de vorm van een lekke achterband.. Noodgedwongen moest hij dus stoppen en ik bood nog aan om ff te wachten op hem zodat we samen verder konden, maar hij zei dat we door moesten rijden.. Erg jammer want hij maakte een sterke indruk en de ‘coaching’ van zijn kant was helemaal top!
Met de gedachte dat Peter ook bezig was aan een goede marathon hield ik het tempo hoog en sloten we zowaar aan bij het groepje waar Winand in zat. Alleen begon ik op dat moment aan mezelf te twijfelen of ik niet iets te fanatiek bezig was en durfde dan ook niet echt door te trekken... Totdat ik opeens Peter hoor zeggen dat ik moet doorrijden en bij de groep moet blijven! ..niet veel later liet hij zich zelfs wat afzakken omdat het toch minder goed ging bij hem als ik dacht.
De kilometers vlogen vanaf toen eigenlijk voorbij want we hadden flink voordeel van de groep waarmee we reden op de vaak toch wel lange stukken asfalt. Het parcours was dus een stuk minder als voorgaande jaren konden we nu wel stellen, al zaten er nog genoeg mooie afdalingen en pittige beklimming in.
Na het oprijden van een lange en vrij technische beklimming hadden we wel nog ff het idee de route kwijt te zijn omdat er gewoon geen bewegwijzering meer te bekennen was, maar gelukkig kwamen we toch goed uit en vervolgden de rit.
Aangezien er weer asfalt kwam maakte ik handig gebruik van de situatie door met rust wat te eten en drinken.
Had ondertussen (eindelijk) wel in de gaten dat ik lekker bezig was en wilde nu ook alles eruit halen wat erin zat, en dan is tijdig eten wel zo slim. De groep was ondertussen ook vrij klein geworden omdat meer mensen helaas lek hadden gereden of het tempo niet konden volgen.
De barbecue bij de finish kon je min of meer al ruiken toen er opeens een flink (asfalt)klim voor ons opdook, schijnbaar was dit dus de "Cote de Colness" waar een bergklassement aan verbonden was waarmee een geldprijs te winnen was.
Niet al te snel maar wel constant reed ik deze naar boven en tot mijn verbazing moest Winand opeens lossen...
Omdat het toen toch niet ver meer kon zijn besloot ik alleen door te rijden en waar kon vol gas te geven. Tot mijn schrik zag ik opeens wel veels te laat twee paaltjes op een smal pad verschijnen waar ook nog een renner tussen stil stond.. Remmen was niet echt meer een optie dus ik dacht dat ik flink zou gaan crashen, maar in een laatste reflex trok ik mijn stuur omhoog en als een wonder ging ik zowel over als tussen de paaltjes door, en ook nog eens langs de renner!
Nog niet helemaal bij van de adrenaline-boost kwam opeens wel de finishboog in zicht, waar ik wel een beetje verbaast over was want ik had amper 65km gereden, en toen ik mijn tijd van 02:48uur zag dacht ik helemaal, klopt dit wel??
Achteraf bleek dit toch gewoon allemaal juist te zijn en was het om precies te zijn 02:47.44uur die ik nodig had om de 67km te volbrengen, goed voor een 15e plek!
Voor de volledige uitslag check: http://chronorace.blob.core.windows.net/files/6639.pdf
Het drama van vorig jaar dus helemaal goed gemaakt en het is nu ook wel duidelijk dat het trainen zijn vruchten begint af te werpen. Maar we zijn er nog niet, want ook deze rit heb ik weer van alles geleerd, en weet ik zeker dat ik ook nog veel dingen kan (en misschien wel moet) leren de komende tijd! Maar deze zondag kon ik voldaan en tevreden neerploffen op de bank bij thuiskomst om zo nog te kunnen genieten van de Ronde van Vlaanderen. (de toertocht-variant van deze rit werd zaterdags door mijn TA-teammaat Gène Rekko en zijn vader uitgereden, lees hier hun verslag)
Reacties over de rit van de overige renners die ook allemaal netjes gereden hebben zijn te lezen op:
http://www.x-track.nl/archives/2569 en http://larstoma.blogspot.com/
Pas op de eerste onverharde beklimming vond ik het tijd worden om wat verder naar voren te rijden en al sneller dan gedacht kreeg ik Peter en Lars Toma weer in het zicht. Snel zocht ik de aansluiting en gelijk vormden we een fijn groepje waarmee we het tempo lekker hoog hielden. Het gat tot het groepje waar Winand in zat konden we alleen niet gelijk dichtrijden, maar vond het tempo ook wel ff goed zo want helemaal warm gereden was ik zeker nog niet (en nee dat kwam niet door te weinig kleding, want korte broek/korte mouw was een prima keuze!).
