Deze zondag stond Beegden op de kalender van de wintercompetitie. Een nieuwe ronde, al maakt dit voor mij weinig uit want elke wedstrijd buiten Zuid-Limburg is eigenlijk nog nieuw voor mij. Maar de XC-wedstrijden bevallen me momenteel zo goed, en het weer was nog steeds vrij 'zacht'te noemen waardoor ik besloot ook deze rit te gaan rijden. Samen met Roger Klomparends reisde ik zo dus af naar Beegden waar we ruim op tijd aankwamen en op ons gemakje deden inschrijven.
Voordat we gingen verkennen en warm-rijden hebben we eerst wel nog een klein uurtje in de auto gezeten, het was toch wel koud, zeker met al die wind!
De indruk van de ronde was gelijk goed. Veel snelle single-track paden, mooi over het parkoers verdeelde klimmetjes en enkele tricky afdalingen vanwege het zeer mulle zand. Dit zand zorgde ook tevens ervoor dat het niet al te lange rondje toch vrij zwaar was.
En zo ging ik van start voor mijn derde wedstrijd in de Mulleners Vastgoed Competitie 2011...
Voordat we gingen verkennen en warm-rijden hebben we eerst wel nog een klein uurtje in de auto gezeten, het was toch wel koud, zeker met al die wind!
De indruk van de ronde was gelijk goed. Veel snelle single-track paden, mooi over het parkoers verdeelde klimmetjes en enkele tricky afdalingen vanwege het zeer mulle zand. Dit zand zorgde ook tevens ervoor dat het niet al te lange rondje toch vrij zwaar was.
En zo ging ik van start voor mijn derde wedstrijd in de Mulleners Vastgoed Competitie 2011...
De start verliep goed en ik dook ongeveer halverwege het deelnemersveld het bos in. Waar kon probeerde ik telkens wat renners in te halen en dit ging makkelijker als gedacht.
Wel is het de eerste twee rondes telkens flink afzien omdat het tempo gewoon hoog ligt maar toch sloot ik nog vrij snel aan bij het groepje waarin op dat moment Leon Crienen op kop reed. Met mij erbij bestond deze groep nu uit zes renners, maar om welke plaats we reden was me nog niet direct duidelijk.
De rondes gingen zo rap voorbij al merkte ik al snel dat ik vandaag niet de power had om een verschil te kunnen maken. Ik was zelfs niet eens in staat om ook maar één keer de kop over te nemen. Er waren zelfs rondes waarin ik alle zeilen best moest stellen om bij het groepje te blijven, ik hing dus vaak aan het elastiek. Zeker op het rechte stuk bij start/finish was dit ontzettend zwaar met toch wel een stevige tegenwind die dag. Het kopwerk gedurende de wedstrijd werd hoofdzakelijk door Koen Nijssen en William Beurskens verricht. Maar omdat het tempo steeds weer stilviel kreeg ik dus telkens opnieuw de kans om weer aan te sluiten.
Wel is het de eerste twee rondes telkens flink afzien omdat het tempo gewoon hoog ligt maar toch sloot ik nog vrij snel aan bij het groepje waarin op dat moment Leon Crienen op kop reed. Met mij erbij bestond deze groep nu uit zes renners, maar om welke plaats we reden was me nog niet direct duidelijk.
De rondes gingen zo rap voorbij al merkte ik al snel dat ik vandaag niet de power had om een verschil te kunnen maken. Ik was zelfs niet eens in staat om ook maar één keer de kop over te nemen. Er waren zelfs rondes waarin ik alle zeilen best moest stellen om bij het groepje te blijven, ik hing dus vaak aan het elastiek. Zeker op het rechte stuk bij start/finish was dit ontzettend zwaar met toch wel een stevige tegenwind die dag. Het kopwerk gedurende de wedstrijd werd hoofdzakelijk door Koen Nijssen en William Beurskens verricht. Maar omdat het tempo steeds weer stilviel kreeg ik dus telkens opnieuw de kans om weer aan te sluiten.
Ondertussen was me wel duidelijk dat we reden om plek 3 en dat de eerste twee renners al te ver weg waren om nog terug te halen. Hierdoor werd het dus een onderlinge strijd maar eigenlijk nam nooit iemand echt initiatief. Het bleef alleen maar bij wat kijken en af en toe een tempoversnelling. Dit was wel gunstig voor mij want zo had ik extra tijd om te herstellen wanneer ik weer eens een gaatje had moeten dichtrijden.
Pas bij het ingaan van de laatste twee rondes brak de ondertussen lichtelijk uitgedunde groep uit een, en werd er eindelijk gereden voor plek 3. Jarno Messing was het die gaskraan open gooide en alleen Yannick Schmets kon volgen met in zijn wiel William Beurskens. Even leek ik ook nog goed mee te komen maar de vermoeidheid begon zijn tol toch te eisen, en dit resulteerde in een foutje in het zand bergopwaarts.
De laatste ronde zou dus alles of niets worden om nog kans te maken op een podiumplaats.
Opzich was dit ook nog gewoon mogelijk want de renners voor mij raakte ik nooit uit het zicht. Maar helaas maakte ik net als de ronde ervoor weer een foutje in het zand waardoor ik van de fiets moest en toen waren mijn kans dus echt verschoten.
Zo kwam ik als zesde over de finish waar ik uiteindelijk toch wel tevreden mee was. Een podiumplek was wel lang binnen handbereik maar daarvoor was ik vandaag simpelweg niet sterk genoeg.
Foto's bij dit verslag met dank aan Theo Gelissen.
Pas bij het ingaan van de laatste twee rondes brak de ondertussen lichtelijk uitgedunde groep uit een, en werd er eindelijk gereden voor plek 3. Jarno Messing was het die gaskraan open gooide en alleen Yannick Schmets kon volgen met in zijn wiel William Beurskens. Even leek ik ook nog goed mee te komen maar de vermoeidheid begon zijn tol toch te eisen, en dit resulteerde in een foutje in het zand bergopwaarts.
De laatste ronde zou dus alles of niets worden om nog kans te maken op een podiumplaats.
Opzich was dit ook nog gewoon mogelijk want de renners voor mij raakte ik nooit uit het zicht. Maar helaas maakte ik net als de ronde ervoor weer een foutje in het zand waardoor ik van de fiets moest en toen waren mijn kans dus echt verschoten.
Zo kwam ik als zesde over de finish waar ik uiteindelijk toch wel tevreden mee was. Een podiumplek was wel lang binnen handbereik maar daarvoor was ik vandaag simpelweg niet sterk genoeg.
Foto's bij dit verslag met dank aan Theo Gelissen.
