Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover, de tweede editie van de mountainbikewedstrijd bij Snowworld in Landgraaf. Vorig jaar deze schitterende wedstrijd nog moeten missen, maar dit jaar stond ie toch echt als hoofddoel voor de zomer op mijn programma! Helaas niet als licentiehouder aan de start, maar daarom wel de lat hoog gelegd bij mijn doelstelling. Twee dagen Funklasse, en twee dagen op het podium moest het worden, met minder zou ik niet tevreden zijn!
De voorbereidingen verliepen geheel volgens plan al leek een enkelblessure toch nog even roet in het eten te gaan gooien voor dit event. Gelukkig net op tijd goed hersteld en uiteindelijk hebben de twee weken 'niks doen' geen negatieve invloed gehad op mijn trainingsopbouw.
Op vrijdagavond toen het parcours volledig geprepareerd was voor het race-weekend kon mijn verkenning beginnen.
Het parcours was ten opzicht van vorig jaar nog iets mooier geworden. Een zeer leuke technische afdaling plus een zeer lastig maar kort klimmetje was erbij gekomen, de zogenoemde ‘Forest-Climb’. Helaas was er weer eens veel regen gevallen en lag het er allemaal zeer nat bij! Op dat technisch klimmetje na was alles wel nog gewoon te rijden.
Eigenlijk maakte die modder het parcours wel helemaal af bedacht ik mij opeens, nu bevatte het rondje namelijk écht alle ingrediënten die in mountainbike-parcours horen te zitten!
Zeer enthousiast fietste ik naar huis en het kon voor mij nu niet snel genoeg zaterdagmiddag 16:30uur zijn…
De voorbereidingen verliepen geheel volgens plan al leek een enkelblessure toch nog even roet in het eten te gaan gooien voor dit event. Gelukkig net op tijd goed hersteld en uiteindelijk hebben de twee weken 'niks doen' geen negatieve invloed gehad op mijn trainingsopbouw.
Op vrijdagavond toen het parcours volledig geprepareerd was voor het race-weekend kon mijn verkenning beginnen.
Het parcours was ten opzicht van vorig jaar nog iets mooier geworden. Een zeer leuke technische afdaling plus een zeer lastig maar kort klimmetje was erbij gekomen, de zogenoemde ‘Forest-Climb’. Helaas was er weer eens veel regen gevallen en lag het er allemaal zeer nat bij! Op dat technisch klimmetje na was alles wel nog gewoon te rijden.
Eigenlijk maakte die modder het parcours wel helemaal af bedacht ik mij opeens, nu bevatte het rondje namelijk écht alle ingrediënten die in mountainbike-parcours horen te zitten!
Zeer enthousiast fietste ik naar huis en het kon voor mij nu niet snel genoeg zaterdagmiddag 16:30uur zijn…
Zaterdag 16 juni – Funklasse - Racedag 1
Toch wel een duidelijk spanning te voelen deze ochtend besloot ik om al vroeg richting de skiberg te gaan om mijn startbewijs af te halen en de ronde nog eens te verkennen. Ditmaal niet per fiets maar gewoon te voet.
Dit was een goede keuze want het parcours lag er nu nog natter en glibberiger bij als vrijdagavond het geval was.
De vrije training voor alle renners maakte het er ook niet beter op, velen bestempelden de technische afdaling dan ook al als niet te rijden. De ‘Forest-Climb’ was omhoog lopend nu zelfs een ware uitdaging geworden!
En er was ook nog meer regen op komst dus dat beloofde wat voor mijn wedstrijd laat in de middag.
Warming-up voor de wedstrijd hield ik dan ook maar kort, want in de regen schiet dit niet echt op…
En toen was eindelijk het moment daar, het opstellen voor de start uitkijkend op de de hal van Snowworld!
Wel apart om een wedstrijd te rijden op een parcours waar je toch wel geregeld komt om te trainen. Echte thuis-wedstrijd!
Mijn taktiek was voluit mee gaan op de startklim zodat ik hoe dan ook met de eerste aan de afdaling kon beginnen. Kopstart was ik niet van plan want wilde eerste even kijken hoe sterk de concurrentie zou zijn. Iets wat zeer snel duidelijk word op een klim langs een indoor-skipiste omhoog!
Dit was een goede keuze want het parcours lag er nu nog natter en glibberiger bij als vrijdagavond het geval was.
