Etappe 3: Mayrhofen - Brixen, Maandag 18. juli 2011
Hoogteprofiel etappe 3. Totale afstand: 94,00km met 2154 positieve hoogtemeters en 2235 negatieve.
3.1 Regenachtige ochtend in Mayrhofen
Zoals gewoonlijk begon deze dag in alle vroegte, en voor het eerst had ik het idee dat ik toch wel wat geslapen had. En dacht zelfs al dat ik misschien toch wel aan dit ritme zou kunnen gaan wennen. Maar toen ik naar de toiletten liep en het weer buiten zag veranderde mijn stemming toch wel zeer snel. Het regende, en nog best hard ook! Snel pakte we onze spullen in en maakte ons startklaar. In plaats van het billenvet koos ik deze keer op advies van Peter voor babypoeder. Dit in combinatie met een kleinere koersbroek hoopte ik het zitvlak probleem te kunnen oplossen.
Zo sprongen we op de fietsen op weg naar het ontbijt, al fietsend door de regen. Omdat de straten aardig onder water stonden kwamen we dus al nat aan bij de ontbijtzaal, die min of meer buiten was. Soort van Biergarten was het. Rillend van de kou zaten we zo te ontbijten en mijn moraal zakte nu werkelijk naar het dieptepunt. Ook het ontbijt kreeg ik maar lastig weg wat voor mij geen goed teken was. Met de nodige koppen warme thee probeerde ik mezelf een beetje op te vrolijken.
Ruim drie kwartier voor de start gingen we onze bikes in het startvak plaatsen, maar zelf zochten we snel onderdak bij een hotel om nog enigszins een beetje te kunnen opwarmen.
Zoals gewoonlijk begon deze dag in alle vroegte, en voor het eerst had ik het idee dat ik toch wel wat geslapen had. En dacht zelfs al dat ik misschien toch wel aan dit ritme zou kunnen gaan wennen. Maar toen ik naar de toiletten liep en het weer buiten zag veranderde mijn stemming toch wel zeer snel. Het regende, en nog best hard ook! Snel pakte we onze spullen in en maakte ons startklaar. In plaats van het billenvet koos ik deze keer op advies van Peter voor babypoeder. Dit in combinatie met een kleinere koersbroek hoopte ik het zitvlak probleem te kunnen oplossen.
Zo sprongen we op de fietsen op weg naar het ontbijt, al fietsend door de regen. Omdat de straten aardig onder water stonden kwamen we dus al nat aan bij de ontbijtzaal, die min of meer buiten was. Soort van Biergarten was het. Rillend van de kou zaten we zo te ontbijten en mijn moraal zakte nu werkelijk naar het dieptepunt. Ook het ontbijt kreeg ik maar lastig weg wat voor mij geen goed teken was. Met de nodige koppen warme thee probeerde ik mezelf een beetje op te vrolijken.
Ruim drie kwartier voor de start gingen we onze bikes in het startvak plaatsen, maar zelf zochten we snel onderdak bij een hotel om nog enigszins een beetje te kunnen opwarmen.
3.2 Waterballet gelijk na de start
Gelijk na het startschot was het meteen een groot waterballet in de straten van Mayrhofen, en eenmaal uit het centrum begon de klim van de dag. Wel over het asfalt en niet al te stijl, eigenlijk een heel fijne klim dus. Af en toe gingen we door mooie (half open) tunnels of werd de klim afgewisseld met een stuk onverharde singletrack. Vijf kilometer voor de top was de bevoorrading en we dachten nu dus zo de top van de Pfitscherjoch te bereiken.
Maar snel werd het terrein ruiger, en moesten afstappen omdat fietsen hier eigenlijk onmogelijk werd.
Gelijk na het startschot was het meteen een groot waterballet in de straten van Mayrhofen, en eenmaal uit het centrum begon de klim van de dag. Wel over het asfalt en niet al te stijl, eigenlijk een heel fijne klim dus. Af en toe gingen we door mooie (half open) tunnels of werd de klim afgewisseld met een stuk onverharde singletrack. Vijf kilometer voor de top was de bevoorrading en we dachten nu dus zo de top van de Pfitscherjoch te bereiken.
Maar snel werd het terrein ruiger, en moesten afstappen omdat fietsen hier eigenlijk onmogelijk werd.
