Etappe 2: Weerberg - Mayrhofen, Zondag 17. juli 2011
Hoogteprofiel etappe 2. Totale afstand: 68,74km met 2911 positieve hoogtemeters en 3154 negatieve.
2.1 Ontwaken voor de tweede etappe
Deze dag begon verrassend goed, geen ochtendhumeur en geen zware benen, verrassend! Zeker omdat ik toch slecht geslapen had want de zaal waarin we lagen was gewoon veels te warm en het stikte er van de vliegen. Heb dan ook elk uur op de klok voorbij zien komen, en iets voor 06:00uur ging alweer het licht aan omdat de eerste enthousiastelingen alweer druk bezig waren met de voorbereiding van etappe 2.
Het ontbijt was wel direct naast onze slaapzaal en dit was tevens erg goed verzorgd. Het ontbijt smaakte me ook echt goed en een lekkere kop thee maakt het helemaal af voor mij. Bij het aankleden trof ik deze keer wel een paar voorzorgsmaatregelen. Zo gingen toch de oude, maar vertrouwde Northwave schoenen aan en smeerde ik mijn zitvlak extra goed in met antifrictie-crème. Billenvet. De Specialized schoenen die pas nieuwe waren gingen terug de tas in want deze bleken mij dus echt te smal te zijn. Wat vooral in de lange afdalingen erg pijnlijk was.
Ruim op tijd waren we dus klaar voor de start en we gingen ons melden bij de registratie. En we kregen de bevestiging te mogen starten vanuit vak B, redelijk ver vooraan dus. Aangezien het nog zeker 45min. tot de start was legden we de fietsen aan de kant en gingen er bij zitten, beetje genieten van het prachtige uitzicht en het stralende ochtendzonnetje.
Deze dag begon verrassend goed, geen ochtendhumeur en geen zware benen, verrassend! Zeker omdat ik toch slecht geslapen had want de zaal waarin we lagen was gewoon veels te warm en het stikte er van de vliegen. Heb dan ook elk uur op de klok voorbij zien komen, en iets voor 06:00uur ging alweer het licht aan omdat de eerste enthousiastelingen alweer druk bezig waren met de voorbereiding van etappe 2.
Het ontbijt was wel direct naast onze slaapzaal en dit was tevens erg goed verzorgd. Het ontbijt smaakte me ook echt goed en een lekkere kop thee maakt het helemaal af voor mij. Bij het aankleden trof ik deze keer wel een paar voorzorgsmaatregelen. Zo gingen toch de oude, maar vertrouwde Northwave schoenen aan en smeerde ik mijn zitvlak extra goed in met antifrictie-crème. Billenvet. De Specialized schoenen die pas nieuwe waren gingen terug de tas in want deze bleken mij dus echt te smal te zijn. Wat vooral in de lange afdalingen erg pijnlijk was.
Ruim op tijd waren we dus klaar voor de start en we gingen ons melden bij de registratie. En we kregen de bevestiging te mogen starten vanuit vak B, redelijk ver vooraan dus. Aangezien het nog zeker 45min. tot de start was legden we de fietsen aan de kant en gingen er bij zitten, beetje genieten van het prachtige uitzicht en het stralende ochtendzonnetje.
Uitzicht vanuit startvak B in Weerberg.
2.2 De start
De etappe van vandaag zou een echte klimmersrit worden, maarliefst drie grote cols moesten we bedwingen. En gelijk vanaf de start ging het omhoog, en hoe! Super steil was de startklim waardoor de hartslag meteen omhoog schoot en het zweet liep dan ook gelijk langs mijn hoofd terwijl er nog amper 5km verreden was. Gelukkig vlakte de klim richting de top wel wat af. De asfalt werd in nu ingeruild voor schotter, zeg maar gravel. Na een vlotte afdaling kwamen we bij de eerste bevoorrading waar ik me goed vol stopte met eten om aan de langste klim van de dag te beginnen, de Geiseljoch.
Al snel merkte ik tijdens het klimmen dat ik misschien iets teveel gegeten had want mijn maag voelde verre van prettig. Net zoals mijn zitvlak dat nu langzaam aan toch wel begon te irriteren. Omdat de klim maar voort bleef duren, en de wind steeds sterker werd naarmate we hoger kwamen begon ik het echt zwaar te krijgen! Gène leek nu duidelijk de sterkere rijder en dit gaf ik hem op een gegeven moment dan ook aan. Effe temporiseren was mijn plan.
Toch kwam ik deze beklimming wel helemaal fietsend boven al moest ik op de top wel op me stuur uitpuffen om enigszins hersteld aan de afdaling te kunnen beginnen. Maar goed ook want deze afdaling was vrij technisch met veel grote losse stenen en vaak steile tussenstukken.
Goed en wel kwamen we beiden beneden en ik kon nu wel vaststellen dat de Northwave schoenen me goed deden, geen pijn meer aan me tenen. Alleen me zitvlak was nu wel duidelijk geïrriteerd en werd zelfs pijnlijk tijdens de eerste kilometers van de laatste beklimming. Deze klim was sowieso een hele zware, niet alleen was de ondergrond moeilijk berijdbaar (veel losse stenen), ook de stijgingspercentages waren niet mis!
De etappe van vandaag zou een echte klimmersrit worden, maarliefst drie grote cols moesten we bedwingen. En gelijk vanaf de start ging het omhoog, en hoe! Super steil was de startklim waardoor de hartslag meteen omhoog schoot en het zweet liep dan ook gelijk langs mijn hoofd terwijl er nog amper 5km verreden was. Gelukkig vlakte de klim richting de top wel wat af. De asfalt werd in nu ingeruild voor schotter, zeg maar gravel. Na een vlotte afdaling kwamen we bij de eerste bevoorrading waar ik me goed vol stopte met eten om aan de langste klim van de dag te beginnen, de Geiseljoch.
