Klein weekje na de zware rit in Malmedy stond alweer de volgende zware klimkoers op het programma. Ditmaal geen marathon maar een Cross Country (XC) wedstrijd vlak bij thuis. Oftewel het was weer tijd voor de ronde op de skiberg bij Snowworld Landgraaf. Vorig jaar hier nog de dubbel weten te pakken in de Funklasse, maar sinds dit jaar ben ik eindelijk ook licentiehouder en zou ik startten bij de Amateur/Sportklasse.
In de dagen voor de wedstrijd een paar keer gaan trainen op de berg en dan vooral om de vernieuwde ronde te verkennen, en ik kon maar één ding zeggen na woensdagavond. Geweldig mooi rondje!! Meer klimwerk, meer technische afdalingen en bijna geen vlakke brede paden meer. Zwaar en op sommige punten best tricky bochtenwerk, en dat met een kurkdroge ondergrond.
Bij de trouwe lezer zal nu wel een lampje gaan branden en weten wat ik nu ga zeggen. Juist, er was slecht weer op komst!
Zo werd de laatste keer verkennen op vrijdag dus een ritje tussen de buien door. Op de startklim schrok ik al gelijk, wat was met dit pad gebeurd? Overal losse stenen, mulle ondergrond en heel veel diepe watergeulen. De rest van het parcours was wel nog aardig goed te rijden maar het was wel al 'vettig' te noemen. Echt petje af trouwens voor alle vrijwilligers die op en om de berg de hele dag aan het werk zijn geweest om het parcours in topconditie te krijgen. Puik werk!!
Eenmaal van het parcours zo snel mogelijk huiswaarts gefietst om alles schoon te gaan maken...
In de dagen voor de wedstrijd een paar keer gaan trainen op de berg en dan vooral om de vernieuwde ronde te verkennen, en ik kon maar één ding zeggen na woensdagavond. Geweldig mooi rondje!! Meer klimwerk, meer technische afdalingen en bijna geen vlakke brede paden meer. Zwaar en op sommige punten best tricky bochtenwerk, en dat met een kurkdroge ondergrond.
Bij de trouwe lezer zal nu wel een lampje gaan branden en weten wat ik nu ga zeggen. Juist, er was slecht weer op komst!
Zo werd de laatste keer verkennen op vrijdag dus een ritje tussen de buien door. Op de startklim schrok ik al gelijk, wat was met dit pad gebeurd? Overal losse stenen, mulle ondergrond en heel veel diepe watergeulen. De rest van het parcours was wel nog aardig goed te rijden maar het was wel al 'vettig' te noemen. Echt petje af trouwens voor alle vrijwilligers die op en om de berg de hele dag aan het werk zijn geweest om het parcours in topconditie te krijgen. Puik werk!!
Eenmaal van het parcours zo snel mogelijk huiswaarts gefietst om alles schoon te gaan maken...
De vorm was prima zo bleek uit de laatste rit, de voorbereiding was goed, het materiaal nog extra aandacht gegeven gezien de slechte omstandigheden, en toch bleef ik een slecht gevoel houden voor deze wedstrijd. Helemaal toen ik op vrijdagavond in bed lag en hoorde hoe hard het begon te regen! En dit leek maar niet meer op te houden, pffff...
Zo was het dus veel te vroeg zaterdagochtend, en ging ik eigenlijk met tegenzin richting de inschrijving. Maar niet startten was geen optie! Hoe mooi het stuurbordje ook bij de fiets kleurde, de zin om ermee te gaan racen bleef afwezig. Toen maar op alle gemak richting Landgraaf gefietst waar ik snel wat bekenden tegen kwam. Beetje bijkletsen, beetje warming-up, nog een rondje door het startvak om vervolgens nog maar wat warming-up te doen.. Organisatie was schijnbaar nog niet helemaal klaar, en dus was onze start zeker een kwartier vertraagd.
Met een 47 man groot deelnemersveld vertrokken we dan toch eindelijk voor 75 minuten afzien op de Wilhelminaberg. Aangezien dit mijn eerste wedstrijd was moest ik helemaal van achteruit starten. Maar gelijk waar kon kroop ik ertussendoor naar voren, en zo gauw de klim van start ging was het koers! Links, rechts, overal probeerde ik erlangs te komen, echter de ondergrond liet het totaal niet toe. Leek ik voor de top eindelijk een goede inhaalreeks te maken kwam in een watergeul terecht, met veel zuigende modder en ik stond meteen helemaal vast. Dat werd dus verder rennen tot boven...
Dit was ook het scenario wat ik de komende twee rondes nog vaak zou zien terugkeren. Afstappen, lopen en weer verder aanmodderen. Genoeg renners voor mij hadden toch wel veel problemen in de technische stukken en scherpe bochten, zowel bergop als bergaf. Kwam zo zelf nooit lekker in mijn ritme, en verloor echt onnodig veel tijd. Erg jammer!
Zo was het dus veel te vroeg zaterdagochtend, en ging ik eigenlijk met tegenzin richting de inschrijving. Maar niet startten was geen optie! Hoe mooi het stuurbordje ook bij de fiets kleurde, de zin om ermee te gaan racen bleef afwezig. Toen maar op alle gemak richting Landgraaf gefietst waar ik snel wat bekenden tegen kwam. Beetje bijkletsen, beetje warming-up, nog een rondje door het startvak om vervolgens nog maar wat warming-up te doen.. Organisatie was schijnbaar nog niet helemaal klaar, en dus was onze start zeker een kwartier vertraagd.
