Etappe 4: Brixen - St. Vigil, Dinsdag 19. juli 2011
Hoogteprofiel etappe 4. Totale afstand: 72,13km met 3504 positieve hoogtemeters en 2870 negatieve.
4.1 Fijne ochtend voor de Koninginnerit
Goedemorgen! Dit was eigenlijk mijn eerste gedachte toen ik wakker werd in de grote sporthal in Brixen. Eindelijk had ik goed geslapen, was het ontbijt weer bijna naast het bed en scheen zelfs de zon al. Laat die Koninginnerit dus maar van start gaan!
Bij het ontbijt maakte ik ook voor het eerst kennis met de rijkelijk gevulde pap die dagelijks voor ons gemaakt werd door P. Jentschura. Ondanks dat er misschien iets teveel kruiden overheen waren gegooid smaakte het me toch erg goed, in ieder geval beter als de broodjes die dagelijks het ontbijt vormde. Deze pap zou een blijvertje worden voor mij de rest van TA.
Mooi op tijd stonden we vandaag aan de start en ik had er echt zin in. Al was het ook wel een beetje spannend want in deze rit moesten maarliefst 3504 positieve hoogtemeters overwonnen worden, iets wat ik nog nooit eerder met een mountainbike had gedaan.
Goedemorgen! Dit was eigenlijk mijn eerste gedachte toen ik wakker werd in de grote sporthal in Brixen. Eindelijk had ik goed geslapen, was het ontbijt weer bijna naast het bed en scheen zelfs de zon al. Laat die Koninginnerit dus maar van start gaan!
Bij het ontbijt maakte ik ook voor het eerst kennis met de rijkelijk gevulde pap die dagelijks voor ons gemaakt werd door P. Jentschura. Ondanks dat er misschien iets teveel kruiden overheen waren gegooid smaakte het me toch erg goed, in ieder geval beter als de broodjes die dagelijks het ontbijt vormde. Deze pap zou een blijvertje worden voor mij de rest van TA.
Mooi op tijd stonden we vandaag aan de start en ik had er echt zin in. Al was het ook wel een beetje spannend want in deze rit moesten maarliefst 3504 positieve hoogtemeters overwonnen worden, iets wat ik nog nooit eerder met een mountainbike had gedaan.
4.2 Extreem langdurende startklim
De startklim was gelijk goed voor 900hm verdeeld over bijna 18km klimwerk. Echt steil werd de klim echter nooit maar voordat we boven waren leek wel een eeuwigheid te duren. De stilte in het peloton tijdens zo’n lange klim viel me trouwens wel erg op toen. Een laptop op het stuur gemonteerd zou nu wel handig zijn geweest om alvast wat verslagen te tikken dacht ik bij mezelf.
Na een klim van meer dan anderhalf uur kon het mountainbiken eindelijk gaan beginnen hoopte ik. Deze hoop werd al snel werkelijkheid, want de route leidde ons over werkelijk schitterende paden en technische afdalingen! Wel doken de beklimming telkens weer veel te snel voor ons op, maar eigenlijk liep het bij zowel Gène als mijzelf gewoon lekker. Dus zo’n probleem waren die bergen eigenlijk niet.
Wel werden de beklimming steeds steiler en lastiger qua ondergrond. Twee keer ben ik dan ook helaas van mijn fiets moeten stappen omdat ik toch net te kort kwam met het 26-36 verzet. Iets wat wel een beetje aan mij knaagde want Gène kwam wel overal fietsend boven met de picollo, oftewel een 22-34 verzet.
Na wederom een schitterende afdaling te hebben gereden met halverwege een soort van drop-off erin konden we ons gaan opmaken voor de laatste klim van de dag, op papier. Voor het eerst deze Transalp keek ik nu ook eens ff naar de schijven van mijn remmen. Als deze het namelijk net zo zwaar als mijn armen hadden gehad dan denk dat ze op momenten echt roodgloeiend moeten zijn geweest. Gelukkig viel dit wel mee, en dat gaf uiteraard veel vertrouwen in het materiaal!
