MTB Trophy Sittard/Geleen

Vandaag stond een nieuwe nationale wedstrijd op de planning, genaamd MTB Trophy Sittard/Geleen. Vlakbij thuis maar het gebied rondom het klooster Watersley waar de ronde is aangelegd was voor mij nog totaal onbekend. Donderdag voor de wedstrijd in de avond gaan verkennen en ik wist niet wat ik zag. Wat een MTB-parcours, geweldig!

Technische en veel zwaar klimwerk, snelle afdalingen, een trap-sectie, drop-offs en behoorlijk wat krappe switchbacks. Eigenlijk alles zat erin, echt een achtbaanrit! En het mooiste van alles, er was een startklim aanwezig met daarop volgend wat brede bospaden die in mijn ogen een zeer eerlijke startsituatie bieden voor het gehele deelnemersveld.

Tijdens mijn verkenning was het wel nog allemaal kurkdroog en mul, wat enkele stroken toch wel lastig maakte. Maar alles was te doen hoe technisch of zwaar het soms ook was. Echter een beetje regen zou niet verkeerd zijn.

En die regen zouden we krijgen, alleen in iets te grote hoeveelheden helaas...

Ruim op tijd was ik deze dag aanwezig bij Watersley om zo de Elite nog te kunnen zien rijden en de staat van het parcours te checken. Helaas werd snel duidelijk dat veel klimwerk was veranderd in een dikke en glibberige kleiboel. Behoorlijk wat loopstroken dus. Afdalingen waren wel allemaal te doen ondanks de gladheid.

Bij het opstellen van de start stond ik op de derde rij maar er was ruimte zat om na het starschot gelijk rechts langs de groep door te trekken. Dit deed ik dan ook en nog voor de top van de klim had ik zowat de kans om er een kop-start van te maken. Dit deed ik niet en koos verstandig om aan te sluiten bij de drie koplopers. Zo ging de openingsronde boven verwachting lekker en zat ik op plek 5 bij mijn eerste doorkomst met al een aardig gat achter mij.

Helaas begon toen mijn maag tegen te sputteren en echt diep gaan zat er gelijk niet meer in. Langzaam begon ik terrein  en ook plekken te verliezen. Even hield ik hoop dat ik me wel zou kunnen herpakken, maar dit probleem bleef maar aanhouden en langzaam zakte ik terug naar plek 10. Uiteindelijk ook deze plek nog kwijtgeraakt en als 11e over de meet gekomen. Toch wel teleurgesteld want er had deze dag veel meer ingezeten, aan de benen lag het namelijk zeker niet! Hopelijk volgende week revanche pakken in Landgraaf, mijn thuiswedstrijd...

De staat van het parcours was eigenlijk wel een beetje zonde, dit rondje had echt droge omstandigheden verdient. Nu waren de prachtige klimmen veranderd in omgeploegde akkers met ontzettend plakkerige klei. Spoorvorming waar mijn 26inch wielen zowat helemaal in verdwenen en als je een stuk gelopen had kwam je vaak niet eens meer in je pedalen omdat de zool vol klei zat. Helemaal leuk als dan gelijk een downhill-sectie volgt en je half naast je fiets hangt. Is gelukkig altijd goed gegaan, maar wel met het nodige gevloek.

Paar keer geprobeerd om alles te fietsen, wat ook nog bijna lukte.. Maar dit koste zoveel kracht en was uiteindelijk totaal niks sneller dan rennen, je verloor er eerder tijd mee.

Waar het maagprobleem nou vandaag precies vandaan kwam, ik weet het niet. Al denk ik dat ik toch net iets teveel gegeten heb in een te korte periode voor de wedstrijd. Starttijd was in dat opzicht misschien niet ideaal, maar de nodige zenuwen hebben in deze (verkeerde) keuze zeker een rol gespeeld. Dat ik zenuwachtig was voor deze wedstrijd bleek later ook nog uit het feit dat ik met een lege Garmin aan de start verscheen en ik mijn handschoenen bij de auto had laten liggen terwijl ik alle tijd had. Volgens mij wel drie keer bij de auto ben geweest om mijzelf wedstrijd klaar te maken en nog niet alles in orde.

Oranjekoorst zullen we het maar op houden...