Met een 47 man groot deelnemersveld vertrokken we dan toch eindelijk voor 75 minuten afzien op de Wilhelminaberg. Aangezien dit mijn eerste wedstrijd was moest ik helemaal van achteruit starten. Maar gelijk waar kon kroop ik ertussendoor naar voren, en zo gauw de klim van start ging was het koers! Links, rechts, overal probeerde ik erlangs te komen, echter de ondergrond liet het totaal niet toe. Leek ik voor de top eindelijk een goede inhaalreeks te maken kwam in een watergeul terecht, met veel zuigende modder en ik stond meteen helemaal vast. Dat werd dus verder rennen tot boven...
Dit was ook het scenario wat ik de komende twee rondes nog vaak zou zien terugkeren. Afstappen, lopen en weer verder aanmodderen. Genoeg renners voor mij hadden toch wel veel problemen in de technische stukken en scherpe bochten, zowel bergop als bergaf. Kwam zo zelf nooit lekker in mijn ritme, en verloor echt onnodig veel tijd. Erg jammer!
Vanaf ronde drie kwam er eindelijk wat plaats en begon de wedstrijd eindelijk ook echt voor mij. Beetje bij beetje schoof ik wat plekken op, en ik merkte dat ik echt goed de controle hield op de meest glibberige stukken. Nieuwe voorband met het profiel in de 'traction' richting gemonteerd leek zijn werk goed te doen!
In de voorlaatste ronde gebeurde niet heel veel, zover ik mij kan herinneren, ondanks dat die wel zeer constant en sterk aanvoelde. Maar bij het ingaan van de vijfde ronde haalde ik zowaar weer twee renners in, en zag ik er nog eens twee niet ver voor mij op de skihal-klim. Dit gat trok ik vrij snel en makkelijk dicht. Als groepje reden we zo samen de berg op. Maar ik wist, wil ik deze mannen voorblijven moet ik nu snel iets doen, en zo sprong ik nog voor de top weg en trok gelijk een groot gat!
Overal was het nu vol gas voor mij, en halverwege de ronde leek ik zelfs nog een renner te kunnen pakken. Dit lukte helaas net niet meer, maar ik zette wel veruit de snelste rondetijd neer voor mij deze wedstrijd. En nog mooier, ik kwam als 10e over de finish, iets wat ik echt niet meer had verwacht na die toch wel mislukte start-strategie met twee langzamere rondes op de verkeerde positie als gevolg.
Doelstelling dus bereikt, top 10. Zeer tevreden, en dat voor een eerste wedstrijd bij de Amateurs op een bijzonder zwaar parcours! Toch nog een mooie dag uiteindelijk geworden zo terwijl ik eigenlijk geen zin had en het alweer eens somber en slecht weer was tijdens de wedstrijd.
In de voorlaatste ronde gebeurde niet heel veel, zover ik mij kan herinneren, ondanks dat die wel zeer constant en sterk aanvoelde. Maar bij het ingaan van de vijfde ronde haalde ik zowaar weer twee renners in, en zag ik er nog eens twee niet ver voor mij op de skihal-klim. Dit gat trok ik vrij snel en makkelijk dicht. Als groepje reden we zo samen de berg op. Maar ik wist, wil ik deze mannen voorblijven moet ik nu snel iets doen, en zo sprong ik nog voor de top weg en trok gelijk een groot gat!
Overal was het nu vol gas voor mij, en halverwege de ronde leek ik zelfs nog een renner te kunnen pakken. Dit lukte helaas net niet meer, maar ik zette wel veruit de snelste rondetijd neer voor mij deze wedstrijd. En nog mooier, ik kwam als 10e over de finish, iets wat ik echt niet meer had verwacht na die toch wel mislukte start-strategie met twee langzamere rondes op de verkeerde positie als gevolg.
Doelstelling dus bereikt, top 10. Zeer tevreden, en dat voor een eerste wedstrijd bij de Amateurs op een bijzonder zwaar parcours! Toch nog een mooie dag uiteindelijk geworden zo terwijl ik eigenlijk geen zin had en het alweer eens somber en slecht weer was tijdens de wedstrijd.
Top-10 Amateurs 1e: Gijs Derksen 1h 19m 32.159 2e: Thijmen van de Vrede + 18.063 3e: Tom Hoekman + 58.677 4e: Mattijn Motshagen + 01m 32.909 5e: Guus Smits + 02m 37.925 6e: Peter van den Heuvel + 02m 38.391 7e: Frank Molenaar + 02m 41.319 8e: Erik Bolding + 02m 59.863 9e: Bas van de Vorst + 03m 21.384 10e: Harry Rasing + 03m 41.502 | But the winner is... Nu verwacht je natuurlijk klinkende namen te lezen als Kevin Pauwels, of Anne Terpstra, die beide elitewedstrijden met speels gemak naar zich toe trokken. Landgraaf 2013 was een wedstrijd met 2 gezichten, zaterdag nat, en zondag droog. Maar wie Landgraaf in 2012 had aangedaan, moest soms een keer met de ogen knipperen en knarsetandend terugschakelen! De grote winnaar van dit weekend waren namelijk de trailbouwers. De mannen van Discovery hebben een jaar lang met pikhouwelen en noeste arbeid deze toch al bijzondere berg voorzien van een nieuw stukje trail, waar menigeen zich op stukbeet maar waar menigeen ook z'n vingers bij aflikte. Lees verder... |
RSS-feed