De vrije training voor alle renners maakte het er ook niet beter op, velen bestempelden de technische afdaling dan ook al als niet te rijden. De ‘Forest-Climb’ was omhoog lopend nu zelfs een ware uitdaging geworden!
En er was ook nog meer regen op komst dus dat beloofde wat voor mijn wedstrijd laat in de middag.
Warming-up voor de wedstrijd hield ik dan ook maar kort, want in de regen schiet dit niet echt op…
En toen was eindelijk het moment daar, het opstellen voor de start uitkijkend op de de hal van Snowworld!
Wel apart om een wedstrijd te rijden op een parcours waar je toch wel geregeld komt om te trainen. Echte thuis-wedstrijd!
Mijn taktiek was voluit mee gaan op de startklim zodat ik hoe dan ook met de eerste aan de afdaling kon beginnen. Kopstart was ik niet van plan want wilde eerste even kijken hoe sterk de concurrentie zou zijn. Iets wat zeer snel duidelijk word op een klim langs een indoor-skipiste omhoog!
Maar één renner ging er eigenlijk echt rap vandoor na het startschot, en het leek erop dat het volledig op het buitenblad naar boven zou worden de eerste ronde. Ik kon wel vrij gemakkelijk volgen maar toen het eenmaal steiler en drassiger werd viel het tempo een stuk terug. Gelukkig.
Eenmaal in de afdaling zag ik in de eerste 'switch-back bocht' al dat we met z’n tweeën een gat hadden op de rest.
Prima start dus! De rijder voor mij, Bart Jacobs, hield het tempo redelijk hoog maar ik zag wel dat hij het lastiger had op de technische stukken. Halverwege de eerste ronde ging ik dan ook bij hem voorbij en was ik de leider in de wedstrijd.
Vrij zicht vooruit, ideale lijn zoeken in de blubber, beter. Maar nog vloog ik van links naar rechts over de paden, ergens herstellen op deze ronde in de modder was er dan ook zeker niet bij.
Op het laatste stukje van de tweede beklimming, dat over klinkers liep, werd ik gelijk even in praktijk erop attent gemaakt dat ik voorzichtig moest zijn... Door de regen was alles namelijk zo glad dat ik zelfs bergop bijna een schuiver maakte.
Toch ging ik alle afdalingen in zoals ik normaal ook doe tijdens mijn trainingsrondes en nog voor het einde van de eerste ronde hing ik nog bijna twee keer in de linten/hekken. Bij de tweede schuiver was het een wonder dat ik de fiets nog recht kon houden! Beide wielen schoten namelijk gelijk weg op het spiegelgladde asfalt waar een vrij scherpe bocht gemaakt moest worden direct na een afdaling...
Boven aan de zwaarste klim stonden, ondanks het gure weer, mijn ouders en enkele bekenden de hele wedstrijd lang mij aan te moedigen. Tevens lieten ze weten dat ik genoeg voorsprong had en rustig aan kon doen. Top!
Dat de rem erop ging was sowieso al duidelijk, want wilde niet vallen omdat ik zondags nog eens moest rijden.
Toch ging het aan het einde van ronde 2 fout. Op een steil stuk bergaf even met het voorwiel op een wortel en daar ging ik, stuur dubbel en erover. Bam, dat was geen zachte landing!
Toch dacht ik alleen maar aan de bike checken.. Geen schade,ok.. Snel verder dan!
Alleen nog sneller deed mijn linker hand nu pijn, en behoorlijk! De schrammen op mijn been had ik niet eens door.
De tweede helft van de wedstrijd werd zo dus meer een survival dan een race, maar je ligt op kop dus je voelt toch telkens druk, je moet wel! Mijn voorsprong was echter zo groot dat ik nooit meer in de problemen ben geraakt en zo haalde ik toch wel makkelijk de overwinning binnen op de zaterdag. Mijn eerste podiumplaats was een feit!
Nu was het hopen op een goed en snel herstel. De wedstrijd was door de omstandigheden echt loodzwaar geworden, en over mijn vingers had ik ook geen goed gevoel. Erg pijnlijk! Een korte check door de EHBO gaf gelukkig wel aan dat er niks gebroken leek te zijn.
Eenmaal in de afdaling zag ik in de eerste 'switch-back bocht' al dat we met z’n tweeën een gat hadden op de rest.
Prima start dus! De rijder voor mij, Bart Jacobs, hield het tempo redelijk hoog maar ik zag wel dat hij het lastiger had op de technische stukken. Halverwege de eerste ronde ging ik dan ook bij hem voorbij en was ik de leider in de wedstrijd.
