Mulleners Vastgoed Cup - Schweiberg

Afgelopen zondag stond voor mij de wedstrijd in Schweiberg op de kalender. De eerste XC-wedstrijd in een seizoen vol marathons en duurtrainingen, dus hoe het zou gaan was maar afwachten. Met de basisconditie zit het opzich nog steeds wel goed maar een uurtje voluit knallen op de mountainbike is toch wel even iets anders.

Als voorbereiding had ik wel nog een wedstrijdje voor mezelf gereden op het parcours van de Wilhelminaberg. Hier 4 rondes ruim binnen het uur kunnen afleggen wat niet eens zo erg veel afzien was, dat bood dus perspectief. Mijn doelstellig voor Schweiberg stelde ik dan ook vast op een top-5 rijden ongeacht het aantal deelnemers.

Ruim op tijd kwam ik die zondag aan in Schweiberg, waar ik snel deed inschrijven en begon met warm rijden. Gelijk viel me op dat er aardig wat renners op deze wedstrijd waren afgekomen en nog opvallender was het aantal rijders met een Toma-Cycles tenue, schitterend!
Vijf minuten voor de start ging ik samen met Roger Klomparends richting het startvak waar we plaats namen in de achterste rij van het deelnemersveld. Snel geteld waren het een man of 25.

Alleen nog niet goed en wel uitgeteld of er klonk al iets wat leek op een startschot…

Omdat het al geen flitsende start leek besloot ik om snel links van het pad te rijden om al wat plekken goed te maken. Helaas foute keuze want voor mij doemde gelijk een gat en een grote boomstronk op. Met als resultaat dat ik vol in de remmen moest en opnieuw achteraan kwam te zitten, start was dus ronduit knullig en totaal mislukt!

Zo werd het dus wachten tot de brede en vlakke paden kwamen eer ik in mijn inhaalrace kon gaan beginnen. De eerste afdaling en eerste klim waren namelijk totaal niet geschikt om in te halen. Echter dat inhalen in de eerste ronde is makkelijker gezegd dan gedaan, iedereen gaat echt voluit waardoor je dus gelijk diep in het rood moet gaan wil je iets goed maken.

De eerste twee rondes waren dan ook flink afzien en was blij dat ik het wiel van Lars Toma kon houden. Vanaf de derde ronde kwam er wel iets meer een ritme in, daalde de hartslag en kon ik af en toe zelfs ff op adem komen. Ondertussen had zich nu een heus Toma Cycles treintje gevormd en door de speaker werd er al over mooi teamwork gesproken. Al was daar naar mijn idee niet direct sprake van, iedereen vocht toch wel voor zijn eigen plekje.

Op het einde van ronde vijf besloot ik toen een aanval te plaatsen, op de tweede en goed lopende beklimming, om zo aansluiting te vinden bij een voorliggend groepje.                                                                                                                                  
Dit lukte en ik reed nu samen met Noud Nijssen en Lex van Enckevort voor de plaatsen 6,7 en 8. Ondanks dat het een hele zware ronde was merkte ik toch op een gegeven moment dat ik makkelijker bergop ging als mijn tegenstanders, en dit geeft moraal!

Om mezelf niet op te blazen, en omdat de kop van de wedstrijd toch al te ver weg was besloot ik mezelf te gaan sparen en de aanval voor plek 5 zo laat mogelijk in te zetten. Toen opeens ook nog William Beurskens met lek langs de kant stond begon opeens de kans op een top-5 wel heel groot te worden.

Echter niet veel later kwam er ook pech voor mij, in de afdaling na de start/finish vloog mijn ketting voren eraf en klemde zich tussen vast tussen het tandwiel en de crank. Heel snel moest ik dus van de bike om dit op te lossen, en gelukkig kwam op dat moment ook Lars Toma voorbij die me met een geweldige slinger aan me arm weer op weg hielp, thanx! Ik was dus zo weer opgang en zette de achtervolging in.

Nog geen ronde verder zat ik alweer bij dezelfde mensen dus eigenlijk was er niks gebeurd. Met een snelle blik op mijn klokje kwam ik tot de conclusie dat het nu nooit langer meer als 3 rondes kon gaan duren dus langzaam klaarmaken voor het slotoffensief was nu wel aan de orde. Was het niet zo dat ik opeens bergop wel heel vreemd weggleed met mijn achterwiel. Eerst dacht ik nog dat het door de ietwat gladde modder kwam, maar toen ik opeens mijn velg contact voelde maken met een wortel wist ik genoeg, lek!

Aangezien ik geen pompje had zat er niks anders op als lopen, al snel vloog de ene na de andere renner me voorbij en was het eigenlijk dus al einde wedstrijd. Totdat Joep Dohmen voorbij komt en mij zijn pompje aanbied, hartelijk dank nog hiervoor. Snel begin ik met pompen en de band blijft enigszins op druk, dus ik kon weer fietsen.

Echter nog geen halve ronde verder stond ik alweer plat en bijpompen had vanaf toen weinig zin meer want de lucht liep er harder uit als in. Ondertussen werd ik ook al door gedubbeld dus en zakt je de moed toch wel in de schoenen. Bij start finish dan ook besloten maar uit te stappen want de wedstrijd was toch over voor mij nu. Reserve wielen stonden er helaas niet voor mij bij de start, al hadden die me nu ook niet kunnen redden omdat op het ongelukkigste punt in de ronde lek had gereden.

Uiteindelijk wel een teleurstelling natuurlijk omdat het toch goed ging. Maar achteraf kan ik wel terug kijken op een hele leuke zondagmiddag en kan ik eigenlijk niet wachten op de volgende wedstrijd. Uiteraard om revanche te nemen.

De volgende wedstrijd zal zo goed als zeker Brunssum worden, die verreden word op zondag 20 november 2011.