Jos Feron Cup #7 - Meijel

Meijel twee jaar geleden kan ik mij nog steeds goed herinneren, een dik pak smeltende sneeuw waardoor halverwege koers mijn achterrem het begaf en ik de strijd moest staken. Hoe anders was het vandaag dan, bijna 15 graden en een mooi droog parcours. Prima omstandigheden dus om hier iets goed te maken.

Over de prestaties de afgelopen wedstrijden was ik echter niet geheel tevreden en er ontstond een discussie binnen de trainingsgroep X-track. Binnen no-time had ik een hoop bruikbare informatie binnen en hiermee ging van de week aan de slag. Iets ander schema en trainingsvormen plus een aangepast eet en drinkpatroon op zondag moesten het gaan doen.

Nog geen idee over de vorm van de dag ging ik wel met een heel goed gevoel naar Meijel. Dit gevoel werd ook gelijk bevestigd want zowel tijdens de verkenning van het parcours als de warming-up liep het al lekker. En vooral gemotiveerd!

De start-procudere was deze keer zeer prettig te noemen en ik schoot prima uit de startblokken. Maar ondanks dat ik mijn positie kon behouden zaten er wel ineens uit het niets enkele renners voor mij die ik daar op dat moment totaal niet had verwacht. Niet erg in eerste instantie, wel erg toen ik ineens zag dat de kopgroep doortrok en ik niet kon volgen omdat er geen inhaalmogelijkheid aanwezig was.

Zo gauw het kon wel er langs gegaan en de boel op sleeptouw genomen, een lang lint renners die allemaal een gretige indruk maakte. Toch kreeg ik vrij snel wat ruimte en konden maar twee renners echt volgen. Carlo Porco en Lex van Enckevort. Een interessant groepje als je naar het klassement kijk. De strijd kon beginnen!

Ronde na ronde bleven we dichtbij elkaar, niemand deed voor de ander onder maar alleen Lex en ik waren het die het kopwerk verrichtte. Gezien de positie in het klassement van Carlo wel enigszins begrijpelijk.Tempo laten zakken was echter geen optie, hadden immers nog steeds genoeg achtervolgers. Om en om maakte we lange beurten waarbij me ineens wel opviel als ik op kop zat er soms wel even kleine gaatjes vielen. Stiekem hoopte ik dat we Carlo op deze manier toch konden slopen want als Lex voor Carlo zou eindigen was dat ook in mijn voordeel. 

Wanneer ik Lex aan het volgen was kon ik vooral op de technische draai en keer stroken prima herstellen, dit had ik dit seizoen nog niet eerder zo meegemaakt. Zeker niet op een 'vlakke' ronde. Bij het ingaan van de laatste ronde was het nu een kwestie van het juiste moment kiezen en het afmaken. Precies op het moment dat ik ging demarreerde Carlo echter ook maar ik wist net iets sneller over een wortel te gaan en als eerste de single-track in te duiken.

Vanaf toen was het enkel nog vol gas en geen fouten maken. Alleen makkelijker gezegd dan gedaan in Meijel want de ronde daar is lang, en achter mij was er geen enkel teken van opgave. Tot de laatste meter werd er gestreden om plek vier!
Pas bij het opdraaien van de startstrook wist ik dat de buit binnen was en kwam dan ook lichtelijk euforisch over de meet.

Eindelijk weer een wedstrijd waar ik power in de benen had van begin tot eind en waar ik de wilskracht amper tot niet heb hoeven aanspreken. Nu deze vorm vasthouden en met de week proberen te werken aan die snellere openingsronde.

De volgende is Watersley, zeer benieuwd wat ze daar van parcours gaan neerleggen. Kan een hele interessante ronde gaan worden daar qua hoogtemeters en technische uitdaging. Wel graag droog...