Vrij zicht vooruit, ideale lijn zoeken in de blubber, beter. Maar nog vloog ik van links naar rechts over de paden, ergens herstellen op deze ronde in de modder was er dan ook zeker niet bij.
Op het laatste stukje van de tweede beklimming, dat over klinkers liep, werd ik gelijk even in praktijk erop attent gemaakt dat ik voorzichtig moest zijn... Door de regen was alles namelijk zo glad dat ik zelfs bergop bijna een schuiver maakte.
Toch ging ik alle afdalingen in zoals ik normaal ook doe tijdens mijn trainingsrondes en nog voor het einde van de eerste ronde hing ik nog bijna twee keer in de linten/hekken. Bij de tweede schuiver was het een wonder dat ik de fiets nog recht kon houden! Beide wielen schoten namelijk gelijk weg op het spiegelgladde asfalt waar een vrij scherpe bocht gemaakt moest worden direct na een afdaling...
Boven aan de zwaarste klim stonden, ondanks het gure weer, mijn ouders en enkele bekenden de hele wedstrijd lang mij aan te moedigen. Tevens lieten ze weten dat ik genoeg voorsprong had en rustig aan kon doen. Top!
Dat de rem erop ging was sowieso al duidelijk, want wilde niet vallen omdat ik zondags nog eens moest rijden.
Toch ging het aan het einde van ronde 2 fout. Op een steil stuk bergaf even met het voorwiel op een wortel en daar ging ik, stuur dubbel en erover. Bam, dat was geen zachte landing!
Toch dacht ik alleen maar aan de bike checken.. Geen schade,ok.. Snel verder dan!
Alleen nog sneller deed mijn linker hand nu pijn, en behoorlijk! De schrammen op mijn been had ik niet eens door.
De tweede helft van de wedstrijd werd zo dus meer een survival dan een race, maar je ligt op kop dus je voelt toch telkens druk, je moet wel! Mijn voorsprong was echter zo groot dat ik nooit meer in de problemen ben geraakt en zo haalde ik toch wel makkelijk de overwinning binnen op de zaterdag. Mijn eerste podiumplaats was een feit!
Nu was het hopen op een goed en snel herstel. De wedstrijd was door de omstandigheden echt loodzwaar geworden, en over mijn vingers had ik ook geen goed gevoel. Erg pijnlijk! Een korte check door de EHBO gaf gelukkig wel aan dat er niks gebroken leek te zijn.
2. Patrick Muurmans -- 1. Harry Rasing -- 3. Philip Gante
Zondag 17 juni – Funklasse racedag 2
Wakker worden met een been wat erg stijf aan voelt, ook door de val, en twee dikke vingers die slecht te buigen zijn beloofd niet veel goeds voor racedag twee. Ik besloot na het ontbijt om maar eens rustig een stukje te gaan fietsen.
Benen wat los trappen en nog belangrijker, checken of ik met mijn hand überhaupt wel het stuur stevig kon vasthouden.
Het zonnetje scheen deze dag wel heerlijk, en de eerste kilometers op de fiets vielen niks tegen. Ik besloot weer even langs de skiberg te gaan. Daar aangekomen zag ik al snel dat het parcours echt goed was opgedroogd, en met mijn hand ging het ook wel. Zeer goede boost voor het moraal dus!
Duidelijk zijn er vandaag meer deelnemers aan de start bij de Funklasse dus het beloofd een mooie wedstrijd te worden op een prachtig parcours dat er nu ook nog eens perfect bij lag!
En zo vlogen we weer richting die verschrikkelijk klim langs de skihal omhoog. De groep bleef nu duidelijk dichter bij elkaar, er werd ook meer gestreden voor een goede uitgangspositie al vroeg in de wedstrijd. Tempo kon ik prima volgen en als derde kwam ik boven, benen waren prima hersteld!
De rijder op kop leek wat van plan te zijn, en op elk vlak stuk parcours zette hij dan ook stevig aan. Soms liet ik even een gaatje, maar op de technische afdaling voerde ik gelijk de druk op en zat ik weer in zijn wiel. Dalen ging namelijk echt super nu het droog was, wat een wereld van verschil met de dag ervoor!
Benen wat los trappen en nog belangrijker, checken of ik met mijn hand überhaupt wel het stuur stevig kon vasthouden.
