
Echter de startprocedure bleek aangepast te zijn wat inhield dat vak B voor de 85km pas als vierde groep weg mocht. Na startvak A voor de 85 gingen eerst nog de A-vakken voor de 65 en 45km voor ons op pad. In eerste instantie zag ik er de logica niet van in, maar achteraf bleek het best een goede oplossing van de organisatie te zijn geweest om filevorming in het begin van de koers tegen te gaan. De splitsing naar de korte afstanden zat namelijk heel vroeg in de wedstrijd, waardoor de verschillende afstanden geen hinder van elkaar hadden.
Wel stond ik nu vrij lang te wachten in het startvak, iets waar ik nooit echt blij van word, maar gelukkig stonden William Beurskens en Peter Huntjens naast me dus kon er gezellig wat geklets worden.
09:25 werd dan ook eindelijk voor ons het startsein gegeven…
Maar de rit van Waimes is in het begin zwaar en technisch, dus al snel werd de groep kleiner en bleef ik in een groepje van vier zitten waaronder William. Bergaf deed iedereen het op zijn eigen tempo en op het vlakke en bergop reden we weer samen, en aangezien ik het tempo goed kon volgen was ik echt volop aan het genieten van de rit. Stiekem dacht ik al aan een mooi resultaat
Gelijk de fiets op de kop wiel eruit want ik wist al wat er aan de hand was, een snee in mijn gloed nieuwe band, flink balen dus! Toch wilde niet gelijk overgaan op het monteren van een binnenband dus ik pompte de band om in de hoop dat de latex het gat zou dichten, en dit leek ook nog het geval te zijn ook! Ondertussen vlogen de renners me voorbij, alleen Peter stopte ff om te vragen of ik alles bij me had. Stiekem moest hij toch wel een beetje lachen, en vervolgde zijn rit, toch nog bedankt voor het medeleven! ;)
Alles goed en wel ingepakt en de fiets weer op de wielen wilde ik mijn rit vervolgen, maar nog geen drie meter verder vloog de latex me weer om de oren, dus moest er toch een binnenband aan te pas gaan komen.
Zo zeker 10 minuten verloren waardoor je de zin toch wel een beetje vergaat, en de drukte die ik nu tegenkwam op het parkoers maakte het er ook niet leuker op in eerste instantie.
Ok, er waren afdalingen die misschien niet-fietsbaar leken door de vele wortels en grote stenen, maar met een beetje techniek was het toch zeker allemaal te doen! Als dan ook nog alles lukt is het weer echt genieten, en dacht ik niet eens meer aan de lekke band of het resultaat.
Uiteindelijk kwam ik in 04:20:10uur over de finish wat goed was voor een 112e plek overal, wat me achteraf gezien nog meeviel omdat er toch ruim 600 deelnemers waren op de langste afstand! Maar zonder pech had er deze dag zomaar een top-50 ingezeten.
Wel weet ik nu al zeker dat ik er volgend jaar weer bij ben, blijf 'Les Cimez des Waimes' toch echt een van de mooiere marathons qua parkoers vinden!
Voor meer foto's check deze link!