X-track training april 2011...
Dit weekend stond er geen wedstrijd op de kalender maar ik heb zeker niet stilgezeten deze dagen..
Zo ben ik zaterdags flink actief geweest in de sportschool, en zondags zijn we met de ondertussen vaste trainingsgroep een leuke ronde door het Heuvellandschap gaan maken.
Het weekend begon wel net als de week ervoor met een toevallige bijeenkomst bij Toma Cycles. Ik moest mijn voorrem ff laten checken, maar bij het binnenlopen van de zaak was de eerste die ik tegenkwam Fabian, en dan weet je wel hoe laat het is, euh word.
Na weer een hoop grote verhalen en het showen van zijn aanstaande hardtail vond ik het toch tijd worden om naar huis te gaan, al werd ik wel nog ff voor een lastige keuze gezet. Namelijk trainen op de bike samen met Peter en Fabian of toch voor de sportschool gaan. Uiteindelijk heb ik voor het laatste gekozen, wat achteraf gezien misschien wel een beetje stom was aangezien het weer schitterend was om te fietsen.
Achja, zondagmorgen stond toch een lange ‘fun-ride’ op de planning dus het biken zou wel goed komen…
Zo ben ik zaterdags flink actief geweest in de sportschool, en zondags zijn we met de ondertussen vaste trainingsgroep een leuke ronde door het Heuvellandschap gaan maken.
Het weekend begon wel net als de week ervoor met een toevallige bijeenkomst bij Toma Cycles. Ik moest mijn voorrem ff laten checken, maar bij het binnenlopen van de zaak was de eerste die ik tegenkwam Fabian, en dan weet je wel hoe laat het is, euh word.
Na weer een hoop grote verhalen en het showen van zijn aanstaande hardtail vond ik het toch tijd worden om naar huis te gaan, al werd ik wel nog ff voor een lastige keuze gezet. Namelijk trainen op de bike samen met Peter en Fabian of toch voor de sportschool gaan. Uiteindelijk heb ik voor het laatste gekozen, wat achteraf gezien misschien wel een beetje stom was aangezien het weer schitterend was om te fietsen.
Achja, zondagmorgen stond toch een lange ‘fun-ride’ op de planning dus het biken zou wel goed komen…
Daarvoor ga ik nou naar de sportschool... ;)
De verzamelplaats was in Wijlre waar iedereen netjes rond 09:30 aankwam en we vertrokken dan ook gelijk met een groep van zeven man. De zon scheen al lekker dus het beloofde een mooie mountainbikedag worden.
Gulpen nog amper uit of het eerste oponthoud was al een feit, Gène had namelijk een ‘voetgangersbord’ over het hoofd gezien en compleet van een houten paal afgereden. Handig zo'n breed stuur op je mountainbike! Maar netjes als we zijn hingen we het bord snel terug en vervolgden onze route, waar we gelijk flink aan de bak konden op een beklimming langs een trap.
Het eerste bos dat we daarna onveilig gingen maken was het Schweibergerbos, Winand was op dat moment de gids en we namen een hoop leuke paden met genoeg afdalingen en beklimmingen. Alleen jammer dat er zoveel bomen om lagen waardoor we wel erg vaak van de bikes moesten, zelfs Wim met zijn gloednieuwe 29-er kon deze obstakels niet bedwingen..
Na een klein stukje Onderste Bos te hebben meegepikt namen we snelle afdalingen richting Epen waar ik opeens getrakteerd werd op een lading latex afkomstig uit de achterband van Sjoerd. Vlak voor de ijskraam moest hij dan ook stoppen om zijn band van nieuwe lucht te voorzien in de hoop dat deze zich zelf nog zou dichten.
Gulpen nog amper uit of het eerste oponthoud was al een feit, Gène had namelijk een ‘voetgangersbord’ over het hoofd gezien en compleet van een houten paal afgereden. Handig zo'n breed stuur op je mountainbike! Maar netjes als we zijn hingen we het bord snel terug en vervolgden onze route, waar we gelijk flink aan de bak konden op een beklimming langs een trap.
Het eerste bos dat we daarna onveilig gingen maken was het Schweibergerbos, Winand was op dat moment de gids en we namen een hoop leuke paden met genoeg afdalingen en beklimmingen. Alleen jammer dat er zoveel bomen om lagen waardoor we wel erg vaak van de bikes moesten, zelfs Wim met zijn gloednieuwe 29-er kon deze obstakels niet bedwingen..
Na een klein stukje Onderste Bos te hebben meegepikt namen we snelle afdalingen richting Epen waar ik opeens getrakteerd werd op een lading latex afkomstig uit de achterband van Sjoerd. Vlak voor de ijskraam moest hij dan ook stoppen om zijn band van nieuwe lucht te voorzien in de hoop dat deze zich zelf nog zou dichten.