De startklim was gelijk goed voor 900hm verdeeld over bijna 18km klimwerk. Echt steil werd de klim echter nooit maar voordat we boven waren leek wel een eeuwigheid te duren. De stilte in het peloton tijdens zo’n lange klim viel me trouwens wel erg op toen. Een laptop op het stuur gemonteerd zou nu wel handig zijn geweest om alvast wat verslagen te tikken dacht ik bij mezelf.
Na een klim van meer dan anderhalf uur kon het mountainbiken eindelijk gaan beginnen hoopte ik. Deze hoop werd al snel werkelijkheid, want de route leidde ons over werkelijk schitterende paden en technische afdalingen! Wel doken de beklimming telkens weer veel te snel voor ons op, maar eigenlijk liep het bij zowel Gène als mijzelf gewoon lekker. Dus zo’n probleem waren die bergen eigenlijk niet.
Wel werden de beklimming steeds steiler en lastiger qua ondergrond. Twee keer ben ik dan ook helaas van mijn fiets moeten stappen omdat ik toch net te kort kwam met het 26-36 verzet. Iets wat wel een beetje aan mij knaagde want Gène kwam wel overal fietsend boven met de picollo, oftewel een 22-34 verzet.
Na wederom een schitterende afdaling te hebben gereden met halverwege een soort van drop-off erin konden we ons gaan opmaken voor de laatste klim van de dag, op papier. Voor het eerst deze Transalp keek ik nu ook eens ff naar de schijven van mijn remmen. Als deze het namelijk net zo zwaar als mijn armen hadden gehad dan denk dat ze op momenten echt roodgloeiend moeten zijn geweest. Gelukkig viel dit wel mee, en dat gaf uiteraard veel vertrouwen in het materiaal!
 Actiefoto gemaakt tijdens een lastig maar mooi stuk singletrack.. |
 Afdaling richting Zwischenwasser... |
4.3 Slot van de vierde etappe
Vol goede moed begonnen we zo aan de laatste klim die in het begin over asfalt liep richting het plaatsje Costa. Omdat dit vrij makkelijk ging was ik in gedachten al de kilometers aan het aftellen tot de top. Foute gedachte bleek al snel want de klim werd opeens wel heel snel technischer en ontzettend steil. Al snel reed ik vol in het rood, maar de snelheid leek alleen maar langzamer te worden. Toch zag ik renners om me heen die nog veel langzamer gingen en die vooral nog meer aan het afzien waren als ikzelf. Gène kon ook goed meekomen en we lieten op dit stuk route dan ook nog aardig wat mensen achter ons. Smetje op deze klim was alleen het feit dat ik de laatste 50m toch weer ff van de bike moest, grrrr.
Vlak voor we boven waren kwam er opeens nog een motor met sirene voorbij, wat niet veel goeds voorspelde. Een crash vroeg in de afdaling was hiervoor de aanleiding bleek al snel. Alleen apart dat het ongeluk op een stuk was gebeurd dat niet eens zo lastig leek te zijn, maar door vermoeidheid maak je nu eenmaal sneller een foutje als wanneer je nog fris bent. Toch gingen we hierdoor zelf niet langzamer afdalen had ik het idee, we roken immers de finish. Plus waren we ondertussen toch ook wel al een beetje gewend aan de snelle en vaak steile afdalingen in de Alpen waardoor de snelheid toch vaker iets hoger opliep nu.
Alles ging bergafwaarts prima en ik was dan ook overtuigd dat we St. Vigil zo zouden binnenrijden om te finishen. Maar schijnbaar had ik het routekaartje de avond ervoor toch niet zo goed bestudeerd want opeens doken er nog enkele onaangename verrassing voor ons. En wel in de vorm van enkele steile klimmetjes. Echt lang waren ze nooit, maar als je nog niet alle energie verbruikt had deze rit had je dat nu zeker wel!
Met een super voldaan gevoel rolden we uiteindelijk na dik 5 uur over de finish, de eerste helft van de Transalp zat erop nu!