Helaas sloeg na een kleine 20km toch al het noodlot toe voor Lars, dit in de vorm van een lekke achterband.. Noodgedwongen moest hij dus stoppen en ik bood nog aan om ff te wachten op hem zodat we samen verder konden, maar hij zei dat we door moesten rijden.. Erg jammer want hij maakte een sterke indruk en de ‘coaching’ van zijn kant was helemaal top!
Met de gedachte dat Peter ook bezig was aan een goede marathon hield ik het tempo hoog en sloten we zowaar aan bij het groepje waar Winand in zat. Alleen begon ik op dat moment aan mezelf te twijfelen of ik niet iets te fanatiek bezig was en durfde dan ook niet echt door te trekken... Totdat ik opeens Peter hoor zeggen dat ik moet doorrijden en bij de groep moet blijven! ..niet veel later liet hij zich zelfs wat afzakken omdat het toch minder goed ging bij hem als ik dacht.
De kilometers vlogen vanaf toen eigenlijk voorbij want we hadden flink voordeel van de groep waarmee we reden op de vaak toch wel lange stukken asfalt. Het parcours was dus een stuk minder als voorgaande jaren konden we nu wel stellen, al zaten er nog genoeg mooie afdalingen en pittige beklimming in.
Na het oprijden van een lange en vrij technische beklimming hadden we wel nog ff het idee de route kwijt te zijn omdat er gewoon geen bewegwijzering meer te bekennen was, maar gelukkig kwamen we toch goed uit en vervolgden de rit.
Aangezien er weer asfalt kwam maakte ik handig gebruik van de situatie door met rust wat te eten en drinken.
Had ondertussen (eindelijk) wel in de gaten dat ik lekker bezig was en wilde nu ook alles eruit halen wat erin zat, en dan is tijdig eten wel zo slim. De groep was ondertussen ook vrij klein geworden omdat meer mensen helaas lek hadden gereden of het tempo niet konden volgen.
De barbecue bij de finish kon je min of meer al ruiken toen er opeens een flink (asfalt)klim voor ons opdook, schijnbaar was dit dus de "Cote de Colness" waar een bergklassement aan verbonden was waarmee een geldprijs te winnen was.
Niet al te snel maar wel constant reed ik deze naar boven en tot mijn verbazing moest Winand opeens lossen...
Omdat het toen toch niet ver meer kon zijn besloot ik alleen door te rijden en waar kon vol gas te geven. Tot mijn schrik zag ik opeens wel veels te laat twee paaltjes op een smal pad verschijnen waar ook nog een renner tussen stil stond.. Remmen was niet echt meer een optie dus ik dacht dat ik flink zou gaan crashen, maar in een laatste reflex trok ik mijn stuur omhoog en als een wonder ging ik zowel over als tussen de paaltjes door, en ook nog eens langs de renner!
Nog niet helemaal bij van de adrenaline-boost kwam opeens wel de finishboog in zicht, waar ik wel een beetje verbaast over was want ik had amper 65km gereden, en toen ik mijn tijd van 02:48uur zag dacht ik helemaal, klopt dit wel??
Achteraf bleek dit toch gewoon allemaal juist te zijn en was het om precies te zijn 02:47.44uur die ik nodig had om de 67km te volbrengen, goed voor een 15e plek!
Voor de volledige uitslag check: http://chronorace.blob.core.windows.net/files/6639.pdf
Het drama van vorig jaar dus helemaal goed gemaakt en het is nu ook wel duidelijk dat het trainen zijn vruchten begint af te werpen. Maar we zijn er nog niet, want ook deze rit heb ik weer van alles geleerd, en weet ik zeker dat ik ook nog veel dingen kan (en misschien wel moet) leren de komende tijd! Maar deze zondag kon ik voldaan en tevreden neerploffen op de bank bij thuiskomst om zo nog te kunnen genieten van de Ronde van Vlaanderen. (de toertocht-variant van deze rit werd zaterdags door mijn TA-teammaat Gène Rekko en zijn vader uitgereden, lees hier hun verslag)
Reacties over de rit van de overige renners die ook allemaal netjes gereden hebben zijn te lezen op:
http://www.x-track.nl/archives/2569 en http://larstoma.blogspot.com/