Al snel merkte ik tijdens het klimmen dat ik misschien iets teveel gegeten had want mijn maag voelde verre van prettig. Net zoals mijn zitvlak dat nu langzaam aan toch wel begon te irriteren. Omdat de klim maar voort bleef duren, en de wind steeds sterker werd naarmate we hoger kwamen begon ik het echt zwaar te krijgen! Gène leek nu duidelijk de sterkere rijder en dit gaf ik hem op een gegeven moment dan ook aan. Effe temporiseren was mijn plan.
Toch kwam ik deze beklimming wel helemaal fietsend boven al moest ik op de top wel op me stuur uitpuffen om enigszins hersteld aan de afdaling te kunnen beginnen. Maar goed ook want deze afdaling was vrij technisch met veel grote losse stenen en vaak steile tussenstukken.
Goed en wel kwamen we beiden beneden en ik kon nu wel vaststellen dat de Northwave schoenen me goed deden, geen pijn meer aan me tenen. Alleen me zitvlak was nu wel duidelijk geïrriteerd en werd zelfs pijnlijk tijdens de eerste kilometers van de laatste beklimming. Deze klim was sowieso een hele zware, niet alleen was de ondergrond moeilijk berijdbaar (veel losse stenen), ook de stijgingspercentages waren niet mis!
Afdaling vanaf de Geiseljoch.
2.3 Een zware laatste klim
Waar het bij Gène wel allemaal soepel leek te lopen ging het bij mij zo stroef als maar kon. Ook wisselde ik telkens van houding om mijn zitvlak te ontlasten wat het klimmen zeker niet ten goede kwam. Daarbij begon opeens ook nog serieuze vermoeidheid op te spelen waardoor ik op een gegeven moment gewoon een aantal keer van de fiets af moest om bij te komen. Van de laatste afdaling kan ik me eigenlijk ook niet veel meer herinneren, enige waar ik op dat moment aan dacht was: “Hoe ga ik dit in godsnaam nog 6 dagen volhouden”?
Zelfs aan lekrijden tussen al die stenen dacht ik niet meer in de laatste afdaling, wat onder normale omstandigheden toch wel anders is.
Waar het bij Gène wel allemaal soepel leek te lopen ging het bij mij zo stroef als maar kon. Ook wisselde ik telkens van houding om mijn zitvlak te ontlasten wat het klimmen zeker niet ten goede kwam. Daarbij begon opeens ook nog serieuze vermoeidheid op te spelen waardoor ik op een gegeven moment gewoon een aantal keer van de fiets af moest om bij te komen. Van de laatste afdaling kan ik me eigenlijk ook niet veel meer herinneren, enige waar ik op dat moment aan dacht was: “Hoe ga ik dit in godsnaam nog 6 dagen volhouden”?
Zelfs aan lekrijden tussen al die stenen dacht ik niet meer in de laatste afdaling, wat onder normale omstandigheden toch wel anders is.
Finish in Mayrhofen na een hele zware etappe.
2.4 Dag twee zit erop
Aangekomen in Mayrhofen restte gelukkig niet veel speciaals meer tot aan de finish en kregen we bij binnenkomst gelijk een bord warm eten. De rest van de bevoorrading daar was ook top geregeld en we hebben onze buikjes daar dan ook ff flink rond gegeten.
Alleen een domper was de plek van ons camp, dit was namelijk 2km buiten het centrum van het dorp in een brandweerkazerne. Dit betekende dus een extra stukje fietsen en de volgende ochtend extra vroeg klaar zijn omdat het ontbijt en de start nu niet naast het bed waren. En of dat niet genoeg was bleek er in de brandweerkazerne ook nog maar één douche aanwezig te zijn, voor misschien wel 150 renners! Resultaat, meer dan een uur in de rij staan voor een ijskoude douche, mijn moraal zakte hierdoor dus nog verder af.
Het avondeten was gelukkig wel goed, en via een pendelbus werden we terug naar onze slaapplekken gebracht. Na nog ff de route van de volgende dag te hebben bestudeerd ging ik maar slapen, dat was op dat moment nog mijn enige hoop in een goed vervolg van de Transalp.
Aangekomen in Mayrhofen restte gelukkig niet veel speciaals meer tot aan de finish en kregen we bij binnenkomst gelijk een bord warm eten. De rest van de bevoorrading daar was ook top geregeld en we hebben onze buikjes daar dan ook ff flink rond gegeten.
Alleen een domper was de plek van ons camp, dit was namelijk 2km buiten het centrum van het dorp in een brandweerkazerne. Dit betekende dus een extra stukje fietsen en de volgende ochtend extra vroeg klaar zijn omdat het ontbijt en de start nu niet naast het bed waren. En of dat niet genoeg was bleek er in de brandweerkazerne ook nog maar één douche aanwezig te zijn, voor misschien wel 150 renners! Resultaat, meer dan een uur in de rij staan voor een ijskoude douche, mijn moraal zakte hierdoor dus nog verder af.
Het avondeten was gelukkig wel goed, en via een pendelbus werden we terug naar onze slaapplekken gebracht. Na nog ff de route van de volgende dag te hebben bestudeerd ging ik maar slapen, dat was op dat moment nog mijn enige hoop in een goed vervolg van de Transalp.
2.5 Rit gegevens van etappe 2
|
|