 Prachtig landschap op de Pfitscherjoch. |
 Afdaling aan de achterkant voor ons van de Pfitscherjoch. |
3.3 Bergbeklimmen richting de sneeuw
Hoe hoger we kwamen des te ruiger werd het terrein, en het leek nu dan ook meer op bergbeklimmen dan op mountainbiken waar we mee bezig waren.
Overal waar je om je heen keek zag je diepe afgronden, wilde waterstromen en grote watervallen. De koeien (Milka?) op de toch smalle en besneeuwde paadjes maakten het plaatje compleet.
Dit was echt puur genieten!
Eenmaal de top bereikt had ik het totaal niet koud en kon de lange afdaling beginnen. Hier was ik in eerste instantie wel een beetje huiverig voor, omdat we maarliefst 25km lang moesten afdalen en dat kon toch wel eens verschrikkelijk koud gaan worden. Toch was dit niet het geval want aan de andere kant van de berg scheen zelfs lichtjes de zon en verliep de afdaling eigenlijk prima.
Hoe hoger we kwamen des te ruiger werd het terrein, en het leek nu dan ook meer op bergbeklimmen dan op mountainbiken waar we mee bezig waren.
Overal waar je om je heen keek zag je diepe afgronden, wilde waterstromen en grote watervallen. De koeien (Milka?) op de toch smalle en besneeuwde paadjes maakten het plaatje compleet.
Dit was echt puur genieten!
Eenmaal de top bereikt had ik het totaal niet koud en kon de lange afdaling beginnen. Hier was ik in eerste instantie wel een beetje huiverig voor, omdat we maarliefst 25km lang moesten afdalen en dat kon toch wel eens verschrikkelijk koud gaan worden. Toch was dit niet het geval want aan de andere kant van de berg scheen zelfs lichtjes de zon en verliep de afdaling eigenlijk prima.
 Top van de Pfitscherjoch inclusief verse sneeuw en Milka-koeien. |
 Begin van de zeer lange afdaling... |
3.4 Zeer lange afdaling
De resterende kilometers gingen daarna hoofdzakelijk over verharde wegen of goed lopende bospaden. De kleine knipjes bergop en de nodige modderstroken hielden het lekker afwisselend. Met een grote groep renners reden we zo toen richting de finish in Brixen waar de zon heerlijk scheen… Dat doet een mens op zo’n moment dus echt goed!
Zo negatief als mijn stemming in de ochtend was, zo positief was mijn stemming nu. Vooral het ruige landschap en de sneeuw hadden veel indruk op mij gemaakt waardoor ik de Transalp nu weer helemaal zag zitten.
De resterende kilometers gingen daarna hoofdzakelijk over verharde wegen of goed lopende bospaden. De kleine knipjes bergop en de nodige modderstroken hielden het lekker afwisselend. Met een grote groep renners reden we zo toen richting de finish in Brixen waar de zon heerlijk scheen… Dat doet een mens op zo’n moment dus echt goed!
Zo negatief als mijn stemming in de ochtend was, zo positief was mijn stemming nu. Vooral het ruige landschap en de sneeuw hadden veel indruk op mij gemaakt waardoor ik de Transalp nu weer helemaal zag zitten.
3.5 Ommekeer in de Transalp
Na de finish werd er eerst goed gegeten om vervolgens zo snel mogelijk de bikes te gaan poetsen. Nadat dit was gebeurd werd er lekker (koud) gedoucht en werd de kleding gewassen en buiten opgehangen om te drogen. De slaaplocatie was deze keer erg mooi net als het stadje Brixen zelf en voor het eerst had ik nu echt een soort vakantiegevoel.
Dit bood dus perspectief voor de rit van morgen, en wel de Koninginnerit van Brixen naar St. Vigil.
Na de finish werd er eerst goed gegeten om vervolgens zo snel mogelijk de bikes te gaan poetsen. Nadat dit was gebeurd werd er lekker (koud) gedoucht en werd de kleding gewassen en buiten opgehangen om te drogen. De slaaplocatie was deze keer erg mooi net als het stadje Brixen zelf en voor het eerst had ik nu echt een soort vakantiegevoel.
Dit bood dus perspectief voor de rit van morgen, en wel de Koninginnerit van Brixen naar St. Vigil.
In de regen opweg naar Brixen.
3.6 Rit gegevens van etappe 3
|
|