Vol goede moed begonnen we zo aan de laatste klim die in het begin over asfalt liep richting het plaatsje Costa. Omdat dit vrij makkelijk ging was ik in gedachten al de kilometers aan het aftellen tot de top. Foute gedachte bleek al snel want de klim werd opeens wel heel snel technischer en ontzettend steil. Al snel reed ik vol in het rood, maar de snelheid leek alleen maar langzamer te worden. Toch zag ik renners om me heen die nog veel langzamer gingen en die vooral nog meer aan het afzien waren als ikzelf. Gène kon ook goed meekomen en we lieten op dit stuk route dan ook nog aardig wat mensen achter ons. Smetje op deze klim was alleen het feit dat ik de laatste 50m toch weer ff van de bike moest, grrrr.
Vlak voor we boven waren kwam er opeens nog een motor met sirene voorbij, wat niet veel goeds voorspelde. Een crash vroeg in de afdaling was hiervoor de aanleiding bleek al snel. Alleen apart dat het ongeluk op een stuk was gebeurd dat niet eens zo lastig leek te zijn, maar door vermoeidheid maak je nu eenmaal sneller een foutje als wanneer je nog fris bent. Toch gingen we hierdoor zelf niet langzamer afdalen had ik het idee, we roken immers de finish. Plus waren we ondertussen toch ook wel al een beetje gewend aan de snelle en vaak steile afdalingen in de Alpen waardoor de snelheid toch vaker iets hoger opliep nu.
Alles ging bergafwaarts prima en ik was dan ook overtuigd dat we St. Vigil zo zouden binnenrijden om te finishen. Maar schijnbaar had ik het routekaartje de avond ervoor toch niet zo goed bestudeerd want opeens doken er nog enkele onaangename verrassing voor ons. En wel in de vorm van enkele steile klimmetjes. Echt lang waren ze nooit, maar als je nog niet alle energie verbruikt had deze rit had je dat nu zeker wel!
Met een super voldaan gevoel rolden we uiteindelijk na dik 5 uur over de finish, de eerste helft van de Transalp zat erop nu!
 Weer bijna een beklimming overwonnen... |
 MotKinne voluit in een van de laatste beklimming van de vierde etappe. |
4.4 Een zware rit word beloond
Na snel wat te hebben gegeten zochten we de douches op in de hoop deze keer wel eens warm water te hebben, en dit kregen we ook! Enige mindere was het feit dat mijn broek na de finish in mijn bil leek vast te hangen. Mijn zitvlak probleem was dus nog steeds aanwezig en leek nu zelfs een serieus probleem te gaan worden.
Toen dus besloten naar de EHBO-post te gaan om het te laten checken en behandelen. Meteen werd me duidelijk dat het er niet al te best uitzag. Maar met een zalfje, een snelverbandje en een ander zadel zou het toch goed moeten komen vertelde de zeer vriendelijk mevrouw bij de EHBO mij. Toch wel opgelucht verliet ik de EHBO en ging opzoek in het dorp naar een nieuw zadel, dit was echter makkelijker gezegd dan gedaan want heel veel aanbod was er niet. Uiteindelijk bij de Shimano-stand een Selle Italia zadel kunnen kopen die duidelijk zachter was als mijn huidige zadel. Ik kreeg hem ook nog mee voor een ‘zacht’ prijsje dus dat was helemaal mooi!
Na snel wat te hebben gegeten zochten we de douches op in de hoop deze keer wel eens warm water te hebben, en dit kregen we ook! Enige mindere was het feit dat mijn broek na de finish in mijn bil leek vast te hangen. Mijn zitvlak probleem was dus nog steeds aanwezig en leek nu zelfs een serieus probleem te gaan worden.
