Etappe 6: Alleghe - San Martino di Castrozza, Donderdag 21. juli 2011
Hoogteprofiel etappe 6. Totale afstand: 73.38km met 3156 positieve hoogtemeters en 2650 negatieve.
6.1 Vol goede moed op naar etappe 6
Vandaag stond de derde zware etappe op rij op de planning, en weer een echte klimmersrit want ik telde maarliefst elf beklimming in het hoogteprofiel. Alles vrij korte maar steile klimmetjes zouden het zijn, iets waar ik wel van hou en me gelijk liet denken aan een marathon in de Ardennen. Alleen was ik wel niet helemaal blij met het feit dat mijn fiets na de zware rit van gisteren eigenlijk amper onderhoud had gehad, en veel tijd om er nog iets aan te doen was er niet in de ochtend.
Omdat we met pendelbussen richting het ontbijt en de start moesten was de ochtend vrij hectisch, amper tijd om te eten hadden we nog over, en de fiets in orde maken moest nu in het startvak gebeuren. Gelukkig nam Gène deze taak voor beide fietsen opzich, en in de tussentijd ging ik naar de EHBO.
Zo kwam toch nog alles goed voor de start en stonden we deze dag weer mooi vooraan in startvak B, evenals team Youtubeless die het ook gewoon goed deden tijdens deze zware meerdaagse mountainbike wedstrijd.
Vandaag stond de derde zware etappe op rij op de planning, en weer een echte klimmersrit want ik telde maarliefst elf beklimming in het hoogteprofiel. Alles vrij korte maar steile klimmetjes zouden het zijn, iets waar ik wel van hou en me gelijk liet denken aan een marathon in de Ardennen. Alleen was ik wel niet helemaal blij met het feit dat mijn fiets na de zware rit van gisteren eigenlijk amper onderhoud had gehad, en veel tijd om er nog iets aan te doen was er niet in de ochtend.
Omdat we met pendelbussen richting het ontbijt en de start moesten was de ochtend vrij hectisch, amper tijd om te eten hadden we nog over, en de fiets in orde maken moest nu in het startvak gebeuren. Gelukkig nam Gène deze taak voor beide fietsen opzich, en in de tussentijd ging ik naar de EHBO.
Zo kwam toch nog alles goed voor de start en stonden we deze dag weer mooi vooraan in startvak B, evenals team Youtubeless die het ook gewoon goed deden tijdens deze zware meerdaagse mountainbike wedstrijd.
 Startklim... |
 Laatste stukje dalen tot aan de finish... |
6.2 Rommelige start
De start verliep deze keer erg rommelig, achter mij was er zelfs snel een valpartij omdat er toch vrij hard in het begin over het asfalt gereden werd. Was dan ook blij toen het eindelijk bergopwaarts ging en het veld snel uit elkaar viel. Alleen jammer dat dan de eerste beste klim in het bos gelijk zo steil en lastig was dat er gelopen moest worden.
Een tijdje blijven we dus in de drukte hangen, wat zeker niet altijd even makkelijk is op de modderige bospaden met veel wortels en soms diepe afgronden naast de paden.
De zeer afwisselende route is echt een genot om te fietsen de eerste 25km, en het landschap plus de modderpaden doen me serieus aan de Ardennen denken. De beklimming naar de eerste bevoorrading is alleen eentje waar we weer moeten gaan ‘Schieben’. Oftewel de fiets op de rug en klimmen maar. Waar ik dat eerst nog niet zo erg vond begon ik het nu ook wel een beetje als vervelend te ervaren, het doet namelijk best wel pijn in de benen dat klauteren over gladde stenen. Maar zo gauw ik weer op de fiets zat en ff een lichte versnelling rond trapte voelde de benen gelijk weer goed aan, klaar voor de volgende klim!
Zo baande team Motkinne zich een weg door de 6e etappe, al merkte ik opeens wel dat ik bij de langere beklimmingen telkens verder en verder op Gène uitliep. Graag wou ik hem helpen, maar ik had nou ook niet gelijk zoveel over om hem te gaan duwen of slepen bergop. Enige wat ik kon doen was zijn rugzak overnemen, en dat vond hij dan ook een goed idee.
De start verliep deze keer erg rommelig, achter mij was er zelfs snel een valpartij omdat er toch vrij hard in het begin over het asfalt gereden werd. Was dan ook blij toen het eindelijk bergopwaarts ging en het veld snel uit elkaar viel. Alleen jammer dat dan de eerste beste klim in het bos gelijk zo steil en lastig was dat er gelopen moest worden.
Een tijdje blijven we dus in de drukte hangen, wat zeker niet altijd even makkelijk is op de modderige bospaden met veel wortels en soms diepe afgronden naast de paden.
De zeer afwisselende route is echt een genot om te fietsen de eerste 25km, en het landschap plus de modderpaden doen me serieus aan de Ardennen denken. De beklimming naar de eerste bevoorrading is alleen eentje waar we weer moeten gaan ‘Schieben’. Oftewel de fiets op de rug en klimmen maar. Waar ik dat eerst nog niet zo erg vond begon ik het nu ook wel een beetje als vervelend te ervaren, het doet namelijk best wel pijn in de benen dat klauteren over gladde stenen. Maar zo gauw ik weer op de fiets zat en ff een lichte versnelling rond trapte voelde de benen gelijk weer goed aan, klaar voor de volgende klim!
