Na een zeer goede generale in Landgraaf nam de spanning meer en meer toe richting het hoofddoel van dit seizoen, het nationale kampioenschap in Noorbeek. Helemaal nerveus werd ik toen ze bij Toma Cycles al over de rood-wit-blauw kleding begonnen enkele dagen voor de wedstrijd. Maar over mijn kansen kon ik nog weinig uitspraak doen want ik wist nog totaal
niks af van het parcours in Noorbeek en of mij dit wel goed zou liggen.

Op vrijdagavond afgesproken met Rudo Pinckaers om de boel eens goed te gaan verkennen. Gezien de vele regenval verwachte ik wel de nodige blubber op het parcours maar eenmaal over de ronde aan het rijden viel het eigenlijk nog best
wel mee. Alles was te rijden ondanks dat de banden wel gelijk vol klei liepen. Een technische afdaling met daarop volgend
een lastige single-track was zeer tricky, maar na een paar keer oefenen wel te doen. En fietsend veel sneller dan lopen!

Het parcours was opzich leuk aangelegd met her en der wat technische obstakels maar echt spannend werd het nooit. De beklimmingen die het parcours bood bevielen mij wel erg goed en de startklim zag er ook goed uit! Jammer dat de tweede helft van het rondje bijna geheel uit weilandstroken bestond, maar van de ene kant vormde dit wel een compleet rondje. Voor ieder wat wils zeg maar.

Vol goede moed ging ik zo het weekend in en kon het mij niet snel genoeg zondagochtend zijn...

Dit weekend stond de thuiswedstrijd in Landgraaf op de planning, mijn favoriete ronde, maar helaas ditmaal niet meer met de grote klim langs de skihal omhoog. De start/finish zone was nu bij het "Sport & Leisure Park" gesitueerd achter Megaland, het Pinkpop terrein, wat op papier zorgde voor een volledige andere ronde als de voorgaande jaren in mijn ogen. Een klim minder, geen startklim, extra vlakke kilometers, nee daar werd ik nou niet bepaald enthousiast van.

Beetje sceptisch over het parcours ging ik wel met veel plezier voor het eerst verkennen de woensdag voor de wedstrijd. Trainen op de skiberg is altijd leuk, al doe ik dat de laatste tijd eigenlijk veel te weinig. Maar goed, woensdag dus eerste verkenningsrondes gedraaid maar echt veel informatie leverde dit niet op. De bekende paden waren wel duidelijk maar alles wat nieuw uitgestippeld zou worden voor de wedstrijd was nog niet toegankelijk of 'onzichtbaar' in het hoge gras. 

Vrijdagmiddag opnieuw op verkenning uitgegaan en toen was de ronde wel voor 90% klaar. Gelijk trof ik draai en keer werk aan over twee bergjes zand en vlak na de finish moest er een trap van amper een meter breed afgereden worden. Normaal geen probleem, maar alleen was er hier totaal geen uitloop. Gelijk 180graden draaien beneden en weer diezelfde helling omhoog rijden om vervolgens nog even tussen elk boompje door te lussen wat er stond.

Krijgen we dan nu ook een typisch Nederlands parcours in Landgraaf was gelijk mijn gedachte???

Vandaag stond een nieuwe nationale wedstrijd op de planning, genaamd MTB Trophy Sittard/Geleen. Vlakbij thuis maar het gebied rondom het klooster Watersley waar de ronde is aangelegd was voor mij nog totaal onbekend. Donderdag voor de wedstrijd in de avond gaan verkennen en ik wist niet wat ik zag. Wat een MTB-parcours, geweldig!

Technische en veel zwaar klimwerk, snelle afdalingen, een trap-sectie, drop-offs en behoorlijk wat krappe switchbacks. Eigenlijk alles zat erin, echt een achtbaanrit! En het mooiste van alles, er was een startklim aanwezig met daarop volgend wat brede bospaden die in mijn ogen een zeer eerlijke startsituatie bieden voor het gehele deelnemersveld.

Tijdens mijn verkenning was het wel nog allemaal kurkdroog en mul, wat enkele stroken toch wel lastig maakte. Maar alles was te doen hoe technisch of zwaar het soms ook was. Echter een beetje regen zou niet verkeerd zijn.

En die regen zouden we krijgen, alleen in iets te grote hoeveelheden helaas...

Voor mijn gevoel voldoende hersteld van de marathon in Waimes was het nu tijd voor de tweede wedstrijd in een (lang) weekend. Heeswijk-Dinther was de plaats van bestemming waar we 75min lang mochten gaan strijden voor KNWU-punten.
Dit was ook precies het doel waarmee ik samen met Rudo Pinckaers naar deze wedstrijd toe was gegaan, punten scoren
voor een betere startpositie tijdens het NK in Noorbeek.

Eenmaal aangekomen scheen het zonnetje heerlijk en gingen we kijken of we eventueel de ronde konden verkennen. Dit was haast niet te doen met het overvolle programma en er zat niks anders op dan warm-rijden rondom het parcours. Een 20-tal minuten voor onze start leek wel iedereen te finishen en we gingen we alsnog met een groepje de ronde op om de boel te inspecteren. Helaas kwamen we niet verder dan de helft, hier hield een jurylid ons staande en maakte even duidelijk dat we niet op het parcours mochten. Schijnbaar was nog steeds een categorie bezig met hun wedstrijd.

Echt spannend of lastig was de ronde echter toch niet dus zo erg vond ik het allemaal niet. Wat alleen weer jammer was waren de soms wel erg smalle paden en krappe bochten gelijk in het begin na de startstrook.

Drie minuten na de Elite werden toen ook de Amateurs weggeschoten voor een dik uur racen...

Acht maanden heeft het moeten duren voordat ik weer eens naar een wedstrijd mocht toeleven. Sinds januari wel weer volop aan het trainen en met dank aan de uiterst zachte winter moet ik zeggen dat het met de vorm al aardig goed zit. Trainen gaat ondertussen als vanouds, maar het blijft natuurlijk trainen, een wedstrijd is toch echt andere koek.

De wedstrijd in Berlicum heb ik helaas laten schieten, deze rit kwam voor mij nog net te vroeg. Hierdoor geen punten kunnen pakken waardoor ik al zeker was dat het achteraan starten zou worden in Nieuwkuijk. Maar goed, eerste wedstrijd sinds zo'n lange tijd dus daar maakte ik mij niet druk over. Deelnemen en ervan genieten was het motto! Met de kijk op het NK later dit jaar hoopte ik stiekem wel op een top-25 klassering.

Afgesproken met Rudo Pinckaers vertrokken we zo in alle vroegte op zondagmorgen richting Nieuwkuijk...