Toen dus besloten naar de EHBO-post te gaan om het te laten checken en behandelen. Meteen werd me duidelijk dat het er niet al te best uitzag. Maar met een zalfje, een snelverbandje en een ander zadel zou het toch goed moeten komen vertelde de zeer vriendelijk mevrouw bij de EHBO mij. Toch wel opgelucht verliet ik de EHBO en ging opzoek in het dorp naar een nieuw zadel, dit was echter makkelijker gezegd dan gedaan want heel veel aanbod was er niet. Uiteindelijk bij de Shimano-stand een Selle Italia zadel kunnen kopen die duidelijk zachter was als mijn huidige zadel. Ik kreeg hem ook nog mee voor een ‘zacht’ prijsje dus dat was helemaal mooi!
 |
 |
4.5 St. Vigil is genieten!
De rest van de dag nog een beetje door St. Vigil geslenterd, een erg mooi en gezellig dorpje! Totdat het tijd voor het avondeten. Standaard zou dit weer de Pasta Party worden maar team Youtubeless kwam met het geweldige idee om naar een pizzeria te gaan! Opzich vond iedereen dit wel een goed idee en we gingen opzoek. Maar omdat we toch wel een beetje aan het treuzelen waren besloot Gène om te keren en gewoon voor de pasta te gaan. Peter, Fabian en Ik zochten wel verder, en succesvol. Snel bestelden we alle drie een pizza en wat drinken, maar echt snel ging het allemaal niet in die zaak. Ik schat dat we uiteindelijk een uur op onze pizza’s hebben gewacht. Gelukkig waren ze wel lekker waren, dat dan wel weer.
Met de buikjes vol liepen we toen terug naar de tent waar de Pasty Party was. De huldigingen waren ondertussen al voorbij, maar we kwamen eigenlijk alleen voor de nabespreking, foto’s en de briefing. Echter bij het binnenlopen van de tent viel bij ons allen gelijk de mond open van verbazing, want waar was de standaard pasta?? En ondanks dat we geen honger meer hadden kregen we toch allemaal een dienblad wat tot de nok toe werd gevuld met eten. Een bord lasagna, koude pasta, groentes en een halve haan stonden hier blijkbaar op het menu. Zelfs een koud biertje kon je erbij nemen!
Niet alleen de douches waren in St. Vigil dus goed, nee eigenlijk alles gewoon! Tevens weer een les geleerd voor de komende dagen, eerst de Pasta Party checken en indien nodig dan pas verder kijken. De briefing van de volgende etappe was het toetje voor die avond, want het zou echt een schitterende etappe worden met waarschijnlijk de mooiste afdaling van de hele Transalp op het einde. Een minpuntje, er stond weer regen op de planning…
De rest van de dag nog een beetje door St. Vigil geslenterd, een erg mooi en gezellig dorpje! Totdat het tijd voor het avondeten. Standaard zou dit weer de Pasta Party worden maar team Youtubeless kwam met het geweldige idee om naar een pizzeria te gaan! Opzich vond iedereen dit wel een goed idee en we gingen opzoek. Maar omdat we toch wel een beetje aan het treuzelen waren besloot Gène om te keren en gewoon voor de pasta te gaan. Peter, Fabian en Ik zochten wel verder, en succesvol. Snel bestelden we alle drie een pizza en wat drinken, maar echt snel ging het allemaal niet in die zaak. Ik schat dat we uiteindelijk een uur op onze pizza’s hebben gewacht. Gelukkig waren ze wel lekker waren, dat dan wel weer.
Met de buikjes vol liepen we toen terug naar de tent waar de Pasty Party was. De huldigingen waren ondertussen al voorbij, maar we kwamen eigenlijk alleen voor de nabespreking, foto’s en de briefing. Echter bij het binnenlopen van de tent viel bij ons allen gelijk de mond open van verbazing, want waar was de standaard pasta?? En ondanks dat we geen honger meer hadden kregen we toch allemaal een dienblad wat tot de nok toe werd gevuld met eten. Een bord lasagna, koude pasta, groentes en een halve haan stonden hier blijkbaar op het menu. Zelfs een koud biertje kon je erbij nemen!
Niet alleen de douches waren in St. Vigil dus goed, nee eigenlijk alles gewoon! Tevens weer een les geleerd voor de komende dagen, eerst de Pasta Party checken en indien nodig dan pas verder kijken. De briefing van de volgende etappe was het toetje voor die avond, want het zou echt een schitterende etappe worden met waarschijnlijk de mooiste afdaling van de hele Transalp op het einde. Een minpuntje, er stond weer regen op de planning…
Finish in St. Vigil, de Koninginnerit is voltooid!
4.6 Rit gegevens van etappe 4
|
|