Zo baande team Motkinne zich een weg door de 6e etappe, al merkte ik opeens wel dat ik bij de langere beklimmingen telkens verder en verder op Gène uitliep. Graag wou ik hem helpen, maar ik had nou ook niet gelijk zoveel over om hem te gaan duwen of slepen bergop. Enige wat ik kon doen was zijn rugzak overnemen, en dat vond hij dan ook een goed idee.
 Bijna boven op de Baita Segantini, laatste beklimming van dag 6... |
 Begin van de laatste afdaling die dag... |
6.3 Zesde etappe word mooier en mooier
De laatste klim kwam nu bijna inzicht maar eerst kregen we nog een afdaling voorgeschoteld die serieus de mooiste afdaling was die ik ooit gereden heb. Het begon als een singletrack door weilanden, en langzaam ging het over in een zeer steile helling bezaaid met wortels.
Gelijk zag ik veel renners van de fietsen gaan maar ik probeerde zolang mogelijk door te rijden, en helemaal links van de lopende renners baande ik me een weg over het worteltapijt. Alles lukte en toen de wortels ingeruild worden voor grote, mooi afgeronde stenen kreeg ik echt het idee dat ik ergens op een Wereld-Beker-parkoers aan het rijden was met een rock-garden. Ook dit lukte allemaal zonder ook maar een keer een voetje aan de grond te hoeven zetten, en mijn dag/rit kon niet meer stuk! Hoe gaaf kan een afdaling zijn? Schitterend!
Na de tweede bevoorrading gaat het gelijk bergop richting Baita Segantini, wederom een lange klim met een prachtig landschap eromheen. De ruim 10km lange afdaling die hierbij hoorde en ons tot de finish in San Martino di Castrozza zou leiden was eveneens net zo mooi. Deze afdaling begon eerst op asfalt maar ging al snel over op een ruig weiland met verraderlijke gaten erin en tussen het gras verscholen stenen. Eenmaal weer tussen de bomen ging de afdaling over in een singletrack afgewisseld met snelle schotterpaden. Als toetje reden we nog een weilanden vol met bultjes die het afdaling echt lieten lijken op een achtbaanrit.. Net zoals de dag ervoor in de briefing werd verteld, super dus!
De laatste klim kwam nu bijna inzicht maar eerst kregen we nog een afdaling voorgeschoteld die serieus de mooiste afdaling was die ik ooit gereden heb. Het begon als een singletrack door weilanden, en langzaam ging het over in een zeer steile helling bezaaid met wortels.
Gelijk zag ik veel renners van de fietsen gaan maar ik probeerde zolang mogelijk door te rijden, en helemaal links van de lopende renners baande ik me een weg over het worteltapijt. Alles lukte en toen de wortels ingeruild worden voor grote, mooi afgeronde stenen kreeg ik echt het idee dat ik ergens op een Wereld-Beker-parkoers aan het rijden was met een rock-garden. Ook dit lukte allemaal zonder ook maar een keer een voetje aan de grond te hoeven zetten, en mijn dag/rit kon niet meer stuk! Hoe gaaf kan een afdaling zijn? Schitterend!
Na de tweede bevoorrading gaat het gelijk bergop richting Baita Segantini, wederom een lange klim met een prachtig landschap eromheen. De ruim 10km lange afdaling die hierbij hoorde en ons tot de finish in San Martino di Castrozza zou leiden was eveneens net zo mooi. Deze afdaling begon eerst op asfalt maar ging al snel over op een ruig weiland met verraderlijke gaten erin en tussen het gras verscholen stenen. Eenmaal weer tussen de bomen ging de afdaling over in een singletrack afgewisseld met snelle schotterpaden. Als toetje reden we nog een weilanden vol met bultjes die het afdaling echt lieten lijken op een achtbaanrit.. Net zoals de dag ervoor in de briefing werd verteld, super dus!
Laatste afdaling die zeker met een achtbaanrit vergeleken kon worden. En dat bijna 10km lang, geweldig!
6.4 Finish nummero zes is een feit
Zeer voldaan bereikte we de finish van dag 6 en gingen gelijk over op onze dagelijkse ‘to-do’ dingetjes. Aangezien in San Martino di Castrozza weer alles lekker dicht bij elkaar lag kon er veel worden gedaan in de uren na de rit. Ook kon ik vaststellen dat het nieuwe zadel en de bezoekjes aan de EHBO mij goed deden en ik had dus geen enkele reden meer had om ook maar ergens over te klagen. Wat is het toch fijn zo’n Transalp, en vooral het alleen maar bezig zijn met mountainbiken, heerlijk!!
Zeer voldaan bereikte we de finish van dag 6 en gingen gelijk over op onze dagelijkse ‘to-do’ dingetjes. Aangezien in San Martino di Castrozza weer alles lekker dicht bij elkaar lag kon er veel worden gedaan in de uren na de rit. Ook kon ik vaststellen dat het nieuwe zadel en de bezoekjes aan de EHBO mij goed deden en ik had dus geen enkele reden meer had om ook maar ergens over te klagen. Wat is het toch fijn zo’n Transalp, en vooral het alleen maar bezig zijn met mountainbiken, heerlijk!!
6.5 Rit gegevens van etappe 6
|
|
