Jos Feron Cup #8 - Sittard

Voor de tweede maal dit jaar stond Watersley op mijn wedstrijdkalender, het gebied waar we In de zomer een geweldig mooie omloop voorgeschoteld kregen. Toen alleen een beetje erg verregend helaas. De hoeveelheid neerslag deze keer was gelukkig een stuk minder, al verwachte ik wel een flinke portie klei. Een 'pasteus' parcours.

Aangezien het Limburgs Kampioenschap Cyclocross stond gepland voor deze locatie was ik in eerste instantie wel een beetje huiverig voor de wijzigingen. Minder klimwerk, minder technisch, het zou toch niet. Gelukkig bij inrijden van het bos zag ik al gelijk renners in het laagste gedeelte van het bos en was de finish boven op het plateau. Klimwerk was dus al verzekerd.

Na een korte eerste warming-up, in hoeverre dat mogelijk was met max. 3 graden Celsius, het rondje gaan verkennen. We begonnen op een drassige grasstrook, maar wat daarna allemaal in het bos volgde was puur genieten. Snelle single-tracks, vrij divers klimwerk en enkele leuke afdalingen die er glad genoeg bijlagen om het nog net even iets technischer te maken.

Kortom, een top ronde met precies genoeg modder voor de mountainbiker...

Het 'fluitje' bij de start was deze keer wel weer dramatisch te noemen, erg onduidelijk waardoor het meer op een valse start leek en de jury zowat van de sokken werd gereden. Waarom niet gewoon altijd aftellen zoals in Meijel?
Enfin, mijn startpositie kon ik toch behouden en met de ondertussen bijna standaard kopgroep kon de strijd losbarsten.

Nummers een en twee konden ook nu weer snel een gat slaan en ik nestelde me in het wiel van Carlo Porco op plek 4. Op dat moment kon ik ook niet meer, maar lossen was geen optie! Ronde na ronde het zelfde gezicht maar ik probeerde zolang mogelijk te wachten met een aanval want een dip krijgen op het laatste zou op deze zware ronde fataal kunnen zijn. In de voorlaatste ronde had ik toen wel in de gaten waar ik sterker was en plaatste op de langste klim een aanval.

Dat ik vanaf toen zo snel een gat kon slaan had ik echter niet verwacht en plek drie was eigenlijk al veilig gesteld nog voordat ik aan de laatste ronde ging beginnen. Vanaf toen kreeg ik dan ook 'vleugeltjes' en hield ik het tempo zo hoog mogelijk, alleen wel iets op save in de down-hills om een valpartij te voorkomen uiteraard.

Heel even heb ik toen ook nog zicht gehad om plek twee, maar daarvoor was de wedstrijd net een ronde te kort.
Maar de eerste keer op het podium tijdens de wintercompetitie was nu eindelijk een feit dus mijn zondag kon niet meer stuk.
Prachtig parcours, genoeg supporters die de kou trotseerde en bloemen mee naar huis, super!

De vorm is duidelijk stijgende, de jacht op plek drie algemeen is geopend. Next, Beesel!