Het zonnetje scheen deze dag wel heerlijk, en de eerste kilometers op de fiets vielen niks tegen. Ik besloot weer even langs de skiberg te gaan. Daar aangekomen zag ik al snel dat het parcours echt goed was opgedroogd, en met mijn hand ging het ook wel. Zeer goede boost voor het moraal dus!
Duidelijk zijn er vandaag meer deelnemers aan de start bij de Funklasse dus het beloofd een mooie wedstrijd te worden op een prachtig parcours dat er nu ook nog eens perfect bij lag!
En zo vlogen we weer richting die verschrikkelijk klim langs de skihal omhoog. De groep bleef nu duidelijk dichter bij elkaar, er werd ook meer gestreden voor een goede uitgangspositie al vroeg in de wedstrijd. Tempo kon ik prima volgen en als derde kwam ik boven, benen waren prima hersteld!
De rijder op kop leek wat van plan te zijn, en op elk vlak stuk parcours zette hij dan ook stevig aan. Soms liet ik even een gaatje, maar op de technische afdaling voerde ik gelijk de druk op en zat ik weer in zijn wiel. Dalen ging namelijk echt super nu het droog was, wat een wereld van verschil met de dag ervoor!
Met drie man hadden we een klein gat op de rest begonnen aan de tweede lange klim, maar gelijk viel het hier stil. Even twijfelde ik, maar besloot snel om zonder om te kijken door de trappen. Bij de aankomst boven bleek dit goed te zijn voor een gat van 10sec., een zelfde wedstrijdverloop als de dag ervoor dus.
De rondes vlogen zo eigenlijk voorbij, nooit kwam ik ergens in de problemen en ik kon nu precies op de plaatsen drinken en een gelletje pakken waar ik het van te voren had ingeplant. Wat een genot een droog parcours!
De laatste keer de berg op had ik wel het idee dat ik qua tempo niet echt hard meer ging, en door de speaker hoorde ik dat er twee rijders achter mij aan het jagen waren en mij konden zien rijden.
Uiteindelijk heb ik nooit meer iemand gezien of gehoord en kwam ik met ruim 30sec. voorsprong als eerste over de finish na precies 58 minuten wedstrijd. Weer 4 rondes net als de eerste dag, nu alleen meer als 6 minuten sneller.
Doelstelling bereikt, maar twee keer eerste worden en daarmee dus ook het algemeen klassement winnen had ik echt niet verwacht. Helemaal blij met mijn prestatie natuurlijk!
Mijn aanwezige ‘fans’ deze dag dus niet teleurgesteld, en zo hadden zij de skiberg absoluut niet voor niks beklommen deze dag... Nogmaals bedankt mensen!
De rondes vlogen zo eigenlijk voorbij, nooit kwam ik ergens in de problemen en ik kon nu precies op de plaatsen drinken en een gelletje pakken waar ik het van te voren had ingeplant. Wat een genot een droog parcours!
De laatste keer de berg op had ik wel het idee dat ik qua tempo niet echt hard meer ging, en door de speaker hoorde ik dat er twee rijders achter mij aan het jagen waren en mij konden zien rijden.
Uiteindelijk heb ik nooit meer iemand gezien of gehoord en kwam ik met ruim 30sec. voorsprong als eerste over de finish na precies 58 minuten wedstrijd. Weer 4 rondes net als de eerste dag, nu alleen meer als 6 minuten sneller.
Doelstelling bereikt, maar twee keer eerste worden en daarmee dus ook het algemeen klassement winnen had ik echt niet verwacht. Helemaal blij met mijn prestatie natuurlijk!
Mijn aanwezige ‘fans’ deze dag dus niet teleurgesteld, en zo hadden zij de skiberg absoluut niet voor niks beklommen deze dag... Nogmaals bedankt mensen!
Wat de toekomst nu brengt, ik hoop zo snel mogelijk een Amateur-licentie, want ik kan de zin: “Jij moet een licentie nemen” nu echt niet meer aanhoren. Hahaha… ;)
Al met al een top-weekend gehad in Landgraaf, een aantal leuke nieuwe mensen leren kennen, geen materiaalpech gehad en kunnen concluderen dat ik mijzelf juist kan voorbereiden richting een hoofddoel. Al was dit eigenlijk ook al duidelijk na de Transalp in 2011.
Al met al een top-weekend gehad in Landgraaf, een aantal leuke nieuwe mensen leren kennen, geen materiaalpech gehad en kunnen concluderen dat ik mijzelf juist kan voorbereiden richting een hoofddoel. Al was dit eigenlijk ook al duidelijk na de Transalp in 2011.
