Jos Feron Cup # 16 - Overloon 'finale'

Het winterseizoen zit er alweer op nu ik dit verslag zit te typen, de tijd vliegt werkelijk voorbij al duurde deze  reeks van zestien wedstrijden voor mij toch net iets te lang achteraf gezien. Aanhoudend slecht weer en mezelf elke week weer motiveren om te gaan trainen werd opeens toch wel erg lastig. Het gevoel dat mijn 'accu' leeg was overheerste ook enorm de laatste wedstrijden.

Na de rit in Beegden door de smeltende sneeuw was ik er helemaal klaar mee. Materiaal aan gort en opnieuw geen power in de benen om nog tot een goed resultaat te komen. Twee punten voorsprong op Ike Janssen in het algemeen klassement hield ik nog over. Aangezien hij met de week sterker leek te worden zou die vierde plaats behouden een hele zware opgave worden.

Veel trainen wilde ik echter niet meer doen voor de laatste wedstrijd, liever wat extra rust. Krijg ik op woensdag ook nog te maken met griep-verschijnselen die de rest van de week aanhielden. Geen minuut meer op de fiets gezeten en op zondagochtend ook nog steeds verre van fit.

Zo ging ik het echt met lood in de schoenen richting het Brabantse Overloon voor de 'finale-race'...

Plan van aanpak was een lange rustige warming-up en dan hopen dat ik het 60 minuten zou gaan volhouden. Binnen de koers stond mij vandaag maar één ding te doen, en dat was het wiel van Ike Janssen zien te houden. Zou hij twee punten op mij pakken vandaag zou plek vier voor hem zijn.

De ronde die uitgezet was in Overloon was echt een top rondje, heel compleet en leuk om te rijden. Staat van de ondergrond was ook prima wat in ieder geval al voor een wat betere stemming bij mij zorgde. Ondertussen was ik ook al langer dan een uur aan het fietsen en dat voelde toch nog niet zo slecht als verwacht.

En toen was het zover, de laatste keer wachten op het startfluitje voor deze winter.. Prima uit de startblokken en in de startronde eigenlijk constant het tempo goed kunnen volgen. Met een paar elite renners op kop ging het gelijk erg hard waardoor het veld meteen flink uit elkaar getrokken werd. Maar ik kwam, toevallig of niet, precies daar te zitten waar ik wilde zitten. In een groepje samen met mijn directe concurrent.

Ongeveer tot 30 minuten hield ik het vol om strak te blijven volgen maar toen was het ook echt over, ik kon niks harder meer. Achter mij was echter al niemand meer te zien en de twee mannen waar Ike Janssen bij zat waren geen klassements renners en gingen hopelijk voor een zo goed mogelijk dag resultaat. Maar goed, geen idee hoe sterk hun waren, dus als eentje zou terugvallen was ik gezien.

Een tiental twijfelachtige minuten wedstrijd volgde, maar dankzij de goede coaching van mij vader hield ik hoop. Ondertussen wel het idee alsof ik nog maar alleen aan het koersen was op deze lange ronde, zowel voor als achter mij niemand meer te zien, kreeg ik opeens het goede nieuws door dat Ike had moeten lossen.

Zo begon het er twee rondes voor het eind ineens wel heel goed uit te zien voor mij al was het wel nog zeker 14 minuten afzien. Ondanks dat ik 'maar' op een 8e positie reed begon het zelfs een beetje als een overwinning aan te voelen en dan fietst het ineens wel een stuk makkelijker. Bij de laatste tussentijden die ik toen te horen kreeg wist ik dat de buit binnen en genoot nog een keer volop van het parcours wat dwars door het Oorlogsmusuem in Overloon liep, super uitgezet!

Missie volbracht en toch die 4e plek in het klassement weten te behouden. Tevreden, al was mijn doelstelling voor de competitie eigenlijk wel een top-3 notering algemeen.

Voor nu gaat de fiets even op stal, welverdiende rust en de nodige nieuwe motivatie tanken voor het zomerseizoen!
Via deze weg wil ik nogmaals alle vrijwilligers bedanken die de wedstrijden mogelijk gemaakt hebben, de fotografen die in weer en wind toch altijd mooie shots wisten te maken en Ger Hermans de vaste waarde achter de microfoon!

Uiteraard mag ik de supporters langs de kant en de mannen van Toma Cycles ook zeker niet vergeten. Zonder hun ondersteuning het gehele seizoen had ik allang eerder een winterstop ingelast... Mensen, bedankt!!