Zomerse omstandigheden, twee zware beklimmingen en min of meer een thuiswedstrijd voor mij in Brunssum. Voor genoeg mensen behoorde ik deze dag tot de podiumkandidaten al dacht ik daar zelf toch wel iets anders over. Vrijdag voorafgaand namelijk iets te hard gefeest wat voor een hoop spierpijn zorgde en een maag die niet echt wilde meewerken als er power geleverd diende te worden.
Dit merkte ik al snel tijden de warming-up, op het fietsje richting Brunssum, al ging 'rustig' tempo rijden wel aardig goed.
Ik hield dus hoop dat het na de nodige kilometers toch wel goed zou komen en wilde gewoon het beste ervan maken op zo'n mooie dag als deze. Eenmaal aangekomen in het Schutterspark viel gelijk een gezellige drukte op, zowel veel renners als publiek langs de kant. Mooi gezicht en goed voor de motivatie. Helemaal als je dan ook nog teamgenoot Lars Toma ziet uitbollen en hoort dat hij weer een overwinning op zak heeft, klasse!
Het parcours was ongewijzigd ten opzichte van vorig jaar en lag er keurig bij. Wel weer genoeg mul zand in de technische afdaling maar hiervoor was ik nu op mijn hoede na de crash van vorig jaar. Na twee rondes verkennen vond ik het wel goed geweest, niet alleen had ik het veel te warm gekregen in de lange kleding, ook was nu wel duidelijk dat ik zuinig moest zijn met mijn krachten vandaag.
Omkleden, rugnummer op spelden en klaar maken voor de start...
Dit merkte ik al snel tijden de warming-up, op het fietsje richting Brunssum, al ging 'rustig' tempo rijden wel aardig goed.
Ik hield dus hoop dat het na de nodige kilometers toch wel goed zou komen en wilde gewoon het beste ervan maken op zo'n mooie dag als deze. Eenmaal aangekomen in het Schutterspark viel gelijk een gezellige drukte op, zowel veel renners als publiek langs de kant. Mooi gezicht en goed voor de motivatie. Helemaal als je dan ook nog teamgenoot Lars Toma ziet uitbollen en hoort dat hij weer een overwinning op zak heeft, klasse!
Het parcours was ongewijzigd ten opzichte van vorig jaar en lag er keurig bij. Wel weer genoeg mul zand in de technische afdaling maar hiervoor was ik nu op mijn hoede na de crash van vorig jaar. Na twee rondes verkennen vond ik het wel goed geweest, niet alleen had ik het veel te warm gekregen in de lange kleding, ook was nu wel duidelijk dat ik zuinig moest zijn met mijn krachten vandaag.
Omkleden, rugnummer op spelden en klaar maken voor de start...
Gelijk vanaf het fluitsignaal besloot ik om behoudend te koersen. Hierdoor gaf ik wel wat plekken prijs en kwam pas rond plek 10 boven aan de startklim, maar geen paniek want alles bleef nog vrij compact bijeen. Zo kwam ik de eerste ronde goed door zonder een opgeblazen gevoel, een fijne start precies volgens plan.
De daarop volgende rondes deed ik eigenlijk precies hetzelfde, enkel volgen en proberen zoveel mogelijk te doseren op de klimmen. Her en der braken toen al wat renners, of vielen zelfs al sterk terug. Langzaam ontstond een leuk groepje die gingen strijden om plek drie. Tot ongeveer 30minuten wedstrijd kon ik dit prima bijbenen en beetje onverwachts kwam ik toen zelfs op plek drie te rijden boven aan de asfalt klim. De gehele ronde hield ik mijn eigen tempo aan en alleen Daan Bongers en Jos Jacobs konden nog volgen. Tot aan de eerstvolgende klim bleven ze achter mij en toen ging het gas vol open bij beide renners en moest ik passen. Tempoversnelling kreeg ik vandaag echt niet geregeld.
Mijn maag leek op springen te staan en ik moest het laten lopen, uitgerekend nu kom ik ook nog achter langzamere deelnemers klem te zitten in de technische afdaling waardoor het gat gelijk erg groot werd. Rest van de wedstrijd werd toen een strijd tegen mijzelf, het draaide voor geen meter meer en ik snakte naar het einde.
