Het zal waarschijnlijk altijd een van mijn minst favoriete rondjes uit de wintercompetitie blijven, laat staan dat ik er een keer een uur lang volledig kan mee strijden om het podium. Nee, Nederweert-Eind is niet mijn ding, veel te vlak en snel voor een mountainbikekoers. Maar goed het weer was prima, ruim boven de 10 graden eind december is ongekend, en ik had zin in een wedstrijd dus waarom zou ik dan niet gaan.
Wie weet had ik wel een goede dag en lukte het deze keer wel eens om de koers goed in te delen. Vroeg aanwezig, extra aandacht besteed aan de warming-up en de hobbelstrook langs de parkeerplaats zelfs een paar keer extra gereden om zo tot de ideale bandenspanning te komen voor deze wedstrijd.
Mijn start was vervolgens niet super omdat ik totaal niets had meegekregen van iets wat op een startsein leek, maar na de eerste bocht zat ik toch op de positie die wel binnen het plaatje van aanpak paste. Concurrentie volgen en zolang mogelijk sparen. Openingsronde zat ik op plek 5 achter Ike Janssen en bij het ingaan van de tweede ronde schoof ik een plekje op.
Zou het met ervaring en slim koersen dan toch eens gaan lukken hier...
Wie weet had ik wel een goede dag en lukte het deze keer wel eens om de koers goed in te delen. Vroeg aanwezig, extra aandacht besteed aan de warming-up en de hobbelstrook langs de parkeerplaats zelfs een paar keer extra gereden om zo tot de ideale bandenspanning te komen voor deze wedstrijd.
Mijn start was vervolgens niet super omdat ik totaal niets had meegekregen van iets wat op een startsein leek, maar na de eerste bocht zat ik toch op de positie die wel binnen het plaatje van aanpak paste. Concurrentie volgen en zolang mogelijk sparen. Openingsronde zat ik op plek 5 achter Ike Janssen en bij het ingaan van de tweede ronde schoof ik een plekje op.
Zou het met ervaring en slim koersen dan toch eens gaan lukken hier...
De top drie had echter nu al een meter of 20 voorsprong dus moest er gas bijgegeven worden. Maar na twee rondes had ik dit gat nog steeds niet dicht gereden en kwam ik een beetje in niemandsland terecht. Voor mij liepen ze uit en achter mij bleven Ike en Redney Janssen op eenzelfde afstand rijden.
En zoals het voorgaande jaren ging was het dit jaar niet anders, het werd een strijd tegen mij zelf, of beter gezegd een strijd tegen het parcours. Na iets meer dan 15 minuten was ik eigenlijk al helemaal klaar met deze wedstrijd, zo saai dit rondje en het draaide gevoelsmatig voor geen meter. Stoempen, een uur lang, verschrikkelijk dacht ik!
Plek drie kwam halverwege koers wel nog heel even terug in zicht maar Jos Jacobs herpakte zich net op tijd waardoor hij opnieuw kon uitlopen. Hierdoor had ik wel het gevoel dat ik iets snellere rondetijden aan het klokken was maar niets was minder waar. In de voorlaatste ronde vond Ike Janssen terug aansluiting bij mij en leek ik mijn positie toch te gaan verliezen.
Een geluk deze keer misschien dat we net op dat moment achter een 'grote' groep "Masters" kwamen te rijden waardoor het tempo er even helemaal uit was. Dikke minuut herstel voor mij, eindelijk, en het ritme van Ike's sterke opmars werd zo even doorbroken. (mooi terug te zien in de Strava gegevens, analyse)
En zoals het voorgaande jaren ging was het dit jaar niet anders, het werd een strijd tegen mij zelf, of beter gezegd een strijd tegen het parcours. Na iets meer dan 15 minuten was ik eigenlijk al helemaal klaar met deze wedstrijd, zo saai dit rondje en het draaide gevoelsmatig voor geen meter. Stoempen, een uur lang, verschrikkelijk dacht ik!
Plek drie kwam halverwege koers wel nog heel even terug in zicht maar Jos Jacobs herpakte zich net op tijd waardoor hij opnieuw kon uitlopen. Hierdoor had ik wel het gevoel dat ik iets snellere rondetijden aan het klokken was maar niets was minder waar. In de voorlaatste ronde vond Ike Janssen terug aansluiting bij mij en leek ik mijn positie toch te gaan verliezen.
Een geluk deze keer misschien dat we net op dat moment achter een 'grote' groep "Masters" kwamen te rijden waardoor het tempo er even helemaal uit was. Dikke minuut herstel voor mij, eindelijk, en het ritme van Ike's sterke opmars werd zo even doorbroken. (mooi terug te zien in de Strava gegevens, analyse)
Eenmaal op de lange rechte strook voor start/finish ging toen gelijk de gashendel vol open, Ike kon makkelijk volgen maar ik bleef hem voor en ging zo toch met ietwat voordeel de laatste ronde in. In het zand zou hij me niet kunnen inhalen en in het bos op de zeer snelle en vaak smalle paden zou het ook lastig voor hem worden om de inhaalactie te maken.
Het kwam dus aan op die, vervloekt door velen, laatste hobbelstrook. Wie zou daar nog de meeste power over hebben voor een 'eindsprint'. Blijkbaar toch ik. In het laatste bochtje schampte ik wel nog met mijn stuur dat paaltje in de binnenbocht, maar het ging net goed en rolde zo als 4e over de meet na dik een uur koers.
Mooi slot van de wedstrijd, dat zeer zeker, al reisde ik helaas toch met een "nooit meer deze ronde voor mij" gevoel naar huis wat wel jammer was omdat het deze dag prachtig fietsweer was.
Het kwam dus aan op die, vervloekt door velen, laatste hobbelstrook. Wie zou daar nog de meeste power over hebben voor een 'eindsprint'. Blijkbaar toch ik. In het laatste bochtje schampte ik wel nog met mijn stuur dat paaltje in de binnenbocht, maar het ging net goed en rolde zo als 4e over de meet na dik een uur koers.
Mooi slot van de wedstrijd, dat zeer zeker, al reisde ik helaas toch met een "nooit meer deze ronde voor mij" gevoel naar huis wat wel jammer was omdat het deze dag prachtig fietsweer was.