Euh... Binnenband zwanger?? xD
Het leek in eerste instantie erop dat de band op druk bleef dus het rode-lint van renners begon weer opgang te komen, en al snel cruiseden we op een lekker tempo door het Vijlenerbos richting het toetje van de dag, het Aachenerwald! Echter de band van Sjoerd dacht hier toch anders over en dus moest er een binnenbandje gestoken worden. Dit leek soepel te verlopen totdat de band met een CO2-patroon opgepompt werd en met een klap van de velg sprong, voor het resultaat zie de foto.
Eenmaal in het Aachenerwald aangekomen kon de ‘spielerei’ echt beginnen! Al maakte 'Team Youtubeless’ er opeens wel een potje van toen we een WOII-krater tegenkwamen en ik hun ff liet zien hoe leuk je hierin rondjes kon fietsen. Echter het duo Rosenboom en van Mil wisten niet van ophouden en reden als volwaardige baanrenners rondje na rondje terwijl de rest van de groep door reed en in de verte uit het zicht verdwenen…Filmpje van van dit tafereel volgt nog als het goed is.
Eindelijk uitgeraasd reden ook we verder in de hoop de rest snel weer terug te zien, maar schijnbaar waren ze er echt vandoor gegaan, en groot gelijk hadden ze.. ;) En daar stonden we dus weer, midden in het bos en geen idee welke kant ze op waren. Maar na enkele telefoontjes te hebben gepleegd wisten we waar naartoe, en via een alternatieve route kwamen we al snel aan op de trail langs de spoorbaan waar we ons weer zouden treffen.
Aangezien het toen toch wel al laat begon te worden en het de bedoeling was om nog op tijd thuis te zijn voor Parijs-Roubaix besloten we om met niet al te veel omwegen terug te rijden naar het Drielandenpunt. Daar aangekomen namen we wel nog ff plaats op het terras om te genieten van een Cola-tje en de meesten pakten zich ook nog een stuk vlaai voor erbij. De rekening was wel een tegenvaller maar eenmaal terug op de bikes waren we dit alweer snel vergeten.
Op een lekker tempo reden we zo via wat landwegen terug richting Wijlre om vanuit daar huiswaarts te keren.
Wel kwamen we her en der nog wat wandelaars tegen die verklaarden dat ze zojuist bijna van de sokken waren gereden door een mountainbiker die à la Cancellare over de veldwegen raasde..
Uiteraard hadden wij geen idee wie dat nou geweest kon zijn, en reden lachend door. ;)
En zo kwam er weer een einde aan de mountainbike-rit voor de zondag die uiteindelijk goed was voor net geen 75km.
Voor het filmpje van dit avontuur klik hier...
Eenmaal in het Aachenerwald aangekomen kon de ‘spielerei’ echt beginnen! Al maakte 'Team Youtubeless’ er opeens wel een potje van toen we een WOII-krater tegenkwamen en ik hun ff liet zien hoe leuk je hierin rondjes kon fietsen. Echter het duo Rosenboom en van Mil wisten niet van ophouden en reden als volwaardige baanrenners rondje na rondje terwijl de rest van de groep door reed en in de verte uit het zicht verdwenen…Filmpje van van dit tafereel volgt nog als het goed is.
Eindelijk uitgeraasd reden ook we verder in de hoop de rest snel weer terug te zien, maar schijnbaar waren ze er echt vandoor gegaan, en groot gelijk hadden ze.. ;) En daar stonden we dus weer, midden in het bos en geen idee welke kant ze op waren. Maar na enkele telefoontjes te hebben gepleegd wisten we waar naartoe, en via een alternatieve route kwamen we al snel aan op de trail langs de spoorbaan waar we ons weer zouden treffen.
Aangezien het toen toch wel al laat begon te worden en het de bedoeling was om nog op tijd thuis te zijn voor Parijs-Roubaix besloten we om met niet al te veel omwegen terug te rijden naar het Drielandenpunt. Daar aangekomen namen we wel nog ff plaats op het terras om te genieten van een Cola-tje en de meesten pakten zich ook nog een stuk vlaai voor erbij. De rekening was wel een tegenvaller maar eenmaal terug op de bikes waren we dit alweer snel vergeten.
Op een lekker tempo reden we zo via wat landwegen terug richting Wijlre om vanuit daar huiswaarts te keren.
Wel kwamen we her en der nog wat wandelaars tegen die verklaarden dat ze zojuist bijna van de sokken waren gereden door een mountainbiker die à la Cancellare over de veldwegen raasde..
Uiteraard hadden wij geen idee wie dat nou geweest kon zijn, en reden lachend door. ;)
En zo kwam er weer een einde aan de mountainbike-rit voor de zondag die uiteindelijk goed was voor net geen 75km.
Voor het filmpje van dit avontuur klik hier...