De daarop volgende rondes deed ik eigenlijk precies hetzelfde, enkel volgen en proberen zoveel mogelijk te doseren op de klimmen. Her en der braken toen al wat renners, of vielen zelfs al sterk terug. Langzaam ontstond een leuk groepje die gingen strijden om plek drie. Tot ongeveer 30minuten wedstrijd kon ik dit prima bijbenen en beetje onverwachts kwam ik toen zelfs op plek drie te rijden boven aan de asfalt klim. De gehele ronde hield ik mijn eigen tempo aan en alleen Daan Bongers en Jos Jacobs konden nog volgen. Tot aan de eerstvolgende klim bleven ze achter mij en toen ging het gas vol open bij beide renners en moest ik passen. Tempoversnelling kreeg ik vandaag echt niet geregeld.
Mijn maag leek op springen te staan en ik moest het laten lopen, uitgerekend nu kom ik ook nog achter langzamere deelnemers klem te zitten in de technische afdaling waardoor het gat gelijk erg groot werd. Rest van de wedstrijd werd toen een strijd tegen mijzelf, het draaide voor geen meter meer en ik snakte naar het einde.
Plek 5 leek eerst wel redelijk veilig maar ik kakte zo in dat Jarno Messing opeens ontzettend snel begon in te lopen.
Vlak voor het ingaan van de laatste ronde sloot hij dan ook aan en ik dacht dat het erop en erover zou zijn. Hoor ik opeens via de speaker dat hij gevallen is, zelf eerst helemaal niet gezien of gemerkt. Toch kwam hij nogmaals terug in mijn wiel maar schijnbaar had hem dit zoveel energie gekost dat ik makkelijk kon wegrijden op de klim.
Opgelucht werkte ik zo de laatste ronde af en met plek 5 was ik meer dan tevreden gezien de fitheid die ik had meegenomen. Plek 4 kwam overigens ook nog heel dichtbij want op de laatste singletrack reed ik nog het gat naar Daan Bongers dicht, maar hij hield net drie seconde voorsprong over op de meet.
"Wat als ik nou niet was gaan feesten, had ik dan wel het podium gehaald?"
Misschien, misschien ook niet. Wat ik wel weet is dat ik vrijdags een super feestje heb gehad en ook nog een mooie wedstrijd heb kunnen rijden om het weekend af te sluiten. Of ik dit vaker zo ga combineren, nee dat niet, maar voor een keertje vond ik het prima zo!
Bij deze wil ik ook nog alle mensen bedanken die vandaag langs de kant voor de support, coaching en foto's zorgden. Bekende of onbekende, soms heb ik even geen idee wie maar ik hoor wel vaak genoeg mijn naam langs de kant. Top!
Vlak voor het ingaan van de laatste ronde sloot hij dan ook aan en ik dacht dat het erop en erover zou zijn. Hoor ik opeens via de speaker dat hij gevallen is, zelf eerst helemaal niet gezien of gemerkt. Toch kwam hij nogmaals terug in mijn wiel maar schijnbaar had hem dit zoveel energie gekost dat ik makkelijk kon wegrijden op de klim.
Opgelucht werkte ik zo de laatste ronde af en met plek 5 was ik meer dan tevreden gezien de fitheid die ik had meegenomen. Plek 4 kwam overigens ook nog heel dichtbij want op de laatste singletrack reed ik nog het gat naar Daan Bongers dicht, maar hij hield net drie seconde voorsprong over op de meet.
"Wat als ik nou niet was gaan feesten, had ik dan wel het podium gehaald?"
Misschien, misschien ook niet. Wat ik wel weet is dat ik vrijdags een super feestje heb gehad en ook nog een mooie wedstrijd heb kunnen rijden om het weekend af te sluiten. Of ik dit vaker zo ga combineren, nee dat niet, maar voor een keertje vond ik het prima zo!
Bij deze wil ik ook nog alle mensen bedanken die vandaag langs de kant voor de support, coaching en foto's zorgden. Bekende of onbekende, soms heb ik even geen idee wie maar ik hoor wel vaak genoeg mijn naam langs de kant. Top!
